Wersja z 14:54, 15 paź 2020 edytuj Conla (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 3950 edycji m Dodano link do Polony ← poprzednia edycja		Wersja z 10:34, 10 maj 2021 edytuj anuluj edycję Hoa binh (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Uprawnieni do logowania się z zablokowanych adresów IP 194 716 edycji →‎Życiorys: lit. następna edycja →
Linia 35: W 1878 wrócił do Wiednia. Zamieszkał w zachowanej do dziś obszernej willi w dzielnicy [[Währing]], przy Weimarerstrasse 60. Na jej frontowej ścianie widnieje tablica pamiątkowa o treści: ''Dieses Haus war von 1881–1915 das Heim des Klaviervirtuosen und Musikpädagogen Professor Theodor Leschetizky''. Leszetycki był wybitnym pedagogiem, jego uczniami byli m.in. [[Ignacy Jan Paderewski]], [[Henryk Melcer-Szczawiński]], [[Antonina Szukiewicz]], [[Artur Schnabel]], [[Ignacy Friedman]], [[Ossip Gabrilowitsch]], [[Elly Ney]], [[Mieczysław Horszowski]], [[Benno ~~Moisewitsch~~Moiseiwitsch]], [[Paul Wittgenstein]], [[Richard Buhlig]] i [[Mark Hambourg]]. Paderewski o pedagogice Leszetyckiego wypowiadał się w następujący sposób: „Nie znałem i do dziś dnia nie znam nikogo, kto by mu dorównał. Nikt absolutnie nie może się z nim porównywać. Jako pedagog – olbrzym, wobec którego wszyscy inni są tylko karłami”<ref>Ignacy Paderewski, Pamiętniki, Warszawa 1985, s. 115</ref>. Zajmował się także kompozycją, napisał ponad pięćdziesiąt większych utworów fortepianowych, dwie opery: ''Bracia Marco'' i ''Pierwsza Zmarszczka'', koncert fortepianowy oraz kilkaset miniatur fortepianowych.

Teodor Leszetycki: Różnice pomiędzy wersjami