Według różnych źródeł została erygowana w 991<ref name="ortho">[{{Cytuj stronę |url=http://www.ortho-rus.ru/cgi-bin/or_file.cgi?3_2317 |tytuł=Переяслав-Хмельницкое викариатство |data dostępu=2013-04-17 |archiwum=https://archive.is/20130417171839/http://www.ortho-rus.ru/cgi-bin/or_file.cgi?3_2317 Переяслав|zarchiwizowano=2013-Хмельницкое04-17 викариатство]}}</ref>, 992<ref name="mir22"/>, na początku XI w.<ref name="mir22">{{cytuj książkę | autor = Mironowicz A.| tytuł = Biskupstwo turowsko-pińskie w XI–XVI wieku| wydawca = Trans Humana| rok = 2011| strony = 22–24| isbn = 978-83-61209-55-3}}</ref>, w 1054 lub 1071<ref name="ortho"/>. Początkowo nosiła nazwę ''eparchia perejasławska''<ref name="ortho"/>. Eparchia obejmowała ziemie perejasławską, suzdalską i smoleńską<ref name="mir22"/>. W 1089 w Perejasławiu wyświęcony został [[sobór św. Michała Archanioła w Perejasławiu|sobór św. Michała Archanioła]], zbudowany na miejscu starszej cerkwi<ref name="mir22"/>. W latach 1269–1279 eparchia działała pod nawą ''eparchia perejasławska i sarajska'', po czym została zlikwidowana<ref name="ortho"/>.
Samodzielną eparchię perejasławską restytuowano w 1733. Administratura działała do 1785. Następnie Perejasław stał się siedzibą jedynie wikariuszy eparchii kijowskiej. Po raz ostatni eparchia perejasławska funkcjonowała w latach 1799–1803, po czym została przyłączona do [[eparchia połtawska|eparchii połtawskiej i perejasławskiej]]. Współcześnie (2013) w strukturach metropolii kijowskiej istnieje wikariat perejasławsko-chmielnicki<ref name="ortho"/>.
