Stanisław Jensen: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
→‎Życiorys: drobne redakcyjne
drobne merytoryczne
Linia 37:
Po ukończeniu tury lotów bojowych został skierowany do szkoły lotniczej w Newton, gdzie pełnił funkcję instruktora. Następnie wszedł w skład eskadry „C” 138 dywizjonu specjalnego przeznaczenia RAF i wykonywał loty z zaopatrzeniem dla organizacji podziemnych w Europie. Jesienią 1942 roku wykonał długotrwały lot do okupowanej Polski, po powrocie silniki jego [[Handley Page Halifax|Halifaxa]] zatrzymały się podczas lądowania z braku paliwa{{odn|Olejko, Mroczkowski|2011|s=81}}. Podczas innego lotu, na skutek ataków niemieckiego nocnego myśliwca, został ciężko ranny. W konsekwencji spędził siedem tygodni w kanadyjskim szpitalu{{odn|Konieczny, Malinowski|1988|s=50}}.
 
W nocy z 12 marcana 13 kwietnia 1943 roku, podczas swojego 67. lotu bojowego na zrzut zaopatrzenia dla francuskiego ruchu oporu, jego samolot został uszkodzony ogniem artylerii przeciwlotniczej i lądował w rejonie [[Caen]]. Po kilkudniowym ukrywaniu się dostał się do niemieckiej niewoli. Został przewieziony do Paryża, skąd trafił do szpitala dla jeńców wojennych we [[Frankfurt nad Menem|Frankfurcie nad Menem]]. Był więziony w więzieniu śledczym we Frankfurcie, a następnie w obozach koncentracyjnych [[Sachsenhausen (KL)|Sachsenhausen]], [[Flossenbürg (KL)|Flossenbürg]] i [[Dachau (KL)|Dachau]]. Został ewakuowany z innymi więźniami, przez Zineburg i [[Brema|Bremę]] trafił do Pas w [[Tyrol (kraj związkowy)|Tyrolu]]. Został dołączony do grupy zakładników stworzonej przez [[Ernst Kaltenbrunner|Ernsta Kaltenbrunnera]]<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.mythoselser.de/niederdorf.htm#liste | tytuł = Die Befreiung der Sonder- und Sippenhäftlinge in Südtirol | opublikowany = MythosElser | język = pl | data dostępu = 2021-06-03}}</ref>. W maju 1945 r. został oswobodzony przez oddziały 5 Armii amerykańskiej i ewakuowany do [[Włochy|Włoch]]. Został przewieziony na leczenie do Wielkiej Brytanii, służbę wojskową zakończył w stopniu chorążego pilota{{odn|Konieczny, Malinowski|1988|s=51}}.
 
Po zakończeniu wojny powrócił do Polski, gdzie z powodów politycznych był represjonowany i uniemożliwiono mu pracę w lotnictwie. Znalazł pracę w Fabryce Sygnałów Kolejowych w [[Kraków|Krakowie]], w 1948 r. został przeniesiony do Zarządu Przemysłu Wyrobów Blaszanych na stanowisko naczelnika Wydziału Kontroli Technicznej. W 1952 roku został zatrudniony Departamencie Techniki Ministerstwa Przemysłu Drobnego i Rzemiosła, skąd w 1954 r. przeszedł do Centralnego Zarządu Przemysłu Terenowego{{odn|Konieczny, Malinowski|1988|s=51}}. Od września 1956 roku rozpoczął pracę jako pilot [[Kielce|kieleckiego]] Zespołu Lotnictwa Sanitarnego, a 1 października 1957 r. przeszedł do pracy w warszawskim Zespole Lotnictwa Sanitarnego. Pełnił tam funkcję instruktora i kierownika wyszkolenia{{odn|Jędrzejewski|2014|s=296}}.