Wikipedysta:Joee/Brudnopis/Slot12: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
cd |
m →Historia: drobne redakcyjne |
||
Linia 42:
W latach 2010-2012 przeprowadzono gruntowną rewitalizację Dworca Głównego. Koncepcję architektoniczno-urbanistyczną opracowała warszawska „GRUPA5 – Architekci”. W jej ramach oprócz dostosowania obiektu do współczesnych potrzeb, z uwzględnieniem zachowana elementów historycznych, wybudowano między innymi tak zwany pawilon południowy przy ulicy Suchej, z wejściem do tunelu centralnego{{odn|red|2016}}{{odn|wroclife.pl|2018}}. W 2011 r. w ramach stacji Wrocław Główny został uruchomiony tymczasowy peron 6, położony od strony ulicy Suchej i z wejściami wyłącznie z tej ulicy. Służył on podczas przebudowy peronów 1, 2 i 3, był także wykorzystywany podczas Euro 2012, oraz okazjonalnie np. dla pociągów zabytkowych itp. W latach 2019-2020 został przebudowany. Istotnym elementem tej inwestycji wartej około 7,4-8,4 mln zł, było przebicie przejścia do tunelu centralnego stacji{{odn|Kuś|2016}}{{odn|Madej|2018}}{{odn|Krzeszowski|2020}}{{odn|Prochowski|2020}}.
W 2013 r. Rada Miejska Wrocławia uchwaliła dla obszaru objętego ulicami Suchą, Joannitów, Dyrekcyjną i Borowską miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Umożliwił on przygotowanie odpowiedniego projektu i po uzyskaniu decyzji o pozwoleniu na budowę rozpoczęcie w 2015 r. budowy galerii [[Wroclavia]]{{u|u-chw}} w miejscu dworca autobusowego po przeprowadzeniu jego rozbiórki{{odn|Uchwała RMWr|2013|loc=§ 17}}{{odn|SIP|2020|loc=Decyzje architektoniczne, nr 587/2014 z 09.02.2015 r. (budowa)}}{{odn|SIP|2020|loc=Decyzje architektoniczne, nr 554/2013 z 05.02.2013 r. (rozbiórka)}}. Inwestorem była firma [[Unibail-Rodamco-Westfield|Unibail-Rodamco]] Polska koncepcję architektoniczną opracowała pracownia IMB Asymetria, a wykonawcą [[Warbud]]. Na czas budowy urządzono tymczasowy dworzec autobusowy na ternie położonym pomiędzy ulicą Suchą i Dyrekcyjną oraz budynkiem PKP i stacją benzynową. Przy samej ulicy utworzono ponadto przystanki dla wysiadających. Po jej zakończeniu dworzec autobusowy znajduje się w budynku galerii
Kolejna inwestycja przy tej ulicy rozpoczęła się w czerwcu 2016 r. a zakończyła w kwietniu 2018 r. Obejmowała teren od ulicy Borowskiej do południowego wejścia Dworca Głównego, zakupiony od PKP w 2013 roku. Powstał tu biurowiec Sagittarius Business House. Inwestorem był developer działający pod firmą [[Echo Investment]], zaś generalnym wykonawcą była firma PORR{{odn|urbanity.pl|2021|loc=Sagittarius Business House}}. Konsekwencją tej inwestycji była rozbiórka schronu dowodzenia z lat 30. XX wieku{{odn|wroclife.pl|2018}} oraz budynku przy ulicy Borowskiej 2 z 1867 r. wpisanego do gumiennej ewidencji zabytków{{odn|SIP|2021|loc=GEZ}}. Rozebrany schron był wpisany do ewidencji zabytków lecz został z niej wykreślony mimo swojej wyjątkowości, polegającej na kompletnym zachowaniu obiektu, z wyposażeniem takim jak maszynownie wentylatorni, sanitariaty, umywalnie, kantyna, czy tabliczki informacyjne{{odn|Dzikowska i in.|2015}}{{odn|urbanity.pl|2021|loc=Echo porządkuje działkę, w: 13336}}. Walka o zachowanie cennego obiektu, prowadzona między innymi przez Towarzystwo Upiększania Miasta Wrocławia, które w 2012 roku wnioskowało do wojewódzkiego konserwatora zabytków o wpisanie schronu do rejestru zabytków, zakończyła się fiaskiem i unikalny obiekt wyburzono{{odn|Dzikowska i in.|2015}}{{odn|Matejuk|2015}}.
| |||