Ewa Konopacka: Różnice pomiędzy wersjami

 

Po kapitulacji wyszła do niewoli. Uwolniona 12 kwietnia 1945 przez żołnierzy [[1 Dywizja Pancerna (PSZ)|1. Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka]], została później żołnierzem [[2 Korpus Polski (PSZ)|2. Korpusu Polskiego we Włoszech]]. Odkomenderowana do liceum, zdała maturę w [[Porto San Giorgio]]. Wraz z 2. Korpusem wyjechała do Anglii, gdzie została zdemobilizowana w kwietniu 1946 r. w [[Polskie obozy przesiedleńcze w Wielkiej Brytanii 1946-1969|Camp Foxley]]. W latach 1947-1950 studiowała w Irlandii, otrzymała tytuł ''Bachelor of Arts'', a potem specjalizację nauczycielską na Uniwersytecie Londyńskim. Po trzech latach pracy w [[Port-of-Spain]] w [[Trynidad]]zie wyjechała 1954 do Kanady. Tam wyszła za mąż za architekta Tadeusza Konopackiego (1923–2014), który walczył w kompanii „Genowefa” [[Batalion Harnaś|batalionu „Harnaś”]] w Powstaniu (pseud. „Trzaska”, awansowany do stopnia podporucznika)<ref> [https://www.1944.pl/powstancze-biogramy/tadeusz-konopacki,22228.html powstańczy biogram Tadeusza Konopackiego]</ref><ref>{{Cytuj|tytuł = Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego |data = 2002 |isbn = 83-11-09579-5 83-11-09261-3 |wolumin = 5 |inni = Piotr Rozwadowski (red.); Izabela Wojciechowska (wybór) |miejsce = Warszawa |wydawca = „Bellona” |s = 308 |oclc = 749303328}}</ref>. Przez prawie dwadzieścia lat uczyła w katolickich szkołach w [[Ottawa|Ottawie]]. W 1964 r. założyła w Ottawie Ogniwo Federacji Polek w Kanadzie<ref>Federacja Polek Ottawa http://www.federacjapolek.ca/Ottawa/index_p-historia.html, dostęp 2019.06.13.</ref>.

 

== Awanse ==