Ulica Adama Mickiewicza w Leżajsku: Różnice pomiędzy wersjami

Pod koniec XIX wieku została uregulowana i przekształcona w ozdobną aleję. W 1898 roku uroczyście nadano nazwę w setną rocznicę urodzin [[Adam Mickiewicz|poety]]. Dawniej łączyła [[Rynek w Leżajsku|Rynek]] tylko z placem Dworcowym, zaś pozostała część obecnej ulicy Mickiewicza nazywała się ulicą Klasztorną<ref>{{Cytuj | url=http://aord3.republika.pl/ulice.htm | tytuł=Leżajskie ulice<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=aord3.republika.pl | język=pl | data dostępu=2017-11-20}}</ref>. Swój bieg zaczyna pomiędzy starymi kamieniczkami. W miejscu zetknięcia z placem Jaszowskiego znajdował się głęboki wąwóz (zasypany najprawdopodobniej w latach trzydziestych XX wieku), nad którym przerzucony był most istniejący jeszcze w drugim dziesięcioleciu XX wieku. Nieco dalej z prawej na nieznacznej wyniosłości dawny [[Dwór Starościński|dwór starościński]] a obecnie [[Muzeum Ziemi Leżajskiej|muzeum]]. Po lewej, w głębi ulicy Furgalskiego, dawny [[Pałac Miera w Leżajsku|pałac Miera]]. Przy rozwidleniu ulic (obecnie Rondo Lecha Kaczyńskiego), widoczny z prawej, stojący już przy ulicy Słowackiego dawny [[Dworek Podstarościch w Leżajsku|dworek podstarościch]]. Następnie, z prawej, budynek Banku Spółdzielczego, zaś z lewej, gmach Sądu Rejonowego. Potem ulica biegnie wśród bloków osiedla spółdzielczego i wieloma budynkami użyteczności publicznej (banki, poczta, szkoły, dom kultury, dworce). W połowie ulicy, po prawej, w głębi placu Dworcowego, widoczny jest [[Leżajsk (stacja kolejowa)|dworzec kolejowy]]. Za zakrętem, z prawej, dawny tartak ordynacji Potockich a za nim domy, które pobudowano dla robotników tartaku<ref>[http://bip.wuozprzemysl.pl/userfiles/skanowanie00051(1).pdf] , str. 8</ref>. Tuż za mostem na [[Jagódka (dopływ Sanu)|Jagodzie]] ulica kończy swój bieg.

 

 

== Galeria ==