Powstanie listopadowe: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Wycofano ostatnią zmianę treści (wprowadzoną przez 89.74.207.104) i przywrócono wersję 63674976 autorstwa Czyz1 / wikipedyści nie są od oceniania warsztatu autorów Znacznik: Ręczne wycofanie zmian |
opinia Watykanu usunięta z nagłówka |
||
Linia 26:
Po upadku powstania car [[Mikołaj I Romanow]] wypowiedział słowa: ''Nie wiem, czy będzie jeszcze kiedy jaka Polska, ale tego jestem pewien, że nie będzie już Polaków''<ref>Sławomir Węgrzynowicz, Patrioci i zdrajcy. Społeczeństwo Królestwa Polskiego wobec mikołajowskiej polityki Rosji w latach 1846–1856, Kraków 2014, s. 34.</ref>.
Po upadku powstania 9 czerwca 1832 papież [[Grzegorz XVI]] potępił wybuch powstania jako zbuntowanie się przeciwko „legalnej władzy władcy”<ref>{{Cytuj stronę |url = https://wiadomosci.wp.pl/180-lat-temu-watykan-potepil-powstanie-listopadowe-6036313072772225a |tytuł = 180 lat temu Watykan potępił powstanie listopadowe |autor = |opublikowany = Wirtualna Polska |język = pl |data dostępu = 2015-02-12}}</ref>. Wkrótce potem uświadomiony przez doradców o faktycznych działaniach carskich, papież tłumaczył, że dał się oszukać dyplomacji i nigdy nie chciał potępić Polaków<ref>{{Cytuj |autor = Bernard Białecki, Zygmunt Mazur |tytuł = Leksykon papieży |data = 1996 |data dostępu = 2021-03-15 |isbn = 83-7006-437-X |wydanie = Wyd. 2 |miejsce = Kraków |wydawca = Znak |oclc = 750947852}}</ref>.▼
W Wojsku Polskim w rocznicę wybuchu powstania obchodzony jest [[Dzień Podchorążego]].
Linia 131 ⟶ 129:
== Reakcje państw ==
▲Po upadku powstania 9 czerwca 1832 papież [[Grzegorz XVI]] potępił wybuch powstania jako zbuntowanie się przeciwko „legalnej władzy władcy”<ref>{{Cytuj stronę |url = https://wiadomosci.wp.pl/180-lat-temu-watykan-potepil-powstanie-listopadowe-6036313072772225a |tytuł = 180 lat temu Watykan potępił powstanie listopadowe |autor = |opublikowany = Wirtualna Polska |język = pl |data dostępu = 2015-02-12}}</ref>. Wkrótce potem uświadomiony przez doradców o faktycznych działaniach carskich, papież tłumaczył, że dał się oszukać dyplomacji i nigdy nie chciał potępić Polaków<ref>{{Cytuj |autor = Bernard Białecki, Zygmunt Mazur |tytuł = Leksykon papieży |data = 1996 |data dostępu = 2021-03-15 |isbn = 83-7006-437-X |wydanie = Wyd. 2 |miejsce = Kraków |wydawca = Znak |oclc = 750947852}}</ref>.
=== Reakcja Prus ===
[[Królestwo Prus]] było zdecydowanie wrogie powstaniu w Królestwie Kongresowym. Już w grudniu 1830 zmobilizowano pruską armię obserwacyjną pod dowództwem [[Marszałek polny|feldmarszałka]] [[August Neidhardt von Gneisenau|Augusta Neidhardta von Gneisenau]] z szefem sztabu generałem [[Carl von Clausewitz|Carlem von Clausewitzem]], której zadaniem było rozciągnięcie kordonu wojskowego pomiędzy Prusami i Kongresówką. Zmobilizowano [[Landwehra|landwehrę]] [[Wielkie Księstwo Poznańskie|wielkopolską]], którą przerzucono na zachód poza [[zabór pruski]] do [[Wittenberga|Wittenbergi]]. [[Sekwestr]]em objęto gotówkę [[Bank Polski (Królestwo Polskie)|Banku Polskiego]], zdeponowaną w bankach pruskich. Wydano zakaz wysyłania do Królestwa amunicji, broni, żywności, lekarstw i środków opatrunkowych. Według ustaleń Banku Polskiego Prusy wraz z [[Cesarstwo Austrii|Cesarstwem Austriackim]] i innymi państwami niemieckimi zatrzymały bądź skonfiskowały 50 tysięcy karabinów, 3 tysiące par pistoletów, 4 tysiące szabel, 40 tysięcy luf karabinowych, 22 tysiące zamków, 51 tysięcy funtów prochu, 355 tysięcy funtów saletry zakupione we [[Francja|Francji]] i [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] na potrzeby powstania.
| |||