Obóz jeniecki w Sandakanie: Różnice pomiędzy wersjami

W panujących warunkach rosła liczba przypadków [[Dyzenteria|dyzenterii]], [[Malaria|malarii]], [[beri-beri]], [[Grzybica|grzybicy]]. Wielu jeńców cierpiało także z powodu tropikalnych wrzodów{{odn|Silver|2011|s=81}}{{odn|Tanaka|1998|s=23}}. Wyżywienie nadal pozostawało jednak wystarczające, a morale wśród Australijczyków utrzymywało się na wysokim poziomie{{odn|Silver|2011|s=93}}. Śmiertelność pozostawała stosunkowo niska; do połowy listopada zmarło czternastu jeńców, większość z powodu dyzenterii{{odn|Silver|2011|s=81}}. Z kolei w pierwszej połowie 1943 roku liczba zgonów wśród jeńców z ''Force B'' utrzymywała się na poziomie jednego miesięcznie{{odn|Ham|2020|s=114}}.

 

 

Na początku grudnia Japończycy przeprowadzili pierwsze próbne lądowanie na lotnisku. W zorganizowanej z tej okazji uroczystości wziął udział gen. [[Masataka Yamawaki]], dowódca Armii Garnizonowej Borneo{{odn|Silver|2011|s=84–85}}. Niemniej budowa lotniska wciąż nie była zakończona, stąd po krótkiej przerwie w okresie świąt [[Boże Narodzenie|Bożego Narodzenia]], prace wznowiono z nową intensywnością. Dzienny limit jeńców zobowiązanych do pracy na lotnisku został zwiększony. Aby upewnić się, że pacjenci nie symulują, formozański strażnik Maseo Fukishima, znany w obozie pod przydomkiem „Czarny drań”, kopał ich z całej siły po pokrytych tropikalnymi wrzodami kończynach{{odn|Silver|2011|s=100–101}}. Gdy australijscy lekarze usiłowali protestować przeciw takiemu postępowaniu, byli bici i policzkowani{{odn|Ham|2020|s=113}}. Jednocześnie nie chcąc dopuścić, aby zdrowi jeńcy dzielili się z chorymi swoimi racjami ryżu, Hoshijima nakazał, aby były one odtąd wydawane i spożywane wyłącznie w miejscu pracy. Zwiększył także wysiłki, aby uniemożliwić jeńcom pokątne nabywanie żywności od miejscowej ludności. Coraz częstsze były przypadki pobicia lub uwięzienia w klatce. Zdarzało się, że jeńców zabierano do Sandakanu i tam zamykano w klatce na oczach mieszkańców miasta{{odn|Silver|2011|s=101}}.