Stade Jules Georges: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne |
Emptywords (dyskusja | edycje) lit. |
||
Linia 38:
23 stycznia 1919 roku Oscar Flèche, dyrektor lokalnego przedsiębiorstwa wydobycia węgla kamiennego, został członkiem zarządu klubu piłkarskiego [[RFC Liège|FC Liégeois]]. Wkrótce stał się on propagatorem powstania nowego stadionu dla klubu (mającego wówczas swoje boisko w [[Angleur]]<ref name="sdt">{{Cytuj stronę | url = https://www.pitchd.tv/post/ground-stade-de-la-tonne-rfc-de-li%C3%A8ge | tytuł = GROUND // Stade de la Tonne - RFC de Liège | opublikowany = www.pitchd.tv | język = en | data dostępu = 2021-07-12}}</ref>). Dzięki jego zaangażowaniu udało się doprowadzić do realizacji przedsięwzięcia. 11 maja 1920 roku powołano do życia komitet na rzecz budowy stadionu. 12 [[Hektar|ha]] terenu zakupiono w [[Rocourt (Liège)|Rocourt]], na przedmieściach [[Liège]]. Otwarcie nowego stadionu miało miejsce 28 sierpnia 1921 roku, a na inaugurację rozegrano dwa mecze piłkarskie, [[RFC Liège|FC Liégeois]] – [[Olympique Lillois]] (2:3) i [[Standard Liège]] – [[Royale Union Saint-Gilloise|Union Saint-Gilloise]] (1:2). Nowy obiekt oprócz boiska posiadał również bieżnię lekkoatletyczną i otaczający ją tor kolarski, a trybuny areny mogły pomieścić wówczas 30 000 widzów. Stadionowi nadano pierwotnie imię zasłużonego dla jego budowy Oscara Flèche'a („Stade Vélodrome Oscar Flèche”). W 1921 roku FC Liégeois otrzymał również przedrostek „Royal” („Królewski”), nadany mu przez [[Albert I Koburg|Alberta I]]. Stadion stał się własnością klubu 31 grudnia 1937 roku<ref name="his">{{Cytuj stronę | url = https://web.archive.org/web/20070119051804/http://www.rfcliege.be/historique/Pages/index/Stades/Rocourt/Rocourt.htm | tytuł = HISTOIRE DU STADE DE ROCOURT | opublikowany = www.rfcliege.be | język = fr | data dostępu = 2021-07-12}}</ref>.
RFC Liège był bardzo popularny i nawet podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]] klub notował wysokie frekwencje na stadionie. Po wojnie obiekt rozbudowano i w 1950 roku jego pojemność osiągnęła 40 000 widzów. W latach [[Eerste klasse (1951/1952)|1952]] i [[Eerste klasse (1952/1953)|1953]] klub świętował zdobycie czwartego i piątego [[Mistrzostwa Belgii w piłce nożnej mężczyzn|mistrzostwa Belgii]]<ref name="pal">{{Cytuj stronę | url = http://fcliege.be/fr/club/palmares/ | tytuł = Histoire | opublikowany = fcliege.be | język = fr | data dostępu = 2021-07-12}}</ref>. 10 listopada 1956 roku, podczas meczu towarzyskiego z [[MTK Budapest FC|MTK Budapeszt]], zainaugurowano na stadionie sztuczne oświetlenie. 23 sierpnia 1967 roku, na 75-lecie klubu, zainaugurowano podczas meczu towarzyskiego z [[AFC Ajax|Ajaxem Amsterdam]] (0:1) nową trybunę z miejscami siedzącymi. W 1972 roku zmodernizowano oświetlenie stadionu, które ponownie zainaugurowano 19 sierpnia 1972 roku. Jego natężenie wynosiło 1750 [[Luks (fotometria)|luksów]], wówczas najwięcej w całym kraju. W 1986 roku zmieniono patrona stadionu, nazywając go imieniem byłego prezesa RFC Liège, [[Jules Georges|Julesa Georgesa]] („Stade Jules Georges”). Ostatnie prace remontowe na obiekcie miały miejsce w latach 1986–1992. 26 listopada 1994 roku rozegrano na stadionie ostatnie spotkanie (RFC Liège – [[Cercle Brugge]] 0:0). W styczniu 1995 roku obiekt uznano za niezgodny ze współczesnymi standardami. W lutym 1997 roku przystąpiono do jego rozbiórki. Pod koniec istnienia obiektu jego pojemność ze względów bezpieczeństwa ograniczona była do 25 000 widzów. Stadion nadal posiadał bieżnię lekkoatletyczną i otaczający ją tor kolarski, za którym z trzech stron usytuowane były trybuny (nie było ich jedynie za jednym z łuków, gdzie mieściła się tylko nieduża loża biznesowa). W miejscu zlikwidowanego stadionu wybudowano następnie duży kompleks kinowy sieci [[Kinepolis]]<ref name="his"/><ref name="bur">{{Cytuj stronę | url = https://www.lavenir.net/cnt/dmf20170228_00967028/rfc-liege-il-y-a-20-ans-plus-que-son-stade-c-est-une-part-de-son-identite-que-le-club-perdait | tytuł = RFC Liège: il y a 20 ans, plus que son stade, c’est une part de son identité que le club perdait | autor = Romain Veys | data = 28 lutego 2017 | opublikowany = www.lavenir.net | język = fr | data dostępu = 2021-07-12}}</ref>. Pozbawiona swojego obiektu drużyna RFC Liège
Poza spotkaniami piłkarskimi obiekt gościł również inne wydarzenia, m.in. czterokrotnie rozgrywano na nim [[mistrzostwa świata w kolarstwie torowym]] (w latach [[Mistrzostwa Świata w Kolarstwie Torowym 1950|1950]], [[Mistrzostwa Świata w Kolarstwie Torowym 1957|1957]], [[Mistrzostwa Świata w Kolarstwie Torowym 1963|1963]] i [[Mistrzostwa Świata w Kolarstwie Torowym 1975|1975]]), odbywały się na nim również finisze wyścigu kolarskiego [[Liège-Bastogne-Liège]]<ref name="lbl">{{Cytuj stronę | url = https://www.cyclingrevealed.com/timeline/Race%20Snippets/L-B-L/LBL_1973.htm | tytuł = 59th Liege-Bastogne-Liege 1973 (Belgium) | autor = Barry Boyce | opublikowany = www.cyclingrevealed.com | język = en | data dostępu = 2021-07-12}}</ref>. Oficjalnie rekord frekwencji stadionu osiągnięty został 1 listopada 1954 roku podczas meczu towarzyskiego gospodarzy ze [[Spartak Moskwa (piłka nożna)|Spartakiem Moskwa]] (2:5) i wynosi 47 000 widzów, nieoficjalnie przy kilku innych okazjach liczba widzów na stadionie sięgnęła 50 000<ref name="his"/>.
| |||