Comiket: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
+więcej historii
drobne redakcyjne
Linia 18:
|www = http://www.comiket.co.jp/
}}
{{Nihongo|'''Comiket'''|コミケット|komikettoKomiketto}}, właśc. {{Nihongo|'''Comic Market'''|コミックマーケット|komikkuKomikku mākettoMāketto}} – największe na świecie targi [[dōjinshi]], odbywające się dwa razy w roku w [[Tokio]]{{odn|Galbraith|2017|s=42}}.
 
W pierwszych targach zorganizowanych w 1975 roku uczestniczyło ok. 700 osób; obecnie wydarzenie przyciąga ponad pół miliona odwiedzających, a ok. 35 tys. [[dōjin|kół]]<ref name="Chronology">{{Cytuj |tytuł = {{k|ja|コミックマーケット年表}} |url = https://www.comiket.co.jp/archives/Chronology.html |opublikowany = comiket.co.jp |data dostępu = 2019-12-01 |język = ja}}</ref><ref>{{Cytuj |url = http://www.animenewsnetwork.com/news/2009-08-18/comic-market-76 |tytuł = Comic Market 76 Draws 560,000 Over Three Days |data = 2009-08-18 |opublikowany = [[Anime News Network]] |język = en |data dostępu = 2013-08-23}}</ref> sprzedaje tu łącznie ponad 7 mln egzemplarzy dōjinshi{{odn|Galbraith|2017|s=42}}.
Linia 30:
 
[[Plik:Comicmarket62 00.JPG|mały|Sprzedaż dōjinshi podczas Comiket&nbsp;62 (sierpień 2002)]]
W latach 70. stopniowo rosła liczba mężczyzn będących fanami mang shōjo, jednakale przez cały czas stanowilipozostawali oni mniejszośćmniejszością uczestników Comiketu. Ta strukturaSytuacja płcita zaczęła się zmieniać w roku 1979. Wówczas, w odpowiedzi na przeważającą liczbę publikacji dla dziewcząt i kobiet, kliku mangaków, w tym [[Hideo Azuma]], zaczęli wydawać dōjinshi, które zapoczątkowałyzapoczątkowało gatunek [[lolicon]]u. TakieTworzone produkcjeprzez nich dōjinshi pod względem stylustylistyki przypominały mangi shōjo, alejednak przedstawiały żeńskie postacie w seksualnych sytuacjach{{odn|Galbraith|2014|s=207}}. Już dwa lata później w targachtargi uczestniczyłoodwiedzało ok. 9 tys. osób, az których większość z nich stanowili mężczyźni. „Lolicon boom” trwał do 1985 roku, kiedy na pierwsze miejsce pod względem popularności wysunęły się prace parodiujące serię ''[[Kapitan Jastrząb|Captain Tsubasa]]''<ref name="Chronology" />.
 
Choć Comiket był początkowo postrzegany jako miejsce, w którym amatorzy mogli doskonalić swoje umiejętności w tworzeniu mang przed rozpoczęciem profesjonalnej kariery, w latach 80. podział na twórców profesjonalnych i amatorów zaczął się zacierać. Niektórzy autorzy dōjinshi (np. [[Rumiko Takahashi]], grupa [[Clamp]]) nadal kontynuowali uczestnictwo w targach pomimo osiągnięcia sukcesu na rynku wydawniczym. Comiket zapewniał twórcom możliwość realizacji wolności twórczej bez ograniczeń nakładanych przez firmy wydawnicze, dlatego na początku lat 90. swoje prace zaczęli tu publikować także profesjonalni mangacy niezwiązani wcześniej z rynkiem dōjinshi{{odn|Ishikawa|2007|s=48–49}}.