Teodor Leszetycki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 1:
{{Artysta muzyczny infobox
|nazwa
|zdjęcie
|opis zdjęcia
|imię i nazwisko
|pseudonim
|data urodzenia
|miejsce urodzenia
|pochodzenie
|data śmierci
|miejsce śmierci
|przyczyna śmierci
|instrument
|typ głosu
|gatunek
|zawód
|aktywność
|wytwórnia płytowa
|powiązania
|współpracownicy
|wyróżniony instrument
|zespół
|odznaczenia
|commons
|wikicytaty
|www
|podpis
}}
[[
'''Teodor Leszetycki''', [[język niemiecki|niem.]] '''Theodor Leschetizky''' (ur. [[22 czerwca]] [[1830]] w [[Łańcut|Łańcucie]], zm. [[14 listopada]] [[1915]] w [[Drezno|Dreźnie]]) – polski [[pianista]], [[kompozytor]] i pedagog. Powołany przez [[Anton Rubinstein|Antona Rubinsteina]] do nowo założonego Konserwatorium w Petersburgu w 1864 roku, wykształcił tam wielu sławnych pianistów.
Linia 33:
Naukę muzyki rozpoczął, mając pięć lat. W roku 1839, w wieku dziewięciu lat, debiutował jako pianista we [[Lwów|Lwowie]] z miejscową orkiestrą, prowadzoną przez [[Franz Xaver Wolfgang Mozart|Franza Xavera Mozarta]]. W 1841 rodzina Leszetyckich wyjechała do [[Wiedeń|Wiednia]], gdzie Teodor kontynuował naukę gry na fortepianie u [[Carl Czerny|Carla Czernego]] i kompozycji u [[Simon Sechter|Simona Sechtera]]; studiował też filozofię na [[Uniwersytet Wiedeński|Uniwersytecie Wiedeńskim]]. Dawał koncerty w [[Rosja|Rosji]], [[Niemcy|Niemczech]] i [[Anglia|Anglii]] jako pianista i dyrygent.
W 1878 wrócił do Wiednia. Zamieszkał w zachowanej do dziś obszernej willi w dzielnicy [[Währing]], przy Weimarerstrasse 60. Na jej frontowej ścianie widnieje tablica pamiątkowa o treści: ''Dieses Haus war von 1881–1915 das Heim des Klaviervirtuosen und Musikpädagogen Professor Theodor Leschetizky''.
Leszetycki był wybitnym pedagogiem, jego uczniami byli m.in. [[Ignacy Jan Paderewski]], [[Henryk Melcer-Szczawiński]], [[Antonina Szukiewicz]], [[Artur Schnabel]], [[Ignacy Friedman]], [[Osip Gabriłowicz]], [[Elly Ney]], [[Mieczysław Horszowski]], [[Benno Moiseiwitsch]], [[Paul Wittgenstein]], [[Richard Buhlig]] i [[Mark Hambourg]]. Paderewski o pedagogice Leszetyckiego wypowiadał się w następujący sposób: „Nie znałem i do dziś dnia nie znam nikogo, kto by mu dorównał. Nikt absolutnie nie może się z nim porównywać. Jako pedagog – olbrzym, wobec którego wszyscy inni są tylko karłami”<ref>Ignacy Paderewski, Pamiętniki, Warszawa 1985, s. 115.</ref>.
Zajmował się także kompozycją, napisał ponad pięćdziesiąt większych utworów fortepianowych, dwie opery: ''Bracia Marco'' i ''Pierwsza Zmarszczka'', koncert fortepianowy oraz kilkaset miniatur fortepianowych.
Pochowany w grobie honorowym na [[Cmentarz Centralny w Wiedniu|Cmentarzu Centralnym w Wiedniu]]<ref>Ehrenhalber gewidmete und Historische Grabstellen in Wiener Zentralfriedhof poz. 496
== Dzieła (wybór) ==
Linia 46:
* ''Koncert fortepianowy c-moll'' op. 9
* ''Deux Mazurkas'' op. 24
* Suita ''Souvenirs
* ''Deux morceaux'' op. 42
* ''Deux morceaux'' op. 43
Linia 65:
== Bibliografia ==
* Comtesse Anna Potocka: ''Theodore Leschetizky, an intimate study of the man and the musician''. New York, Century Co., 1903.
* Annette Hullah: ''Theodor Leschetizky''. London, Lane, 1906
* Burkhard Muth: ''Theodor Leschetizky
* [[Malwine Brée]]: ''Die Grundlage der Methode Leschetizky. Mit Autorisation des Meisters herausgegeben von seiner Assistentin Malwine Brée''. Mit 47 Abbildungen der Hand Leschetizkys.
* [[Malwine Brée]]: ''The Leschetizky method: a guide to fine and correct piano playing''. Mineola, N.Y., 1997
* Theodor Leschetizky: ''Das Klavierwerk''. Köln: Haas 2000
* Stanislaw Tichonow: ''Leschetizky und sein Wiener Kreis. Sein Leben und Wirken''. Band I. Theodor Leschetizky-Gesellschaft Wien 2001.
== Linki zewnętrzne ==
Linia 77:
{{Romantyczna muzyka polska}}
{{Kontrola autorytatywna}}
| |||