Michał Chomętowski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m poprawa linku
Linia 52:
W latach 1770–1772 był uczniem [[Szkoła Rycerska|Szkoły Rycerskiej]]<ref>Kamilla Mrozowska: ''Szkoła Rycerska Stanisława Augusta Poniatowskiego (1764–1794)'', Warszawa 1961, s. 237.</ref>. W 1782 mianowany [[Sztynkjunkier|sztynkjunkrem]], w 1784 [[podporucznik]]iem a w 1790 – [[porucznik]]iem. Jako [[sztabskapitan]] w 1792 wziął udział w [[Wojna polsko-rosyjska (1792)|wojnie polsko-rosyjskiej]].
 
Za udział w [[Bitwa pod Zieleńcami|bitwie]] pod [[ZieleńceŻyłynci (wieśrejon szepetowski)|Zieleńcami]] odznaczony krzyżem kawalerskim [[Order Virtuti Militari|Orderu Virtuti Militari]]<ref>''[http://www.pbc.rzeszow.pl/dlibra/applet?mimetype=image/x.djvu&sec=false&handler=djvu_html5&content_url=/Content/2316/xsiega_pamiatkowa.djvu Xsięga pamiątkowa w 50-letnią rocznicę powstania roku 1830 zawierająca spis imienny dowódców i sztabs-oficerów, tudzież oficerów, podoficerów i żołnierzy Armii Polskiej w tymż roku Krzyżem Wojskowym „Virtuti Militari” ozdobionych]'', Lwów 1881, s. 85.</ref> i wszedł w skład kapituły tego odznaczenia. 26 czerwca objął dowództwo [[2 Pułk Wiernych Kozaków|2 Pułku Wiernych Kozaków]]. Został [[adiutant]]em księcia [[Józef Poniatowski|Józefa Poniatowskiego]]. Po przystąpieniu króla [[Stanisław August Poniatowski|Stanisława Augusta]] do [[Konfederacja targowicka|konfederacji targowickiej]] wziął dymisję w stopniu [[major]]a. Wsławił się publicznym pobiciem targowickiego majora Dembińskiego. Zmuszony był wyjechać z kraju i udał się do [[Paryż]]a.
 
W kwietniu 1794 wziął czynny udział w [[Insurekcja warszawska|insurekcji warszawskiej]] podczas insurekcji kościuszkowskiej. Został członkiem [[Jakobini polscy|klubu jakobinów]] i przygotowywał wieszanie zdrajców w [[Warszawa|Warszawie]] 9 maja 1794. Aresztowany przez [[Jan Kiliński|Jana Kilińskiego]]. Uwolniony, zmuszony został do opuszczenia stolicy. Następnie dowodził w stopniu pułkownika artylerią w korpusie generała [[Józef Zajączek|Józefa Zajączka]] aż do [[Bitwa pod Chełmem|bitwy]] pod [[Chełm]]em 8 czerwca 1794, podczas której poległ gdy [[Imperium Rosyjskie|rosyjski]] pocisk armatni urwał mu głowę.