Wikipedia

Ignacy Jan Wysoczański: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
→‎Życiorys: drobne merytoryczne
Linia 51:
W 1932 roku za swoje godzące w dobre imię Kościoła postępowanie został jednak wykluczony z szeregu kapłanów Polskiego Kościoła Starokatolickiego. Przystąpił wówczas do organizującej się na ziemiach polskich wspólnoty starokatolickiej biskupa [[Józef Zielonka|Józefa Zielonki]], który 30 lipca 1932 roku udzielił mu święceń kapłańskich ''sub conditione'' i wyznaczył proboszczem parafii Starokatolickiej Obrządku Wschodniego w Twerdyniu.
 
W 1933 roku Ignacy Wysoczański ogłosił się administratorem diecezji łuckiej Wschodniego Prawowiernego Katolickiego Kościoła Apostolskiego, a podległej jurysdykcyjnie biskupowi [[Eugeniusz Kupski|Eugeniuszowi Kupskiemu]] z niekanonicznego Wschodniego Kościoła Greckokatolickiego. W tym czasie wielokrotnie zmieniał miejsce swojego pobytu. Prowadził misjedziałalność [[Waganci|kapłana wagabundy]] w wielu miejscowościach na Zamojszczyźnie i Wołyniu. Jednocześnie bezskuteczne starał o przyjęcie w szeregi duchowieństwa [[Archidiecezja ormiańskokatolicka we Lwowie|archidiecezji lwowskiej]] [[Kościół katolicki obrządku ormiańskiego|Kościoła ormiańskokatolickiego]]. W 1936 roku za nielegalne udzielane ślubów i rozwodów został skazany na 3,5 roku więzienia. W zakładzie penitencjarnym przebywał do 1939 roku. Początkowo więziony był w [[Łuck]]u, a później w [[Sambor (miasto)|Samborze]].
 
Po wkroczeniu wojsk radzieckich na teren Polski 17 września 1939, ks. Ignacy Wysoczański wraz z dużą grupą Polaków został wzięty do niewoli. Zaocznym wyrokiem sądu w [[Moskwa|Moskwie]] został skazany na 17 lat pracy na [[Syberia|Syberii]] w [[Workuta|Workucie]]. Po kilku miesiącach pracy został zwolniony, a następnie dostał przydział do II Korpusu Polskiego gen.generała [[Władysław Anders|Władysława Andersa]]. Kiedy w 1942 gen.roku Anders wraz zarmia korpusempolska dotarłdotarła do [[Teheran]]u, ks. Wysoczański znalazł się w obozie cywilnym na terenie tego miasta. Później wyjechał do Afryki Wschodniej. Został kapelanem prawosławnym w [[Obóz w Tengeru|Tangeru]]. Podczas pobytu na uchodźstwie, 8 sierpnia 1943 roku przyjął sakrę biskupią z rąk [[Koptyjski Kościół Ortodoksyjny|koptyjskiego]] arcybiskupa Konstantynopola Curielasa oraz biskupa Kalamazisa. Konsekracja miała miejsce w katedrzekościele anglikańskiejanglikańskim w N'Dola[[Ndola]].
 
Po skończonej wojnie w 1947 jako biskup Kościoła starokatolickiego wizytował placówki w różnych zakątkach świata. W tym czasie podlegał ponownie pod jurysdykcję biskupa starokatolickiego Józefa Zielonki. Do Polski powrócił 12 lutego 1948 roku i podjął ponownie współpracę z Polskim Kościołem Starokatolickim.
 
19 lutego 1948 roku nominowany został nominowany biskupem sufraganem [[Polski Kościół Starokatolicki|Polskiego Kościoła Starokatolickiego]]. 19 marca 1948 [[Zygmunt Szypold]] konsekrował go ''sub conditione'' na biskupa. Od maja 1948 ks. bp Ignacy Wysoczański mieszkał w [[Łódź|Łodzi]], gdzie znajdowała się Kuria Biskupia Polskiego Kościoła Starokatolickiego. W tym czasie został współpracownikiem [[Urząd Bezpieczeństwa|Urzędu Bezpieczeństwa]]. Został zarejestrowany jako [[tajny współpracownik|TW]] pod pseudonimem ''Pioter''.
 
Przed 1957 bp Wysoczański został podniesiony do godności arcybiskupa metropolii warszawsko-olsztyńskiej. Następnie 20 marca 1957 arcybiskupa Wysoczańskiego mianowano także biskupem [[popowcy|Kościoła Wschodniego Starego Obrządku]] na terenie całej Polski. Współpracę z Cerkwią białokrynicką Wysoczański rozpoczął w 1953; otrzymał wówczas kilka modlitewników w języku [[Język cerkiewnosłowiański|starocerkiewnym]]. Uzyskał ponadto od popowców rumuńskich jurysdykcję na teren [[Europa Zachodnia|Europy zachodniej]], [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]], [[Litwa|Litwy]], [[Łotwa|Łotwy]] i [[Kanada|Kanady]]. 29 marca 1957 został mianowany przez abp starokatolickiego Węgier i Czechosłowacji [[Tomasz Czernohorski-Fehérváry|Tomasza Fehérvárya]] także arcybiskupem i Metropolitą Kościoła Starokatolickiego na Węgrzech i Czechosłowacji. W 1957 zawarto między Kościołem na Węgrzech a Kościołem w Polsce Unię, przy czym każdy Kościół był autonomiczny. 24 kwietnia 1961 powstał jeden Kościół, którego zwierzchnikiem był abp Ignacy Jan Wysoczański.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Ignacy_Jan_Wysoczański”