Augusta Savage: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: WP:CHECK#64: poprawiam link tożsamy z tekstem linka
drobne red.
Linia 19:
|gatunek =
|muzeum artysty =
|ważne dzieła = * "''[[Gamin]]"''
* "''[[W.E.B Dubois]]"''
* "''[[Lift Every Voice and Sing]]"''
|faksymile =
|opis faksymile =
Linia 31:
|www =
}}
'''Augusta Savage''' - (urodzona Augusta Christine Fells;ur. [[29 lutego]] 1982[[1882]], -zm. [[27 marca]] [[1962]]<ref>Harris-Lopez & Janet Witalec, project ed. ; foreword by Trudier (2003). ''[[Iarchive:harlemrenaissanc0000wita|Harlem renaissance]]'' (1 ed.). Detroit (Mich.): Gale. p. [[Iarchive:harlemrenaissanc0000wita/page/551/mode/2up|551]]. {{ISBN|978-0787666187}}.</ref>) amerykańska rzeźbiarka związana z nowojorskim ruchem artystycznym the {{link-interwiki|Harlem Renaissance|en|Harlem Renaissance}}<ref name=":0">Farrington, Lisa E. (2005). ''[[Iarchive:creatingtheirown0000farr/page/100|Creating Their Own Image: The History of African-American Women Artists]]''. New York: Oxford University Press, Inc. str. [[Iarchive:creatingtheirown0000farr/page/100|100]]. {{ISBN|0-19-516721-X}}</ref>. Była również nauczycielką, a jej studio było niezwykle istotne dla karier pokolenia artystów, którzy stali się rozpoznawalni w całym kraju. Walczyła o [[równouprawnienie]] dla Afroamerykaśkich artystów<ref name=":5">Frederick, Candice (2016-01-14). [https://www.nypl.org/blog/2016/01/14/black-women-artists-augusta-savage "Black Women Artists: Augusta Savage"]. ''The New York Public Library''. Retrieved 2018-03-24.</ref>.
 
Walczyła o [[równouprawnienie]] dla Afroamerykańkich artystów<ref name=":5">Frederick, Candice (2016-01-14). [https://www.nypl.org/blog/2016/01/14/black-women-artists-augusta-savage "Black Women Artists: Augusta Savage"]. ''The New York Public Library''. Retrieved 2018-03-24.</ref>.
== Wczesne życie i początki kariery ==
Urodziła się jako Augusta Christine Fells urodziła się 29. lutego 1892 roku w [[Green Cove Springs]] (niedaleko [[Jacksonville (Floryda)|Jacksonville]]) w stanie [[Floryda]]. Jej matką była Cornelia Murphy, a ojcem Edward Fells, z zawodu pastor Metodystów<ref name=":1">Augusta Savage. By: Kalfatovic, Martin R., American National Biography (from Oxford University Press), 2010</ref>. Augusta zaczęła tworzyć rzeźby już jako dziecko, głównie małe figurki zwierząt, wykonane z naturalnej czerwonej gliny lokalnego pochodzenia<ref name=":0" />. Jej ojciec był biednym pastorem Metodystów, który stanowczo sprzeciwiał się wczesnym zainteresowaniem sztuką córki. "Mój ojciec bił mnie cztery, pięć razy tygodniowo", wspomina artystka, "prawie wybił ze mnie sztukę"<ref>[http://americanart.si.edu/collections/search/artist/?id=4269 "Augusta Savage | Smithsonian American Art Museum"]. ''americanart.si.edu''. Retrieved 2017-03-11.</ref>. Było to spowodowane tym, iż w tamtych czasach ojciec Augusty uważał jej praktykowanie rzeźbiarstwa za grzech. Taki pogląd na rzeźby córki był spowodowany jego interpretacją biblijnych "wyrytych obrazów"<ref>Heller, Jules; Heller, Nancy (1995). ''[[Iarchive:northamericanwom00hellrich/page/490|North American Women Artists of the Twentieth Century]]''. New York: Garland. str. [[Iarchive:northamericanwom00hellrich/page/490|490]].{{ISBN|0-8240-6049-0}}</ref>. Augusta wytrwała sprzeciw ojca i za namową dyrektora nowego liceum, do którego zaczęła uczęszczać po przeprowadzce jej rodziny do West Palm Beach w 1915 roku<ref name=":2">[http://www.anb.orcratingg/articles/17/17-00783.html?a=1&n=augusta%20savage&d=10&ss=0&q=1 "American National Biography Online"]. ''www.anb.org''. Retrieved 2017-03-16. [[Wikipedia:Weryfikacja martwych linków|[''permanent dead link''<nowiki>]</nowiki>]]</ref>, kontynuowała tworzenie sztuki. Dyrektor wspierał jej działolność oraz podziwiał jej talent, wobec czego zezwolił artystce prowadzić zajęcia z modelowania gliny<ref name=":3">Heller, Nancy G., ''Women Artists: An Illustrated History'', Abbeville Press, Publishers, New York 1987 ISBN 978-0-89659-748-8</ref>. To obudziło w Auguście zarówno trwające przez całe życie powołanie do nauki rzeźbiarstwa, jak również miłość do sztuki.
 
W roku 1907 Augusta wyszła za mąż za Johna T.Moore'a., a Ww następnym urodziło sięurodziła jedyne dziecko rzeźbiarki,I Irenecórkę rene Connie Moore. OjciecOMąż zmarłmarł niedługo po narodzinach dziecka<ref name=":2" />. W 1915 ponownie wyszła za mąż za Jamesa Savage<ref>Florida State Division of Cultural Affairs http://dos.myflorida.com/cultural/programs/florida-artists-hall-of-fame/augusta-savage/</ref><ref>1920 US Census, taken January 17–19, for 916 Banyan Street, West Palm Beach, Florida: James Savage, 25, born Florida, occupation Chauffeur for Private Family; Augusta Savage, 27, born Florida, occupation Laundress for Private Family; Irene Moore, 12. Augusta's father born in Florida, mother born in North Carolina. 6/5/1917 WWI draft registration card shows James Savage, at 916 Banyan, W Palm Beach FL, living with wife and child, Married, African race.</ref>, po którym zachowała nazwisko już do końca życia. Po rozwodzie pary w latach 20-stych Augusta przeprowadziła się z powrotem do [[West Palm Beach]]<ref name=":2" />.
 
W roku 1919 została nagrodzona grantem w wysokości 25 dolarów na Palm Beach County Fair, gdzie otrzymała również wstęgę za najbardziej oryginalną wystawę<ref name=":2" />. Podążając za sukcesem, rozpoczęła poszukiwanie zleceń w [[Jacksonville (Floryda)|Jacksonville]], przed odlotem do [[Nowy Jork|Nowego Jorku]] w roku 1921<ref name=":2" />. Przyjechała z listem polecającym od przedstawiciela Palm Beach County Fair George'a Grahama Currie dla rzeźbiarza [[Solon Borglum|Solona Borgluma]] i 4,60 dolara<ref name=":3" />. Gdy Borglum zauważył, że nie stać jej na opłacenie czesnychczesnego w [[School of American Sculpture]], zachęcił ją by aplikowała do [[Cooper Union]], szkole, która przyjmowała osoby na zasadzie stypendium, które Savage otrzymała w październiku 1921 roku<ref name=":0" />. Została wybrana przed 142 mężczyznami z listy osób prosperujących na stypendium<ref>Palmer, Colin A. (2006). [[Iarchive:encyclopediaafri05palm|''Encyclopedia of African-American Culture and History'' (]]2nd ed.). Detroit: illian Reference, USA. str. [[Iarchive:encyclopediaafri05palm/page/n158|2011]].{{ISBN|978-0-02-865816-2}}</ref>. Jej talent i umiejętności tak zaimponowały Radzie Doradczej Cooper Union, że otrzymała dodatkowe fundusze na zakwaterowanie i wyżywienie, gdy straciła wsparcie finansowe z pracypracę jako dozorca mieszkania<ref name=":2" />. W latach 1921 - 19231921–1923 studiowała pod okiem rzeźbiarza [[George Brewster|George'a Brewster'a]]<ref name=":3" />. Ukończyła czteroletni kurs w ciągu trzech lat<ref name=":1" />.
 
W lecie 1923 roku Augusta aplikowała o przyznanie Letniego kursu artystycznego w Szkole Sztuk Pięknych w Fountainbleau we Francji. Została przyjęta, jednakże w momencie, w którym amerykańska komisja selekcyjna dowiedziała się, że jest czarnoskóra, wycofali ofertę, obawiając się sprzeciwu białych kobiet z Południa.<ref>{{Cytuj | url=https://www.npr.org/2019/07/15/740459875/sculptor-augusta-savage-said-her-legacy-was-the-work-of-her-students | tytuł=NPR Cookie Consent and Choices<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=npr.org | język=en | data dostępu=2021-04-21}}</ref>. Niezwykle dotknięta tą decyzją, Savage podważyła zdanie komisji, tym samym rozpoczynając jedną w wielu w jej życiu walkę o [[równouprawnienie]]. Chociaż apelowała do rządu francuskiego o przywrócenie nagrody, nie przyniosły to skutku i Savage nie była w stanie studiować w Szkole Sztuk Pięknych Fontainebleau<ref name=":0" />. Incydent ten był relacjonowany w prasie po obu stronach Atlantyku i ostatecznie jedyny wspierający rzeźbiarz członek komitetu [[Hermon Atkins MacNeil]] - który kiedyś dzielił pracownię z [[Henry Ossawa Tanner|Henry Ossawą Tannerem]] - zaprosił Augustę do podjęcia nauki u niego. Później wymieniła go jako jednego ze swoich nauczycieli.
 
Po ukończeniu studiów na Cooper Union, Savage pracowała w pralniach parowych na Manhattanie, by móc utrzymać siebie i rodzinę. Her ojciec został sparaliżowany w wyniku udaru, a dom rodzinny został zdewastowany przez huragan. Jej rodzina przeniosła się z Florydy do niewielkiego mieszkania artystki, znajdującego się na 137. ulicy w zachodniej części Nowego Jorku. W tym czasie otrzymała swoje pierwsze zamówienie na popiersie [[W.E.B. Du Bois|Williama Edwarda Burghardta Du Bois]] dla Biblioteki Harlem. Jej wybitna rzeźba przyniosła kolejne zamówienia, w tym jedno na popiersie [[Marcus Garvey|Marcusa Garveya]]. Jej popiersie [[William Pickens|Williama Pickensa Sr]]., kluczowej postaci w [[Krajowe Stowarzyszenie na rzecz Popierania Ludności Kolorowej|NAACP]] zyskało uznanie za przedstawienie Afroamerykanina w bardziej humanitarny, neutralny sposób, odbiegając od dotychczasowych stereotypów, jak zresztą wiele innych prac artystki<ref>''Challenge of the Modern: African-American Artists 1925–1945''. '''1'''. New York, NY: The Studio Museum in Harlem, New York. 2003. {{ISBN|0-942949-24-2}}</ref>. [[Plik:Archives_ofArchives of American Art - Augusta Savage - 2371 CROPPED.jpg|mały|Augusta Savage ze swoją rzeźbą 1938]]W roku 1923 Savage wyszła za mąż za [[Robert Lincoln Poston|Roberta Lincolna Postona]], protegowanego Garveya<ref>Ancestry.com shows Florida Divorce Index dated 1941 for James Savage from Augusta, in Palm Beach County.</ref>. Poston zmarł na zapalenie płuc na pokładzie statku podczas powrotu z [[Liberia|Liberii]] w ramach delegacji [[Universal Negro Improvement Association i African Communities League]] w 1924 roku. W 1925 roku Augusta otrzymała stypendium na [https://tropter.com/pl/belgia/antwerpia/krolewskie-muzeum-sztuk-pieknych-w-antwerpii Królewskim Uniwersytecie Sztuk Pięknych w Antwerpii], mające odbyć się w Rzymie. Stypendium to obejmowało jedynie czesne. Artystkę nie było stać na transport oraz utrzymanie, zatem nie mogła w nim uczestniczyć. W latach dwudziestych pisarz i ekscentryk [[Joe Gould]] zauroczył się w artystce. Wypisywał do niej niezliczone listy, ciągle do niej telefonował i pragnął by Savage go poślubiła. Ostatecznie doprowadziło to do molestowania<ref>Lepore, Jill, [http://www.newyorker.com/magazine/2015/07/27/joe-goulds-teeth "Joe Gould's Teeth: The long-lost story of the longest book ever written"]. ''The New Yorker'', 07-27-2015</ref>.
 
Savage zdobyła nagrodę Otto Kahna na wystawie w The Harmon Foundation w 1928 roku za jej rzeźbę ''Head of a Negro''<ref name=":0" />. Była jednakże jawnym krytykiem fetyszyzowania estetyki, ukazującej w prymitywny sposób osoby czarnoskóre, którą preferowali wówczas biali mecenasi. Publicznie skrytykowała dyrektorkę Fundacji Harmon, Mary Beattie Brady, za jej niskie standardy wobec sztuki czarnych osób oraz za jej generalny brak zrozumienia w dziedzinie sztuk wizualnych<ref>Bey, Sharif (2017). "Augusta Savage: Sacrifice, Social Responsibility, and Early African American Art Education". ''Studies in Art Education''. '''58''' (2): 125–140. [[DOI (identyfikator cyfrowy)|doi]]:[[Doi:10.1080/00393541.2017.1292383|10.1080/00393541.2017.1292383]] – via Taylor & Francis Online.</ref>.
Linia 52 ⟶ 53:
== Późniejsze prace ==
[[Plik:AugustaSavage.jpg|tło|mały|Augusta Savage w pracy nad rzeźbą]]
Savage wróciła do Stanów Zjednoczonych w 1931 roku, pełna energii po ukończonych studiach i zdobytych osiągnięciach. Sprzedaż dzieł Augusty niemalże została wstrzymana, z powodu panującego [[Wielki kryzys|Wielkiego Kryzysu]]. To bynajmniej nie zastopowało artystki, która idąc dalej naprzód, w roku 1934 została pierwszą afroamerykańską artystką, wybraną do [[Krajowe Stowarzyszenie Kobiet Malarek i Rzeźbiarzy|Krajowego Stowarzyszenia Kobiet Malarek i Rzeźbiarzy]]<ref>Bracks, Lean'tin (2012). [[Iarchive:africanamericana0000brac|''African American Almanac''.]] Canton, MI: Visible Ink Press. {{ISBN|9781578593231}}.</ref>. Następnie otworzyła własne Studio Sztuki i Rzemiosła, mieszczące się w piwnicy przy West 143rd Street w [[Harlem (Nowy Jork)|Harlemie]]. Jej pracownia była otwarta dla każdego, kto zechciał [[Malarstwo|malować]], [[Rysunek|rysować]] lub rzeźbić. Wśród wielu jej młodszych studentów można wymienić artystów, którzy z czasem dorobili się krajowej sławy, takich jak: [[Jacob Lawrence]], [[Norman Lewis]] i [[Gwedolyn Knight]]. Innym studentem był socjolog [[Kenneth Bancroft Clark|Kenneth B. Clark]], którego późniejsze badania przyczyniły się do orzeczenia Sądu Najwyższego z 1954 r. w sprawie [[Brown v. Board of Education]], dzięki której uznano szkolną segregację rasową za niezgodną z konstytucją. Jej szkoła przekształciła się w [[Harlem Community Art Centre]]; w jej warsztatach wzięło udział 1500 osób w każdym wieku i o różnym stopniu sprawności, ucząc się od jej wielokulturowego personelu, a następnie eksponując swoje prace w Nowym Jorku. Pomogły w tym fundusze z [[Works Progress Administration|Works Progress Administration,]] jednakże ożył dawny dyskryminujący konflikt między Savage i urzędnikami WPA, którzy sprzeciwiali się pełnieniu przez nią roli przywódczej.<ref>AHOAAA, str.174.</ref>.
 
Savage była jedną z czterech kobiet i tylko dwóch Afroamerykanów, którzy otrzymali profesjonalne zamówienie od Board of Design na [[Wystawa Światowa w Nowym Jorku w 1939 roku|Światowej Wystawie w Nowym Jorku w 1939 roku]].<ref name=":0" />. Stworzyła ''[[Lift Every Voice and Sing (rzeźba)|Lift Every Voice and Sing]]'' (znaną również jako „The Harp”), zainspirowaną [[Lift Every Voice and Sing (piosenka)|piosenką]] [[Jamesa Weldon]]a i [[Rosamond Johnson|Rosamonda Johnsona]]. Jej wysoka na 16 stóp gipsowa rzeźba była najpopularniejszą i najczęściej fotografowaną pracą na targach; sprzedano małe metalowe kopie pamiątkowe i zakupiono wiele pocztówek. Praca była imitacją instrumentu muzycznego, tak by zawierał 12 śpiewających młodych Afroamerykanów o stopniowanych wysokościach jako struny, z płytą rezonansową harfy przekształconą w ramię i dłoń. Z przodu znajdował się młody mężczyzna, który oferował muzykę ze swych dłoni.<ref name=":4">[http://www.biography.com/people/augusta-savage-40495#profile "Augusta Savage"]. ''Biography''. [dostęp: 18-04-2021]</ref>. Savage nie miała funduszy na odlanie go z [[Brązy|brązu]] lub przeniesienie i przechowywanie. Podobnie jak inne tymczasowe instalacje rzeźba została zniszczona na zakończenie targów.<ref name=":4" />.
 
Savage otworzyła dwie galerie, których pokazy cieszyły się dużym zainteresowaniem i były dobrze recenzowane, jednakże ilość sprzedaży była niewielka, co wymusiło na artystce ich zamknięcie. Ostatni pokaz jej twórczości odbył się w 1939 roku.<ref name=":0" />. Głęboko przygnębiona kłopotami finansowymi, w latach czterdziestych Savage przeprowadziła się do wiejskiego domu w Saugerties w stanie Nowy Jork. Po przeprowadzce nawiązała bliskie stosunki z sąsiadami i powitała rodzinę i przyjaciół z Nowego Jorku w swoim wiejskim domu. Savage zajmowała się ogrodem, a także sprzedawała gołębie, kury i jajka. K-B Products Corporation, wówczas najwięksi na świecie hodowcy grzybów, zatrudniła Savage jako asystenta laboratoryjnego w zakładzie badań nad rakiem. Nabyła auto i nauczyła się prowadzić, by móc dojeżdżać do pracy. Herman K. Knaust, dyrektor laboratorium, zachęcał Savage do kontynuowania kariery artystycznej i zaopatrywał ją w materiały plastyczne. Artystka zaczęła ponownie tworzyć i nauczać sztuki, rzeźbiąc swoich przyjaciół i sąsiadów. Jej ostatnia zlecona praca była dla Knausta i była podobizną amerykańskiego dziennikarza i autora Poultneya Bigelowa, którego ojciec, John, był ministrem USA we Francji podczas wojny secesyjnej. Sąsiedzi Augusty opowiadali, że nie było momentu, w którym by nie tworzyła.<ref>AHOAAA, str. 179.</ref>.
 
Większość jej prac była wykonana z gliny lub gipsu, ponieważ nie było jej stać na odlewy z brązu. Jedno z jej najsłynniejszych [[Popiersie|popiersi]] nosi tytuł ''Gamin'' i jest stale eksponowane w [[Smithsonian American Art Museum and the Renwick Gallery|Smithsonian American Art Museum]] w Waszyngtonie; wersja naturalnej wielkości znajduje się w zbiorach [[Cleveland Museum of Art]]. W momencie powstania ''Gamin'', wzorowany na młodzieńcu z Harlemu, został uznany za najpopularniejszy na wystawie ponad 200 prac czarnych artystów.<ref>''Black Women of the Harlem Renaissance Era''. London, United Kingdom: Rowman & Littlefield. 2014. str. 193. {{ISBN|978-0-8108-8542-4}}.</ref>. Jej styl można opisać jako realistyczny, ekspresyjny i wrażliwy. Chociaż jej sztuka i wpływy w społeczności artystycznej są udokumentowane, lokalizacja większości jej prac jest nieznana.
 
W 1945 roku Savage przeprowadziła się do Saugerties w stanie Nowy Jork.<ref>''Women artists of the Harlem Renaissance''. Kirschke, Amy Helene. Jackson. 2014-08-04. {{ISBN|9781626742079}}. [[Online Computer Library Center|OCLC]] [https://www.worldcat.org/oclc/861671304 861671304].</ref> Uczyła dzieci sztuki, a także pisała dla nich opowiadania.<ref name=":1" />. Savage zmarła na [[Rak (choroba)|raka]] 26 marca 1962 roku w Nowym Jorku. Chociaż w chwili śmierci została prawie zapomniana, Savage jest dziś pamiętana jako wielki artysta, aktywistaaktywistka i pedagog sztuki; służącbędąc jako inspiracjainspiracją dla wielu, których uczyła, pomagała i zachęcała.<ref name=":4" />.
 
== Dziedzictwo ==
Na jej cześć nazwano [[Augusta Fells Savage Institute of Visual Arts]], publiczne liceum w Baltimore w stanie Maryland.
 
W 2001 roku jej dom i studio w Saugerties w stanie Nowy Jork zostały wpisane w Nowojorski oraz Krajowy Rejestr Miejsc Historycznych. Jest to najbardziej znaczące zachowane miejsce związane z produktywnym życiem tej słynnej artystki, nauczycielki i aktywistki. Jej dom został odrestaurowany, aby przywołać okres, w którym tam mieszkała i służy do interpretacji jej życia i twórczej wizji.<ref>[https://npgallery.nps.gov/NRHP "National Register Information System"]. ''[[National Register of Historic Places]]''. [[National Park Service]]. March 13, 2009.</ref>.
 
W 2007 roku miasto Green Cove Springs na Florydzie nominowało ją do wpisanie do [[Galerii Sław Artystów na Florydzie]]; została na nią wprowadzona wiosną 2008 roku. Dziś w miejscu jej urodzenia znajduje się dom kultury nazwany na jej cześć.
Linia 71 ⟶ 72:
Alan Schroeder napisał biografię artystki, przeznaczoną dla młodszych czytelników. ''In Her Hands: The Story of Sculptor Augusta Savage''<ref>Schroeder, Alan (2014). ''[http://0-www.worldcat.org.novacat.nova.edu/title/in-her-hands-the-story-of-sculptor-augusta-savage/oclc/873985497&referer=brief_results In her hands: the story of sculptor augusta savage]''. Place of publication not identified: Lee & Low Books. {{ISBN|978-1600609893}}.</ref> została wydana we wrześniu 2009 roku przez nowojorskie wydawnictwo Lee and Low.
 
Artykuły Augusty Savage są dostępne w [[Schomburg Center for Research in Black Culture]] w New York Public Library.<ref name=":5" />.
 
== Prace ==
 
* ''Busts of W.E.B. Dubois and Marcus Garvey''
* ''Gamin''
Linia 86:
 
== Wystawy indywidualne ==
 
* [[Grande Chaumière]], Paris, 1929
* [[Salon d'Automne]], Paris, 1930
Linia 94 ⟶ 93:
 
== Wybrane wystawy grupowe ==
 
* Argent Galleries, New York, 1934
* Argent Galleries, New York, 1938
Linia 101 ⟶ 99:
* ''Three Generations of African-American Women Sculptors,'' [[Afro-American Historical and Cultural Museum]], Philadelphia, 1996<ref name=":6" />
 
== Zobacz takżeteż ==
 
* [[Harlem Renaissance]]
 
== Literatura uzupełniająca ==
 
* Farris, Phoebe, ed. (1999). Women Artists of Color : A bio-critical sourcebook to 20th century artists in the Americas. Greenwood Press. {{ISBN|0313303746}}, pp. 272, 339–344.
* Savage, Augusta (1988). "Augusta Savage and the art schools of Harlem". ''Schomburg Center for Research in Black Culture''. New York Public Library. [[Online Computer Library Center|OCLC]] [https://www.worldcat.org/title/augusta-savage-and-the-art-schools-of-harlem/oclc/645284036 645284036]
Linia 116 ⟶ 112:
 
== Linki zewnętrzne ==
 
* [https://web.archive.org/web/20090207083811/http://nypl.org/research/sc/sc.html Schomburg Center]
* [https://www.aaa.si.edu/guides/pastguides/afriamer/afamguid.htm Smithsonian Archives]
Linia 132 ⟶ 127:
* Profile on NPR Morning edition 7/15/19
 
{{SORTUJ:Savage,Augusta}}
[[Kategoria:Amerykańscy rzeźbiarze]]
[[Kategoria:Amerykańscy artyści]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1892]]
[[Kategoria:Zmarli w 1962]]
[[Kategoria:Sztuka postkolonialna]]