Obóz jeniecki w Sandakanie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 49:
4 lipca 1942 roku Japończycy zażądali, aby w ciągu trzech dni zorganizować kolejny australijski kontyngent, liczący tym razem 2 tys. żołnierzy. W tym czasie liczba „Diggersów” więzionych w Changi była już jednak znacznie zredukowana, stąd Japończycy byli zmuszeni przystać na zmniejszenie kontyngentu o jedną czwartą{{odn|Silver|2011|s=34–35}}. Ostatecznie w składzie ''Force B'' znalazło się 1494 Australijczyków, w tym 143 oficerów i 312 podoficerów. Kontyngent podzielono na trzy „bataliony”, oznaczone literami D, E i F. Tylko 40% jeńców wywodziło się z jednostek bojowych, resztę kontyngentu stanowili żołnierze z formacji pomocniczych i tyłowych lub [[Rekonwalescencja|rekonwalescenci]]{{odn|Silver|2011|s=35–36}}. Do ''Force B'' dołączyło także dwóch cywilów: Ronald Hamilton Wilson (przedstawiciel Australijskiego Czerwonego Krzyża) oraz H. J. Fleming (członek [[Armia Zbawienia|Armii Zbawienia]], pełniący funkcje administracyjne przy 2/10 jednostce sanitarnej){{odn|Silver|2011|s=37}}. Wielu Australijczyków zgłosiło się na ochotnika, licząc, że w nowym obozie panować będą lepsze warunki bytowe i wyżywienie. Niektórzy mieli również nadzieję, że przenosiny do lokalizacji położonej bliżej Australii, zwiększą szansę na ucieczkę. Na dowódcę ''Force B'' został wyznaczony ppłk Arthur W. Walsh z 2/10 pułku artylerii (''2/10th Field Regiment''){{odn|Ham|2020|s=31}}.
''Force B'' wysłano do [[Sandakan]]u, stolicy [[Wielka Brytania|brytyjskiego]] protektoratu [[Borneo Północne]]{{u|uwaga1}}. Miasto znajdowało się pod kontrolą Japończyków od 19 stycznia 1942 roku{{odn|Ooi|2011|s=37}}. Jeszcze przed wybuchem wojny Brytyjczycy rozpoczęli tam budowę lotniska dla [[Royal Air Force]]. Niedługo po [[Bitwa o Borneo (1941–1942)|zdobyciu Borneo]] por. Yamada Masahara ze sztabu japońskiej [[37 Armia (Japonia)|Armii Garnizonowej Borneo]] zaproponował, aby wstępnie oczyszczony przez Brytyjczyków grunt wykorzystać pod budowę japońskiego lotniska wojskowego{{odn|Silver|2011|s=67}}. Docelowo miało ono umożliwiać [[międzylądowanie]] japońskim samolotom kursującym między [[Filipiny|Filipinami]] a Singapurem lub zmierzającym do baz w [[Holenderskie Indie Wschodnie|Holenderskich Indiach Wschodnich]]{{odn|Silver|2011|s=67}}{{odn|Tanaka|1998|s=13}}. Ze względu na niewystarczającą liczbę miejscowych robotników, Japończycy postanowili zatrudnić przy budowie lotniska także [[Jeńcy alianccy w niewoli japońskiej|alianckich jeńców wojennych]]{{odn|Tanaka|1998|s=13}}.
7 lipca{{u|uwaga2}} 1942 roku 1494 jeńców zabrano z [[Obóz jeniecki Changi|Changi]] do portu w Singapurze, gdzie zaokrętowano ich na statek „Yubi Maru”. Noc z 7 na 8 lipca jednostka spędziła, stojąc na kotwicy w [[Cieśnina Singapurska|Cieśninie Singapurskiej]], po czym wyruszyła w kierunku Borneo. Dziesięciodniowy rejs odbywał się w bardzo ciężkich warunkach. Australijczycy, których stłoczono w zanieczyszczonych miałem węglowym ładowniach, cierpieli na skutek tropikalnego upału, zaduchu, głodu i pragnienia. Szybko odnotowano pierwsze przypadki [[Dyzenteria|dyzenterii]]. Japońska załoga była nieliczna, stąd niektórzy jeńcy wysunęli pomysł zbrojnego przejęcia statku. Wyżsi oficerowie nie wyrazili jednak zgody na wszczęcie buntu, między innymi ze względu na fakt, że statek był śledzony przez japoński [[okręt podwodny]]. Ostatecznie krótko po świcie 18 lipca „Yubi Maru” przybił do portu w Sandakanie. Jeńcy dotarli do obozu następnego dnia{{odn|Silver|2011|s=39–48}}.
|