Historyzm (architektura): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Dodano kategorię "Historyzm" za pomocą HotCat, drobne merytoryczne |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 7:
[[Plik:Spanish Synagogue2.jpg|thumb|180px|[[Styl neomauretański|Neomauretanizm]]: V. I. Ullmann i J. Niklas, [[Synagoga Hiszpańska w Pradze]]]]
[[Plik:2379 - München - Residenz.JPG|180px|thumb|[[Styl arkadowy]]: L. von Klenze, [[Rezydencja w Monachium]]]]
'''Historyzm''' – nurt w
Początkowo opierał się na przeciwstawieniu [[klasycyzm]]owi i zainteresowaniu przeszłością, badaną w sposób naukowy. Zbiegł się z [[romantyzm]]em w [[sztuka|sztuce]] i [[literatura|literaturze]]. Powstał z romantycznej tęsknoty za tym, co dalekie, za historią i nieskrępowaną naturą. Człowiek nastrojony romantycznie uciekał od zbiorowości, szukał samotności, tego co osobiste, rodzime i ludowe, szukał bezkształtności i dowolności – jako przeciwieństwa przymusu zawodowego i społecznego, prostoty graniczącej z [[prymitywizm (sztuka)|prymitywizmem]]. Był przeciwny racjonalizmowi, chłodowi, wyniosłości charakterystycznej dla klasycyzmu. Za tym wszystkim stała także niepewność wobec teraźniejszości.
Linia 13:
== Historia ==
=== Źródła historyzmu ===
Architektura i sztuka do
Zainteresowanie przeszłością w architekturze zbiegło się z rozwojem nauk historycznych. Było wynikiem badań nad przeszłością. Od początku XIX stulecia prowadzono intensywne prace nad dziejami architektury. Zaczęto opisywać, rozróżniać, datować budowle
=== Fazy rozwojowe ===
W historii architektury historyzmu można rozróżnić trzy fazy rozwojowe: historyzm romantyczny (do około 1870), ścisły historyzm (około
* Historyzm romantyczny stopniowo wyparł klasycyzm. Preferowanymi stylami były neogotyk i [[styl arkadowy]], od ok. 1850 wypierany przez neorenesans, jednak wiązano ze sobą elementy nie występujące w poszczególnych stylach, tak że twórczość nie oznaczała wiernego naśladowania poszczególnych stylów, lecz [[subiektywizm|subiektywną]] ich interpretację. Pojawiały się też motywy pozaeuropejskie (vide [[styl neomauretański]]).
* Ścisły historyzm powstał na podstawie XIX-wiecznych badań naukowych. Projektowano łącząc elementy ''dozwolone'' w danym stylu, odrzucając ich swobodną interpretację. Wytworzono kanony opisywalnych neostylów, korzystano z wzorników. Preferowanym stylem stał się neorenesans.
|