Jurij Piatakow: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Życiorys: akt. w oparciu o dane hebrajskie. Znaczniki: Wycofane VisualEditor |
m Anulowanie wersji 63644027 autorstwa 194.31.36.118 (dyskusja) brak źródeł Znacznik: Anulowanie edycji |
||
Linia 9:
W kwestiach społeczno-gospodarczych reprezentował skrajnie lewicowe poglądy, był przeciwnikiem rozdawania ziemi chłopom, opowiadając się za tworzeniem komun rolniczych. Walczył z tzw. ukraińskim nacjonalizmem reprezentowanym w jego przekonaniu przez borotbistów, sprzeciwiał się szczególnej autonomii [[Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka|Ukrainy]] w ramach wielkiej wspólnoty radzieckiej. W sprawie tej polemizował z [[Włodzimierz Lenin|Leninem]], który oskarżał go o ''[[luksemburgizm]]''.
Jednocześnie jedynie nazwiska [[Józef Stalin|Stalina]], [[Lew Trocki|Trockiego]], [[Lew Kamieniew|Kamieniewa]], [[Grigorij Zinowjew|Zinowiewa]], [[Nikołaj Bucharin|Bucharina]] i właśnie Jurija Piatakowa (ówcześnie członka KC) wymienił Lenin w swym ''[[Testament Lenina|testamencie politycznym]]'' z grudnia 1922 jako ''wybitnych przywódców partyjnych'' WKP(b)
Od stycznia do lutego 1920 był szefem [[Zarząd Rejestracyjny|Registrupru]] (wywiadu [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]])<ref name="GRU">{{Cytuj książkę | autor = Aleksandr Kołpakidi, Dmitrij Prochorow | tytuł = Империя ГРУ. Очерки истории российской военной разведки | wydawca = Ołma-Press | miejsce = Moskwa | data = 2000 | strony = 126 | isbn = 5-224-00600-7}}</ref>.
Linia 15:
Od 1921 do 1923 roku stał na czele kompleksu przemysłowego w [[Donieckie Zagłębie Węglowe|Donbasie]], przyczyniając się do jego szybkiego rozwoju. Aktywny członek [[Komunistyczna Partia Ukrainy|KP(b)U]] (w składzie KC w latach 1923-1927 i 1930-37). Od 1923 do 1927 roku wiceprzewodniczący [[Najwyższa Rada Gospodarki Narodowej|Najwyższej Rady Gospodarki Narodowej]] [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]], jeden z twórców pierwszej [[Pięciolatka|pięciolatki]], która zadecydowała o rozwoju przemysłu na Ukrainie, a nie jak pierwotnie planowano, na [[Uralski Okręg Federalny|Uralu]]. Od 1923 zwolennik [[Lewicowa Opozycja|Lewicowej Opozycji]] na czele z [[Lew Trocki|Lwem Trockim]] w RKP(b)/WKP(b). W grudniu 1927 wydalony w związku z tym z WKP(b), w 1928 złożył deklarację o zaprzestaniu opozycji, przywrócony w prawach członka partii. Na XVI zjeździe WKP(b) w lipcu 1930 ponownie wybrany w skład Komitetu Centralnego.
W latach 1928-1929 wiceprezes, 19.04.1929 — 18.10.1930 prezes [[Nowa Polityka Ekonomiczna#System bankowy|Gosbanku]] ZSRR
Miał opinię utalentowanego [[technokracja (polityka)|technokraty]], [[pracoholizm|pracoholika]]. Od 1927 nie angażował się w rozgrywki polityczne wewnątrz partii bolszewików.
W okresie "[[Wielki terror (ZSRR)|wielkiej czystki]]" 14 września 1936 aresztowany przez [[NKWD]]. W styczniu 1937 roku podsądny w [[proces pokazowy|procesie pokazowym]] ([[II proces moskiewski|„proces siedemnastu”]]) przed [[Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR|Kolegium Wojskowym Sądu Najwyższego ZSRR]] jako [[trockizm|trockista]] (obok m.in. [[Leonid Sieriebriakow|Leonida Sieriebriakowa]], [[Nikołaj Murałow|Nikołaja Murałowa]], [[Grigorij Sokolnikow|Grigorija Sokolnikowa]] i [[Karol Radek|Karola Radka]]), „przyznał się” m.in. do planów oderwania Ukrainy od ZSRR. 30 stycznia 1937 skazany na śmierć z zarzutu o "organizację ''Równoległego antysowieckiego centrum trockistowskiego'' i kierowanie działalnością szkodniczą, dywersyjną, szpiegowską i terrorystyczną".
Zrehabilitowany 13 czerwca 1988, postanowieniem plenum Sądu Najwyższego ZSRR<ref>[http://www.sakharov-center.ru/asfcd/martirolog/?t=page&id=12506 ''Пятаков Юрий Леонидович'']</ref>.
| |||