Kazanie na górze: Różnice pomiędzy wersjami

'''Kazanie na górze''' – seria nauczań, które według [[Ewangelia Mateusza|Ewangelii Mateusza]] (Mt 5,1–7,28) i [[Ewangelia Łukasza|Łukasza]] (Łk 6,17–49) zostały wygłoszone przez [[Jezus Chrystus|Jezusa Chrystusa]]. Do bardziej znanych części kazaniaKazania na górze należy [[osiemOsiem błogosławieństw]] oraz modlitwa ''[[Ojcze nasz]]''.

Według tradycji kazanieKazanie zostało wygłoszone na [[Góra Błogosławieństw|Górze Błogosławieństw]] na północnym brzegu [[Jezioro Tyberiadzkie|jeziora Genezaret]], w okolicach [[Kafarnaum]]. Szacuje się, że miało to miejsce około [[30]] r. n.e. W 1935 odkryto w okolicach Góry Błogosławieństw kaplicę z mozaikami z IV–VI w. Świadczy to o długiej tradycji tego miejsca.

Współczesna biblistyka stoi na stanowisku, że kazanieKazanie na górze nie zostało wygłoszone tak jak je przekazuje [[Mateusz Ewangelista|Mateusz]], a jest jego kompozycją z różnych wypowiedzi Jezusa, wielu zawartych w [[źródło Q|źródle Q]]. [[Ewangelia Łukasza]] zachowuje w większym stopniu oryginalny kontekst i kolejność wielu wypowiedzi.

W chrześcijaństwie istnieją różne formy interpretacji<ref>por. J. Kudasiewicz ''Biblia, historia, nauka'', s. 395–398</ref><ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Hahn | imię = Ferdinand | tytuł = Theologie des Neuen Testaments | wydawca = Mohr Siebeck | miejsce = Tübingen | data = 2011 | strony = 93–94 | isbn = 978-3-16-150630-7 | tom = I | tytuł tomu = Die Vielfalt des Neuen Testaments}}</ref> kazaniaKazania na górze.

* Kazanie zawiera etykę stanu tymczasowego (tzw. ''Interimsethik'') i wskazania przeznaczone są wyłącznie na okres bliskiego końca świata, jako okazja do pokuty oferowana przez Boga. Ponieważ koniec świata nie nadszedł, etyka kazaniaKazania na górze straciła swój pierwotny sens. Zwolennikiem takiej interpretacji był [[Albert Schweitzer]].

* Nakazy kazaniaKazania na górze są niemożliwe do wypełnienia, gdyż tylko Jezus mógł je całkowicie wypełnić. Kazanie ma uświadomić wierzącym ich grzechy, doprowadzić ich do prawdziwej pokuty, by zbawienia oczekiwali jedynie od Boga. Tę interpretację sugerował [[Marcin Luter]], a za nim większość [[protestantyzm|Kościołów protestanckich]]<ref group="uwaga">Niemniej Luter uważał, że żądania kazania na górze dotyczą wszystkich chrześcijan, którzy zobowiązani są wypełniać świat miłością, będącą sensem kazaniaKazania. Zob. {{cytuj książkę |nazwisko =Rienecker | imię =Fritz |nazwisko2=Maier|imię2=Gerhard | inni =[[Waldemar Chrostowski]] (red.) | tytuł =Leksykon biblijny | wydawca =[[Oficyna Wydawnicza VOCATIO|Oficyna wydawnicza "Vocatio"]] | miejsce =Warszawa | rok =2001 | strony =349 | seria =Prymasowska Seria Biblijna | isbn =83-7146-061-9}}</ref>.

* Kazanie jest skierowane wyłącznie do uczniów, a nie całego ludu. Tylko elita ludzi doskonałych – następców uczniów jest w stanie zrealizować zasady kazania. Już [[Augustyn z Hippony]] uważał, że kazanieKazanie stanowi "perfectus vitae chrisianae modus", czyli doskonały sposób życia chrześcijańskiego. Tę interpretację przyjmowała część egzegetów katolickich, szczególnie po [[sobór trydencki|soborze trydenckim]].

* Kazanie stanowi etykę realizującej się eschatologii, Królestwa Bożego już wkraczającego w rzeczywistość doczesną, jednak jeszcze nie dopełnionego. Rzeczywistość nadchodzącego Królestwa umożliwia realizację wskazań kazaniaKazania na górze, jakkolwiek w doczesności jest to wypełnienie niepełne. Zwolennikiem takiej interpretacji jest [[Ferdinand Hahn]]<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Hahn | imię = Ferdinand | tytuł = Theologie des Neuen Testaments | wydawca = Mohr Siebeck | miejsce = Tübingen | data = 2011 | strony = 95–103 | isbn = 978-3-16-150630-7 | tom = I | tytuł tomu = Die Vielfalt des Neuen Testaments}}</ref>.