Olympia (Paryż): Różnice pomiędzy wersjami

W 1945 została ponownie otwarta jako sala music-hallowa. Wstęp był wolny dla żołnierzy [[alianci (II wojna światowa)|alianckich]] w [[Mundur wojskowy|mundurach]]. Spektakle rozpoczynały się od czterech [[Hymn państwowy|hymnów pańswowychpaństwowych]], a kończyły [[kankan (taniec)|kankanem]]. W późniejszych czasach była znów salą kinową, aż do przywrócenia jej świetności przez nowego właściciela [[Bruno Coquatrix]]a w lutym 1954. Coquatrix sprowadzał do sali Olympii zarówno największe gwiazdy muzyki rozrywkowej, jak i obiecujących artystów, którzy dzięki temu mieli okazję dać poznać się publiczności i krytykom. Po śmierci Coquatrixa w 1979 Olympia zaczęła tracić na znaczeniu i groziła jej rozbiórka (miejsce miało być przeznaczone na [[parking]]), ale 7 stycznia 1993 [[Francja|francuski]] minister kultury [[Jack Lang]] wydał zarządzenie o zachowaniu Olympii. Po dwóch latach renowacji Olympia odzyskała oryginalną fasadę, a także słynne czerwone wnętrza.