Lot suborbitalny: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Rescuing 1 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0.8
m drobne redakcyjne, drobne merytoryczne, poprawa linków
Linia 1:
[[Plik:Newton Cannon.svg|thumb|[[Armata]] [[Isaac Newton|Izaaka Newtona]]]]
 
'''Lot suborbitalny''' – [[lot kosmiczny]], w którym [[statek kosmiczny]] osiąga [[przestrzeń kosmiczna|przestrzeń kosmiczną]], ale jego [[Tor ruchu|trajektoria]] lotu przecina [[atmosfera|atmosferę]] lub powierzchnię grawitującego ciała, z którego pojazd został wystrzelony, przez co nie jest w stanie dokonać pełnego obrotuobiegu [[orbita]]lnego.
 
Na przykład lot każdego obiektu wystrzelonego z powierzchni [[Ziemia|Ziemi]], który osiągnie wysokość 100 km [[n.p.m.]], a później spada z powrotem na Ziemię, jest uznawany za suborbitalny lot kosmiczny. Niektóre loty suborbitalne są przeprowadzane w celu sprawdzenia statków kosmicznych lub [[Rakieta nośna|rakiet nośnych]] przeznaczonych do późniejszych [[lot orbitalny|lotów orbitalnych]]. Inne pojazdy są zaprojektowane specjalnie do lotów suborbitalnych, jak na przykład załogowe [[North American X-15|X-15]] i [[SpaceShipOne]], czy bezzałogowe [[Intercontinentalmiędzykontynentalny Ballisticpocisk Missilebalistyczny|międzykontynentalne pociski balistyczne]] i [[rakieta sondażowameteorologiczna|rakiety sondażowemeteorologiczne]].
 
Suborbitalne loty kosmiczne należy odróżnić od lotów, które osiągają orbitę, ale stosują [[Silnik hamujący|silniki hamujące]], aby dokonać [[Deorbitacja|deorbitacji]] po wykonaniu mniej niż jednej pełnej orbity.
 
== Wymóg wysokości lotu ==
Z definicji pojazd dokonujący lotu suborbitalnego musi uzyskać wysokość co najmniej 100&nbsp;km n.p.m. Ta wysokość, znana jako [[linia Kármána]], została wybrana przez [[Międzynarodowa Federacja Lotnicza|FédérationMiędzynarodową AéronautiqueFederację InternationaleLotniczą]], ponieważ jest to orientacyjnie miejsce, w którym pojazd, aby wygenerować [[siła nośna|siłę nośną]] potrzebną do utrzymania się na tej wysokości, musiałby lecieć szybciej niż wynosi [[prędkość orbitalna]]<ref>
{{Cytuj stronę | url = http://archive.is/20121220160012/http://www.fai.org/icare-records/100km-altitude-boundary-for-astronautics | tytuł = 100km Altitude Boundary for Astronautics | opublikowany = FAI | data dostępu = 2013-03-06}}</ref>.
 
== Orbita ==
W czasie [[Swobodny spadek|swobodnego spadku]] trajektoria jest częścią [[orbita eliptyczna|orbity eliptycznej]] w postaci definiowanej przez [[równanie orbity]]. Odległość [[perygeum]] jest mniejsza niż promień Ziemi, więc [[elipsa]] przecina się z Ziemią, przez co pojazd nie będzie w stanie dokonać orbity. Wielka oś jest pionowa, więc [[półoś wielka]] stanowi więcej niż połowię [[Promień (geometria)|promienia]] Ziemi, i prawie zawsze jest mniejsza niż promień.
 
== Prędkość, zasięg, wysokość ==
Aby zminimalizować wymaganą [[delta-v]] ([[astrodynamika|astrodynamiczną]] wartość determinującą wymaganą ilość [[paliwo|paliwa]]), część lotu dokonywana na dużej wysokości odbywa się z wyłączonymi [[rakieta]]mi (technicznie rzecz biorąc, jest to swobodny spadek, nawet przy wznoszącej trajektorii). Maksymalna [[prędkość]] lotu jest osiągana na najniższej wysokości trajektorii swobodnego spadku, zarówno przy jej początku jak i końcu.
 
Jeśli celem jest samo „osiągnięcie przestrzeni kosmicznej”, na przykład aby wziąć udział w konkursie [[Ansari X PRIZE|Ansari X Prize]], poziomy ruch nie jest konieczny. W tym przypadku najniższe wymagane delta-v to około 1,4&nbsp;km/s, dla lotu suborbitalnego z maksymalną prędkością około 1&nbsp;km/s. Wolniejszy ruch, z krótszym swobodnym spadkiem, wymagałby większego delta-v.
Linia 21:
Dla porównania – [[niska orbita okołoziemska]] (LEO), o wysokości około 300&nbsp;km, wymaga prędkości około 7,7&nbsp;km/s, przy delta-v około 9,2&nbsp;km/s.
 
Dla lotów suborbitalnych pokonujących odległości poziome, maksymalna prędkość i wymagana delta-v są pomiędzymiędzy tymi z lotu pionowego a LEO. Maksymalna prędkość na niskich końcach trajektorii składa się ze składowych poziomej i pionowej. Im dalszy ma być lot, tym obie składowe muszą być większe, i tym większa jest wysokość maksymalna. Dla rakiety [[V2 (pocisk rakietowy)|V2]], osiągającej przestrzeń kosmiczną, ale z zasięgiem około 300&nbsp;km, maksymalna prędkość to 1,6&nbsp;km/s. Budowany przez [[Scaled Composites]] pojazd [[SpaceShipTwo]] będzie miał podobną orbitę ze swobodnym spadkiem, ale prędkość maksymalna będzie wynosiła tylko 1,1&nbsp;km/s.
 
Przy większych zasięgach, ze względu na eliptyczność orbity, maksymalna wysokość może być nawet znacznie większa od tej dla LEO. W locie międzykontynentalnym, takim jak lot międzykontynentalnej rakiety balistycznej, czy też potencjalnych przyszłych komercyjnych lotów kosmicznych, maksymalna prędkość to około 7&nbsp;km/s, a maksymalna wysokość to około 1200&nbsp;km. Lot międzykontynentalny na wysokości 300&nbsp;km wymagałby znacznie większego delta-v niż przy LEO.
 
Każdy lot kosmiczny, który kończy się na powierzchni, włączając w to loty suborbitalne, przechodzi przez fazę ponownego [[ponowne wejście w atmosferę|ponownego wejścia w atmosferę]]. Zachodzące w tej fazie nagrzewanie aerodynamiczne różni się znacznie, w zależności od prędkości początkowej tego wejścia, która to jest prędkością maksymalną lotu.
 
== Długość lotu ==
Linia 47:
!Uwagi
|-
|[[5 maja]] [[1961]]
|[[Mercury 3|Mercury-Redstone 3]]
|[[Alan Shepard]]
|{{Państwoflaga|USA}} Stany Zjednoczone
|Pierwszypierwszy załogowy lot suborbitalny, pierwszy Amerykanin w kosmosie
|-
|[[21 lipca]] [[1961]]
|[[Mercury 4|Mercury-Redstone 4]]
|[[Virgil Grissom]]
|{{Państwoflaga|USA}} Stany Zjednoczone
|
|-
|[[19 lipca]] [[1963]]
|[[X-15 lot 90]]
|[[Joseph A. Walker]]
|{{Państwoflaga|USA}} Stany Zjednoczone
|Pierwszypierwszy płatowiec w kosmosie
|-
|[[22 sierpnia]] [[1963]]
|[[X-15 lot 91]]
|Joseph A. Walker
|{{Państwoflaga|USA}} Stany Zjednoczone
|Pierwszapierwsza osoba i pojazd dwukrotnie w kosmosie
|-
|[[5 kwietnia]] [[1975]]
|[[Sojuz 18-1|Sojuz 18a]]
|[[Wasilij Łazariew]]<br />[[Oleg Makarow]]
|{{Państwoflaga|SUN}} ZSRR
|Nieudanynieudany start orbitalny., Przerwanyprzerwany po błędzie oddzielenia drugiego stopnia.
|-
|[[26 czerwca]] [[2004]]
|[[SpaceShipOne lot 15P]]
|[[Mike Melvill]]
|{{Państwoflaga|USA}} Stany Zjednoczone
|Pierwszypierwszy komercyjny lot kosmiczny
|-
|[[29 września]] [[2004]]
|[[SpaceShipOne lot 16P]]
|Mike Melvill
|{{Państwoflaga|USA}} Stany Zjednoczone
|Pierwszypierwszy z dwóch lotów zdobywających Ansari X-Prize
|-
|[[4 października]] [[2004]]
|[[SpaceShipOne lot 17P]]
|[[Brian Binnie]]
|{{Państwoflaga|USA}} Stany Zjednoczone
|Drugidrugi z lotów zdobywających Ansari X-Prize
|-
|}