Antoni Śliwiński (wojskowy): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
kategoria
Linia 30:
 
== Życiorys ==
Urodził się w rodzinie Andrzeja i Marii z Malinowskich. Absolwent gimnazjum filozoficznego w [[Mińsk|Mińsku Litewskim]]. W latach 1916–1917 w [[Armia Imperium Rosyjskiego|armii rosyjskiej]], w pułku balonowym. Po ukończeniu szkoły wojskowej chorążych w listopadzie 1917 skierowany do [[I Korpus Polski w Rosji|I Korpusu Polskiego]]. Pełnił funkcję oficera do zleceń przy [[Naczelny Polski Komitet Wojskowy|Naczelnym Polskim Komitecie Wojskowym]]. Od 1918 w [[Wojsko Polskie (II RP)|Wojsku Polskim]], w [[86 Pułk Piechoty (II RP)|Mińskim pułku strzelców]]. Z tym pułkiem odbył całą kampanię [[Wojna polsko-bolszewicka|wojny 1920 r.]] Awansował do stopnia [[Podporucznik|podporucznikapodporucznik]]a w 1919, i w 1920 do stopnia [[Porucznik|porucznikaporucznik]]a.
 
W [[DwudziestolecieHistoria międzywojennePolski (1918–1939)|okresie międzywojennym]] pozostał w wojsku, został adiutantem [[86 Pułk Piechoty (II RP)|86 pułku piechoty]]. Po ukończeniu przeszkolenia w [[Szkoła Podchorążych w Warszawie|Szkole Podchorążych w Warszawie]] (1923) przeniesiony do [[10 Pułk Piechoty (II RP)|10 pułku piechoty]] na dowódcę kompanii, a następnie do Oddziału Sztabowego MSWojsk. W 1927 awansował do stopnia kapitana, odbył kurs w Szkole Czołgowo-Samochodowej i skierowany został do [[21 Pułk Piechoty „Dzieci Warszawy”|21 pułku piechoty]] na adiutanta. Po ukończeniu kursu w [[Centrum Wyszkolenia Piechoty]], został oficerem mobilizacyjnym pułku. Od 1930 dowódca batalionu w [[1 Pułk Czołgów (II RP)|1 pułku czołgów]], a od 1931 dowódca kompanii szkolnej w [[1 Pułk Czołgów (II RP)|1 pułku pancernym]]. W 1934 przeniesiony do [[3 Batalion Pancerny|3 batalionu czołgów i samochodów pancernych]], a następnie do Centrum Wyszkolenia Czołgów i Samochodów Pancernych na stanowisko dowódcy doświadczalnego batalionu pancerno-motorowego.
 
W [[Kampania wrześniowa|kampanii wrześniowej]] dowodził [[91 Dywizjon Pancerny|91 dywizjonem pancernym]] w [[Nowogródzka Brygada Kawalerii|Nowogródzkiej Brygadzie Kawalerii]]. Wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w [[Starobielsk|Starobielsku]]u. Został zamordowany wiosną 1940 w Charkowie. Figuruje na '''Liście Straceń, poz. 3238.''' Jego grób symboliczny znajduje się na [[Cmentarz Bródnowski|cmentarzu bródnowskim]] w Warszawie (kw. 28K-2-17).
[[Plik:Grób symboliczny mjra Antoniego Śliwińskiego.jpg|mały|Grób symboliczny mjra Antoniego Śliwińskiego na Cmentarzu Bródnowskim]]
== Awanse ==
Linia 46:
 
* [[Krzyż Walecznych]]
* [[Krzyż i Medal Niepodległości|Medal Niepodległości]] (23 grudnia 1933)<ref>{{Monitor Polski|rok=1934|numer=6|pozycja=12}} „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.</ref>
* [[Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej]]
* [[Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921]]
Linia 64:
* http://ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl/wpis/7656
 
{{DEFAULTSORTSORTUJ:Śliwiński, Antoni}}
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)]]
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Walecznych]]