Ząbkowice Śląskie: Różnice pomiędzy wersjami

W latach 1454–1569 Ząbkowice były własnością czeskiego rodu [[Podiebradowie|Podiebradów]]. Od 1569, kiedy zakończyło się panowanie rodu Podiebradów, w imieniu [[Święte Cesarstwo Rzymskie|Cesarstwa]] Ząbkowicami administrował [[starosta]]. Wiek XVII nie był przyjazny w skutkach zarówno dla ząbkowickich mieszczan, jak też dla miejskiej architektury, a wszystkiemu była winna [[wojna trzydziestoletnia]], która w 1632 zawitała do bram Ząbkowic. W okresie do 1648 miasto było wielokrotnie szturmowane, plądrowane i podpalane. Wiek XVIII i XIX były okresem dynamicznego rozwoju miasta. Powstało wiele nowych kamienic i budowli, również o charakterze wojskowym, m.in. ok. 1763 powstał budynek komendantury wojskowej, w którym w 1778 posiadał przez kilka dni swoją kwaterę [[Fryderyk II Wielki]], król pruski. Miasto liczyło wówczas ponad 4 tysiące mieszkańców i posiadało 444 domostwa plus 8 w wieżach. Również w 1778 wprowadzono numerację domostw położonych na terenie całego miasta. Pierwsze lampy naftowe w mieście zapłonęły już w 1815 <{{fakt|pierwsza [[lampa naftowa]] wynaleziona przez [[Ignacy Łukasiewicz|Ignacego Łukaszewicza]] zapłonęła w 30 marca 1853 w aptece Mikolascha we [[Lwów|Lwowie]]. Być może chodziło o olejową [[Palnik Arganda|lampę Arganda]] myloną często z lampą naftową}}>, ale problem oświetlenia nocnego rozwiązano generalnie dopiero po budowie gazowni miejskiej, co miało miejsce w 1863.