Ignacy Jan Wysoczański: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
infobox |
→Życiorys: lit. |
||
Linia 47:
W 1923 roku Ignacy Wysoczański podjął starania o święcenia kapłańskie w prawosławnej [[Eparchia wileńska i litewska|eparchii wileńskiej i litewskiej]]. Metropolita [[Eleuteriusz (Bogojawleński)]] skierował go na formację do [[Monaster św. Jana Miłościwego w Zahajcach Małych|monasteru w Małych Zahajcach]]. Przyszły prezbiter porzucił szybko życie mnisze i [[prawosławie]]. W 1924 roku powrócił do [[katolicyzm]]u i związał się z ruchem [[Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-słowiańskiego w Polsce|neounickim]]. We Lwowie podjął kształcenie w greckokatolickim studium redemptorystów we Lwowie, a następnie w seminarium greckokatolickim w [[Dubno (miasto)|Dubnie]].
1 lipca 1930 roku Ignacy Wysoczański otrzymał święcenia diakonatu ''sub conditione'' z rąk biskupa pomocniczego [[Archieparchia greckokatolicka we Lwowie|archidiecezji lwowskiej]], [[Nykyta Budka|Nikity Budki]] i rozpoczął pracę misjonarza neounickiego w Horochowie. W 1931 roku wystąpił jednak z [[Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego|Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego]] i zgłosił akces do [[Polski Kościół Starokatolicki|Starokatolickiego Kościoła Rzeczypospolitej Polskiej]]. 6 października 1931 roku z rąk biskupa [[Władysław Faron|Władysława Farona]] otrzymał święcenia
W 1932 roku za swoje godzące w dobre imię Kościoła postępowanie został jednak wykluczony z szeregu kapłanów Polskiego Kościoła Starokatolickiego. Przystąpił wówczas do organizującej się na ziemiach polskich wspólnoty starokatolickiej biskupa [[Józef Zielonka|Józefa Zielonki]], który 30 lipca 1932 roku udzielił mu święceń kapłańskich ''sub conditione'' i wyznaczył proboszczem parafii Starokatolickiej Obrządku Wschodniego w Twerdyniu.
| |||