Comiket: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
lit. |
+więcej historii |
||
Linia 22:
W pierwszych targach zorganizowanych w 1975 roku uczestniczyło ok. 700 osób; obecnie wydarzenie przyciąga ponad pół miliona odwiedzających, a ok. 35 tys. [[dōjin|kół]]<ref name="Chronology">{{Cytuj |tytuł = {{k|ja|コミックマーケット年表}} |url = https://www.comiket.co.jp/archives/Chronology.html |opublikowany = comiket.co.jp |data dostępu = 2019-12-01 |język = ja}}</ref><ref>{{Cytuj |url = http://www.animenewsnetwork.com/news/2009-08-18/comic-market-76 |tytuł = Comic Market 76 Draws 560,000 Over Three Days |data = 2009-08-18 |opublikowany = [[Anime News Network]] |język = en |data dostępu = 2013-08-23}}</ref> sprzedaje tu łącznie ponad 7 mln egzemplarzy dōjinshi{{odn|Galbraith|2017|s=42}}.
Sprzedawane prace w większości opierają się na istniejących [[manga]]ch, [[anime]] i [[gra komputerowa|grach komputerowych]] ([[fan fiction]]) i często poruszają tematykę miłosną lub seksualną. Choć takie publikacje naruszają [[Prawo autorskie|prawa autorskie]], przepisy nie są tu ściśle egzekwowane. Na targach obecni są także wystawcy komercyjni – firmy wydawnicze, nadawcy telewizyjni i sklepy{{odn|Galbraith|2017|s=42}}.
== Historia ==
Wraz z rosnącą popularnością mang w latach 60. XX wieku pojawił się rynek publikacji amatorskich. W 1966 roku założone zostało czasopismo „COM”, w którym grupy [[dōjin]] mogły publikować swoje prace i zamieszać ogłoszenia. Po zamknięciu czasopisma w 1971 roku fani mangi zaczęli uczestniczyć w [[Konwent fanów|konwentach]] (wzorowanych na podobnych wydarzeniach w Stanach Zjednoczonych) takich jak Nihon Manga Taikai, które, choć składały się głównie z prelekcji prowadzonych przez profesjonalnych [[Mangaka|mangaków]] oraz projekcji [[anime]], pozwalały w ograniczonym zakresie na sprzedaż dōjinshi{{odn|Tamagawa|2012|s=111}}. Na konwentach panował jednak wyraźny podział na profesjonalistów i amatorów, a organizatorzy mieli decydujący wpływ na kształt wydarzeń, co stało się przedmiotem krytyki ze strony części uczestników. Niektórym grupom dōjin odmawiano możliwości sprzedaży swoich prac{{odn|Tamagawa|2012|s=112}}.
Niezadowoleni z dotychczasowych konwentów fanów, członkowie koła dōjin o nazwie Meikyū zdecydowali się zorganizować targi dōjinshi, na których wszyscy twórcy mogliby bez ograniczeń sprzedawać swoje publikacje{{odn|Tamagawa|2012|s=111–112}}. Pierwsza edycja Comic Market odbyła się 21 grudnia 1975 roku w Tokio i wzięły w niej udział 32 koła oraz ok. 700 osób<ref name="Chronology" />. Targi były reklamowane w magazynach z [[shōjo-manga|mangami shōjo]],
[[Plik:Comicmarket62 00.JPG|mały|Sprzedaż dōjinshi podczas Comiket 62 (sierpień 2002)]]
W latach 70. stopniowo rosła liczba mężczyzn będących fanami mang shōjo, jednak przez cały czas stanowili oni mniejszość uczestników Comiketu. Ta struktura płci zaczęła się zmieniać w roku 1979. Wówczas, w odpowiedzi na przeważającą liczbę publikacji dla dziewcząt i kobiet, kliku mangaków, w tym [[Hideo Azuma]], zaczęli wydawać dōjinshi, które zapoczątkowały gatunek [[lolicon]]u. Takie produkcje pod względem stylu przypominały mangi shōjo, ale przedstawiały żeńskie postacie w seksualnych sytuacjach{{odn|Galbraith|2014|s=207}}. Już dwa lata później w targach uczestniczyło ok. 9 tys. osób, a większość z nich stanowili mężczyźni. „Lolicon boom” trwał do 1985 roku, kiedy na pierwsze miejsce pod względem popularności wysunęły się prace parodiujące serię ''[[Kapitan Jastrząb|Captain Tsubasa]]''<ref name="Chronology" />.
Liczba kół chętnych do wzięcia udziału w Comiket szybko przewyższyła dostępne miejsca, dlatego w 1979 roku wprowadzono system przydziału stoisk poprzez loterię. Początkowo Comiket nie miał stałej lokalizacji, jednak od 1996 roku jest organizowany w [[Tokyo Big Sight]]<ref name="Chronology" />.▼
Choć Comiket był początkowo postrzegany jako miejsce, w którym amatorzy mogli doskonalić swoje umiejętności w tworzeniu mang przed rozpoczęciem profesjonalnej kariery, w latach 80. podział na twórców profesjonalnych i amatorów zaczął się zacierać. Niektórzy autorzy dōjinshi (np. [[Rumiko Takahashi]], grupa [[Clamp]]) nadal kontynuowali uczestnictwo w targach pomimo osiągnięcia sukcesu na rynku wydawniczym. Comiket zapewniał twórcom możliwość realizacji wolności twórczej bez ograniczeń nakładanych przez firmy wydawnicze, dlatego na początku lat 90. swoje prace zaczęli tu publikować także profesjonalni mangacy niezwiązani wcześniej z rynkiem dōjinshi{{odn|Ishikawa|2007|s=48–49}}.
W 2020 roku w związku z [[Pandemia COVID-19|pandemią COVID-19]] 98. edycja Comiket została odwołana, a 99. przeniesiona na następny rok<ref>{{Cytuj |url = https://www.animenewsnetwork.com/news/2020-07-12/comic-market-99-event-plans-move-from-winter-2020-to-golden-week-2021/.161732 |tytuł = Comic Market 99 Event Plans Move from Winter 2020 to Golden Week 2021 |data = 2020-07-12 |opublikowany = [[Anime News Network]] |język = en |data dostępu = 2020-07-28}}</ref>.▼
▲
▲W 2020 roku w związku z [[Pandemia COVID-19|pandemią COVID-19]] 98. edycja
== Przypisy ==
Linia 38 ⟶ 42:
== Bibliografia ==
* {{Cytuj |odn = tak |autor = Mark McLelland, Vera Mackie |tytuł = Routledge Handbook of Sexuality Studies in East Asia |wydawca = Routledge |miejsce = New York |data = 2014 |isbn = 9780415639484 |język = en |autor r = Patrick
* {{Cytuj |odn = tak |autor = Patrick
* {{Cytuj |autor = Patrick W. Galbraith |tytuł = Otaku and the Struggle for Imagination in Japan |miejsce = Durham |wydawca = Duke University Press |data = 2019 |isbn = 978-1-4780-0701-2 |oclc = 1089792393 |język = en}}
* {{Cytuj |odn = tak |autor = Satomi Ishikawa |tytuł = Seeking the self: individualism and popular culture in Japan |data = 2007 |isbn = 978-3-03910-874-9 |miejsce = New York |wydawca = Peter Lang |oclc = 140103062 |język = en}}
* {{Cytuj |odn = tak |autor = Mizuko Ito, Daisuke Okabe, Izumi Tsuji |tytuł = Fandom Unbound: Otaku Culture in a Connected World |miejsce = New Haven |wydawca = Yale University Press |data = 2012 |isbn = 9780300158649 |język = en |autor r = Hiroaki Tamagawa |rozdział = Comic Market as Space for Self-Expression in Otaku Culture}}
| |||