Wikipedysta:Misiolekar/brudnopis: Różnice pomiędzy wersjami

Bezpośrednio po święceniach ksiądz Jordan wyjechał do [[Rzym|Rzymu]], gdzie – zamieszkując najpierw w kolegium Campo Santo Teutonico koło [[Bazylika św. Piotra na Watykanie|bazyliki św. Piotra]] – w latach 1878-1880 podjął studia języków wschodnich w Instytucie św. Apolinarego. Już tam zdradzał chęci stworzenia nowego dzieła. Duże znaczenie dla jego przyszłej działalności miała podróż na Bliski Wschód w 1880 (Egipt, Palestyna, Liban), a miesięczny (od 3 III) pobyt w Jerozolimie utwierdził w nim kult Chrystusa Salwatora{{odn|Piela SDS|2014|s=139–150}}. W czasie niej pogłębiał znajomość języków wschodnich, zwłaszcza języka arabskiego, a także poszukiwał odpowiedzi na realizację powołania do dzieła apostolskiego. Jego poszukiwanie znalazło odpowiedź w aprobacie tego dzieła w przez różnych przedstawicieli obrządków i Kościołów wschodnich. W charyzmatycznej wizji na Libanie znalazł pewność co do założenia nowego dzieła apostolskiego. U kresu podróży w [[Izmir|Smyrnie]], 31 lipca 1880 roku, wysłał założenia nowego dzieła do ojcowskiego przyjaciela, biskupa Guglielma Lorenza Massai. Należący do dzieła mieli wypełniać nakaz Chrystusa „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody”, nauczając, wychowując i kształcąc za pomocą słowa mówionego i pisanego. Mieli oni skupiać się w trzech stopniach: jako kapłani i świeccy w pierwszym stopniu, oddający się całkowicie dziełu; jako ludzie wykształceni Kościoła i z doświadczeniem profesjonalnym i pozostający w świecie w drugim stopniu; jako świeccy, mężczyźni i kobiety, broniący wiary w świecie w swoim środowisku życia w trzecim stopniu.

 

Po powrocie z Ziemi Świętej w dniu 6 września 1880, ks. Jan Chrzciciel Jordan w czasie prywatnej audiencji uzyskał błogosławieństwo dla realizacji dzieła apostolskiego. Po krótkiej współpracy z Ludwikiem Auerem i próbie złączenia swego apostolskiego dzieła z Instytutem Pedagogicznym Cassianeum w Donauwörth, ks. Jordan znalazł współpracowników w osobach ks. Bernharda Lüthena i Fryderyka Leonhardiego. To wraz z nimi założył w dniu 8 grudnia 1881 Apostolskie Towarzystwo Nauczania w kaplicy św. Brygidy na Piazza Farnese w Rzymie. Jego członkowie słowem mówionym i pisanym, wykorzystując wszystkie możliwe sposoby i środki, na wzór Apostołów mieli głosić Chrystusa na całym świecie. Ks. Jordan pozostał wierny trzystopniowej strukturze dzieła, tak jak ją przedstawił we wspomnianym programie z 31 lipca 1880. Dzieło to nosiło przede wszystkim uniwersalne znamię{{odn|Piela SDS|2014|s=200-204}}. W 1882 nazwa została zmieniona na Katolickie Towarzystwo Nauczania, a 11 marca 1883 dzieło przekształcono w zgromadzenie zakonne, a ojciec Jordan złożył śluby i przyjął imię Franciszka Marii od Krzyża. W 1893 przyjęło obecną nazwę [[Salwatorianie|Towarzystwo Boskiego Zbawiciela]] (Societas Divini Salvatoris – salwatorianie). W marcu 1883 powstała w Rzymie pierwsza wspólnota sióstr Katolickiego Towarzystwa Nauczania z s. Franciszką Streitel, która jednak usamodzielniła się w 1885{{odn|Piela SDS|2014|s=259-327}}. W 1886 Katolickie Towarzystwo Nauczania otrzymało pierwszą aprobatę diecezjalną Kardynała Wikariusza diecezji rzymskiej, Lucido Marii Parocchiego. W dniu 8 grudnia 1888 w Tivoli koło Rzymu założył [[Salwatorianki|Kongregację Sióstr Boskiego Zbawiciela]] (Congregatio Sororum Divini Salvatoris – salwatorianki), a współzałożycielką była późniejsza bł. [[Maria od Apostołów Wüllenweber|Maria od Apostołów]] (w świecie baronowa Teresa von Wüllenweber). W 1894 powstała wspólnota sióstr w Rzymie{{odn|Piela SDS|2014|s=487-548}}. Od 1882, zamieszkując w Palazzo Cesi (Moroni; dzisiejsza Via della Concilazione 51) przy placu św. Piotra, ks. Jordan wynajmował dla studentów kolejne pomieszczenia, a 1895 nabył cały pałac, który stał się Domem Macierzystym zgromadzenia. To w tym pałacu urządził „[[Dom Bożej Opatrzności]]”, w którym w latach 90. XX w. studiowało 200 studentów pochodzących z wielu krajów, w tym w znacznym stopniu z terenów [[Górny Śląsk|Górnego Śląska]] pod zaborem pruskim{{odn|Piela SDS|2014|s=405-486}}. W dniu 13 grudnia 1889 [[Kongregacja ds. Ewangelizacji Narodów|Kongregacja Rozkrzewiania Wiary]] powierzyła Katolickiemu Towarzystwu Nauczania obszar misyjny prefektury apostolskiej [[Bhutan|Bhutanu]], [[Manipur|Manipuru]] i [[Asam|Asamu]] w [[Indie|Indiach]]. Salwatorianie i salwatorianki pracowali w prefekturze do 1915, kiedy to jako obywatele niemieccy zostali wydaleni z Indii przez władze brytyjskie{{odn|Piela SDS|2018|s=19-178}}. Na lata 1890-1915 przypadła „epoka fundacji”, kiedy to o. Franciszek Jordan założył 39 placówek apostolskich w 12 krajach w Europie, Azji, Ameryce Północnej i Południowej{{odn|Piela SDS|2018|s=179-288}}. „Epokę fundacji” stymulowały słowa Założyciela zapisane przez niego w „Dzienniku”: „Dopóki żyje na świecie jeszcze jeden człowiek, który nie zna Boga i nie kocha Go ponad wszystko, nie możesz ani na chwilę spocząć”{{odn|Franciszek Maria od Krzyża Jordan|2008|s=1}}. Katolickie Towarzystwo Nauczania, a następnie Towarzystwo Boskiego Zbawiciela, przeżyło prawie 20-letni okres wizytacji apostolskiej, którą sprawował obecny Sługa Boży [[Wizytator apostolski|wizytator]], a następnie arcybiskup [[Monreale]] na [[Sycylia|Sycylii]], o. [[Antonio Intreccialagli]] OCD. Zarówno w czasie obrad Pierwszej (1905) jak i Drugiej Kapituły Generalnej Towarzystwa Boskiego Zbawiciela (1908), o. Franciszek. Jordan został wybrany na urząd przełożonego generalnego Zgromadzenia. W 1905 Towarzystwo Boskiego otrzymało papieską aprobatę ([[Dekret pochwalny|Decretum Laudis]]), a w 1911 aprobatę ostateczną{{odn|Piela SDS|2018|s=313-395; 503-527; 542-572}}.

 

=== Proces beatyfikacyjny ===

Sługa Boży Ojciec Franciszek Maria od Krzyża Jordan zmarł i został pochowany w Tafers w Szwajcarii 8 września 1918, po ekshumacji w 1956 jego szczątki przewieziono i złożono w kaplicy domu generalnego salwatorianów w Rzymie. [[Beatyfikacja|Proces beatyfikacyjny]] rozpoczął się w 1942. 14 stycznia 2011 [[Benedykt XVI]] zlecił [[Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych|Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych]] wydanie dekretu o heroiczności cnót<ref>{{cytuj stronę |url = http://press.vatican.va/content/salastampa/it/bollettino/pubblico/2011/01/14/0025/00066.html |tytuł = Promulgazione di decreti della Congregazione delle Cause dei Santi |opublikowany = press.Vatican.va |język = it |data dostępu = 2014-06-18}}</ref>. Prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kard. [[Angelo Amato]] 19 marca 2011 promulgował w [[Dom generalny|domu generalnym]] Salwatorianów w Rzymie dekret potwierdzający heroiczność cnót ojca Franciszka Marii od Krzyża Jordana<ref>{{cytuj stronę |url = http://sds.pl/9/generalat--u-grobu-heroicznie-cnotliwego/9/v197/ |tytuł = U grobu heroicznie cnotliwego |opublikowany = sds.pl |data dostępu = 2011-03-22}}</ref>. 15 maja 2021 w [[Bazylika św. Jana na Lateranie|Bazylice św. Jana na Lateranie]] odbyła się jego beatyfikacja.

 

== Uwagi ==