Wikipedysta:Nous/brudnopis6: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Nous (dyskusja | edycje)
mNie podano opisu zmian
Nous (dyskusja | edycje)
mNie podano opisu zmian
Linia 19:
W [[Kartusz (ozdoba)|kartuszach]] obu kobierców znajduje się inskrypcja z dwuwierszem z [[gazel]]u [[Hafez]]a: „Nie mam na świecie schronienia poza twymi progi;/Nie mam gdzie złożyć głowy, chyba że u twych drzwi”, po nim zaś następuje sygnatura o treści: „Dzieło nadwornego sługi, Maksuda z [[Kaszan]]u, roku 946 [tj. 1539/1540 [[kalendarz gregoriański|kalendarza gregoriańskiego]]]”. O wspomnianym w inskrypcji Maksunie poza tym nie posiadamy żadnych wiadomości, jednak z samej treści inskrypcji wynika, iż musiał on zaliczać się do służby dworskiej, co w połączeniu z jakością i rozmiarami kobierców każe przypuszczać, iż zostały one wykonane w królewskich manufakturach{{odn|Blair|Bloom|2012|s=174}}. Rok 1539/1540 przypada na panowanie [[Tahmasp I|Tahmaspa]] (1524-1576), który rezydował wówczas [[Tebriz]]ie, i w rzeczywistości kobierce mogły powstać właśnie w tym mieście. Pomimo tego że współcześnie zakwestionowano pochodzenie kobierców z Ardabilu to ugruntowana w tradycji nazwa „kobierzec ardabilski” utrzymała się{{odn|Beattie|1986}}{{odn|Blair|Bloom|2012|s=174}}. Nie ulega wątpliwości, że legenda „świętych dywanów” pomogła w ustaleniu się opinii o kobiercach jako najdoskonalszych dywanach na świecie i wypromowaniu ich na jeden z symboli Iranu<ref>{{cytuj stronę| url = https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/05786967.2018.1547984?journalCode=rirn20 | tytuł = Inventing the Ardabil Carpet: A Case Study in the Appropriation and Transformation of a Persian Artifact | data dostępu = 2 sierpnia 2021 | autor = Dorothy Armstrong | opublikowany = Taylor & Francis Online | język = en}}</ref>. To, że kobierce nie mogą pochodzić z Ardabilu, nie zmienia jednak faktu, iż pozostają one najstarszymi pewnie datowanymi dywanami na świecie<ref>{{cytuj stronę| url = https://www.vam.ac.uk/articles/the-ardabil-carpet | tytuł = The Ardabil Carpet | data dostępu = 2 sierpnia 2021 | autor = Dorothy Armstrong | opublikowany = Victoria & Albert Museum | język = en}}</ref>.
 
Żaden z kobierców nie zachował się w całości. Ten z Los Angeles został znacznie skrócony, stracił cały brzeg i jego krawędź jest teraz pokryta splecionym osnowowo pasem o wyjątkowo regularnym [[Splot (tkactwo)|splocie]]. Kobierzec londyński jest tylko nieznacznie skrócony, ale początek pola i brzegu są w znacznym stopniu efektem restauracji, dokonanej prawdopodobnie kosztem kobierca z Los Angeles. Wiele drobnych fragmentów tych kobierców rozsianych po świecie to niewątpliwie pozostałości tej restauracji{{odn|Beattie|1986}}.
 
 
 
 
== Przypisy ==