Eugeniusz Podgórzec: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Gruzin (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Oldpolihistor (dyskusja | edycje)
m drobne redakcyjne, źródła/przypisy, kat.
Linia 15:
}}
 
'''Eugeniusz Franciszek Podgórzec''' (ur. [[7 maja]] [[1900]] w [[Leksandrowa|Leksandrowej]], zm. [[29 kwietnia]] [[1968]] w [[Bochnia|Bochni]])<ref>{{Cytuj |tytuł = Eugeniusz Franciszek Podgórzec |data dostępu = 2020-02-06 |opublikowany = Sejm-Wielki.pl |url = http://www.sejm-wielki.pl/b/psb.23356.1}}</ref> – inżynier górnik, prawnik, pracował na wysokich stanowiskach w urzędach górniczych, działacz [[Polska Partia Socjalistyczna|PPS]], współautor „[[Gazeta Robotnicza|Gazety Robotniczej]]”.
 
== Życiorys ==
Syn Franciszka (1873–1937), dozorcy szybu w Leksandrowej k. Bochni i Karoliny z d. Sędzielowska, brat Franciszka Podgórca (1905–1940), ppor. zamordowanego w [[Katyń|Katyniu]], Edwarda Podgórca (1907–1981), więźnia obozów koncentracyjnych, [[Włodzimierza  Podgórca]] (1917–1940), założyciela Związku Walki o Wolność Polski w 1939, który zginął tragicznie w szybie „Floris”. Był mężem Marii Wandy z d. Skrzepińska (1904–1931), ojcem Ireny (1924–1968).
 
Absolwent C.K. Gimnazjum wyższego w Bochni<ref>[http://pbc.up.krakow.pl/Content/6362/Gimn%20w%20Bochni%201916_17%20Spr%206.pdf ''Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. gimnazyum w Bochni za rok szkolny 1916 17.''] Fundusz Naukowy, Bochnia 1917.</ref>. Od 1917 walczył w [[II Brygada Legionów Polskich|II Brygadzie Legionów Polskich]]. Odesłany do domu, w Bochni działał w [[Polska Organizacja Wojskowa|Polskiej Organizacji Wojskowej]]. W 1920 byłuczestniczył uczestnikiemw [[Wojna polsko-bolszewicka|wojnywojnie polsko-bolszewickiej]]. Ukończył Akademię Górniczą w [[Leoben]] (1923) i wydział prawa [[Uniwersytet Jagielloński|UJ]] w [[Kraków|Krakowie]] (1929). W latach 1923–1928 odbywał praktykę górniczą w kopalniach [[Murcki|„Murcki”]], [[Boże Dary|„Boże Dary”]], „Richter” i [[Wirek|„Wirek”]]. Następnie pełnił służbę państwową w urzędach górniczych: był [[Referendarz (administracja)|referendarzem]] technicznym w [[Wyższy Urząd Górniczy|Wyższym Urzędzie Górniczym]] w [[Katowice|Katowicach]] (1928–1929), inspektorem technicznym w Okręgowym Urzędzie Górniczym w [[Chorzów|Chorzowie]] (1929–1934), inspektorem górniczym w Wydziale Węglowym [[Ministerstwo Przemysłu i Handlu II RP|Ministerstwa Przemysłu i Handlu]] w [[Warszawa|Warszawie]] (1935) oraz inspektorem technicznym w WUG w Katowicach (1936–391936–1939). W międzyczasie odbył aplikację adwokacką. Był prezesem koła chorzowskiego Związku Urzędników Państwowych i Komunalnych, a w latach 1933-19341933–1934 naczelnym redaktorem „Urzędnika Polskiego”.
 
Od 1923 działał aktywnie w [[Polska Partia Socjalistyczna|Polskiej Partii Socjalistycznej]], będąc członkiem Okręgowego Komitetu Robotniczego i współredaktorem „Gazety Robotniczej” w Katowicach. Oprócz obowiązków służbowych znajdował czas na pracę w [[Organizacja Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego|Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego]], w której do 1935 pełnił funkcję przewodniczącego Zarządu Okręgu Śląskiego. W 1939 oraz od 1965 (po reaktywacji) pełnił funkcję prezesa Oddziału Katowickiego [[Stowarzyszenie Bochniaków|Stowarzyszenia Bochniaków]]<ref>{{Cytuj |tytuł = Historia Stowarzyszenia – Bochniacy |data dostępu = 2020-02-06 |url = http://bochniacy.pl/historia-stowarzyszenia/ |język = pl-PL}}</ref>.
Linia 28:
Po zakończeniu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] wrócił do Katowic, kolejno był: kierownikiem Wydziału Węglowego Wojewódzkiego Komitetu PPS (1945–1946), dyrektorem technicznym Centrali Zbytu Węgla (1946–1947), wicedyrektorem biura Rady Techniczno-Gospodarczej CZPW (1947), zastępcą kierownika Działu BHP Zarządu Głównego [[Centralny Związek Zawodowy Górników|Centralnego Związku Zawodowego Górników]] (1947–1948), zastępcą dyrektora działu w Centrali Zaopatrzenia Materiałowego PW (1948–1949). Od 1950 podjął praktykę adwokacką i był radcą prawnym w różnych przedsiębiorstwach górniczych. W Zarządzie Głównym [[Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Górnictwa|Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa]] pełnił funkcje: radcy prawnego 1951–1967, członka Zarządu Głównego (1954), później zastępcy członka (1965).
 
Pochowany na Cmentarzu Komunalnym przy ul. Orackiej w Bochni (sektor VI-9-3)<ref>{{Cytuj |tytuł = GROBONETCmentarz 2.6komunalny w Bochni - wyszukiwarka osób pochowanych - Cmentarz komunalny |data dostępu = 2020-02-06 |opublikowany = bochnia.artlookgallery.com |url = https://bochnia.artlookgallery.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=26747&inni=0}}</ref>.
 
== OdznaczeniaOrdery i odznaczenia ==
 
* Krzyż Srebrny [[Order Virtuti Militari|Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari]] (14 czerwca 1946)<ref>[https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id{{Monitor Polski|rok=WMP19461440272 M.P. z 1946 r. nr |numer=144, poz. |pozycja=272]}} „za wybitne czyny męstwa i odwagi” na wniosek CKW PPS, Pol. Zw. b. Więźniów Polit. Hitler. Więzień i Obozów Koncentracyjnych i Woj. Rady Nar. w Katowicach.</ref>
 
== Przypisy ==
Linia 38:
 
== Bibliografia ==
Jaros J. 1983 - ''Eugeniusz Podgórzec'' [w:] ''Polski Słownik Biograficzny'', t. 27, s. 94-9594–95.
 
Bernacka M., Bhomicki G., ''[http://yadda.icm.edu.pl/baztech/element/bwmeta1.element.baztech-e331f57a-7a5d-4d92-b1cd-c9f747afb9c1?q=bwmeta1.element.baztech-5bb8b6e8-4794-456b-90a8-bb8d1e9420ca;0&qt=CHILDREN-STATELESS Powstańmy bracia wszyscy wraz – udział polskich absolwentów Akademii Górniczej w Leoben w zmaganiach o niepodległość i odbudowę Ojczyzny]'' „Przegląd Górniczy” nr 10/2018, s. 16, SITG Zarząd Główny w Katowicach, ISSN 0033-216X.
Linia 46:
[[Kategoria:Inżynierowie górniczy]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (Polska Ludowa)]]
[[Kategoria:Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1900]]
[[Kategoria:Więźniowie KL Buchenwald]]