Osetyjczycy: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwsze świadectwa o potencjalnych protoplastach Osetyjczyków sięgają I w. n.e. Rzymskie źródła historyczne przedstawiają ich jako doświadczonych w boju pasterzy, którzy zajmowali się hodowlą koni  na żyznych stepach ograniczonych Wołgą i Donem na północy oraz Kaukazem na południu. Przez kilka stuleci doskwierali swoim sąsiadom, systematycznie napadając na ich ziemie, przez co w III w. ich sława dosięgła nawet chińskiego królestwa Wei. Zostali podbici w IV w. przez Hunów, którym musieli się podporządkować i dołączyć do łupieżczego marszu na zachód,  tym samym przyczyniając się do upadku Rzymu. Część Alanów zdołała jednak uciec przed groźnym najeźdźcą. To właśnie oni w VIII-IX w. stworzyli chrześcijańskie królestwo zwane Alanią (prawdopodobnie znajdowało się na terenie Czerkiesji i dzisiejszej Osetii Północnej). Silnym sprzymierzeńcem nowopowstałego państwa okazała się Gruzja, z którą wspólnie zwalczano wrogów zewnętrznych (m.in. w 1121 r. połączone siły gruzińsko-alańskie pozbyły się Turków Seldżuckich z Zakaukazia). Alanowie nie cieszyli się państwowością długo, ponieważ już w XIII w. jej kres położyli [[Mongołowie (plemię)|Mongołowie]]. Po 800 latach Alanowie ponownie zostali rozbici. Ci, którzy schronili się w górach, uważani są za Osetyjczyków. Ze względu na słabnącą pozycję Gruzji, która dotychczas była ich gwarantem niezależności, oraz zagrożenie ze strony państwa mongolskiego, porzucili myśl o powrocie na stepy i w ten sposób z pasterzy stali się ludnością górską<ref name=":1" />.

Z kolei na północ od gór dominują 2 typy rasowe: alpejski oraz nordycki. Ten ostatni w epoce kamienia zajmował północną część Europy i rozciągał się na południe aż do Alp. W wyniku inwazji alpejskiej z południowo-wschodniej Europy przedstawiciele rasy nordyckiej zostali pchnięci na północ i na południe Rosji. Z tego kierunku przybyli również Alanowie; w II w. p.n.e zajmowali obszar południowo-wschodniej Rosji. Oprócz tego reprezentowali wartości europejskie (odrzucali niewolnictwo, praktykowanie zwyczaju okaleczania się, posiadali monarchię elekcyjną) i cechowała ich jasna pigmentacja. Na tej podstawie Kennard wysuwa wniosek, że Osetyjczycy wywodzą się od rasy nordyckiej.<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Karl S. Kennard |tytuł = The Racial Derivation of the Ossetes |czasopismo = American Anthropologist |data = 1907 |wolumin = 9 |numer = 2 |s = 276–286}}</ref>.

* 1774 -– Osetia stała się częścią [[Imperium Rosyjskie|Imperium Rosyjskiego]]<ref>{{Cytuj |autor = Ekaterina Sokirianskaia |tytuł = Getting Back Home? Towards Sustainable Return of Ingush Forced Migrants and Lasting Peace in Prigorodny District of North Ossetia |data = 2005/2006 |url = http://pdc.ceu.hu/archive/00002841/01/sokirianskaia06.pdf}}</ref>.