Dynastia Qing: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Linia 116:
W styczniu 1645 roku Dorgon nakazał wszystkim mężczyznom, poddanym Qing, ogolić przód głowy na wzór Mandżurów, a resztę włosów związać w warkocz. W dekrecie wyjaśnił: ''Wewnątrz i na zewnątrz jesteśmy jedną rodziną. Cesarz jest jak ojciec, a poddani są jak jego synowie. Ojciec i synowie są tego samego ciała. Jak mogą się od siebie różnić? Jeśli nie są jednością, to oznacza, że mają dwa serca. Czy nie są wówczas podobni do ludzi z innych krajów? (...) Wszyscy mieszkańcy stolicy i okolic wykonają rozkaz ogolenia głów w ciągu dziesięciu dni od wydania tej proklamacji. W przypadku [[Zhili]] i innych prowincji, rozkaz należy wykonać w ciągu dziesięciu dni od otrzymania dekretu. Ci, którzy podporządkują się temu nakazowi, należą do naszego kraju. Ci, którzy tego nie zrobią, zostaną uznani za zdradzieckich bandytów i będą surowo ukarani. Każdy, kto spróbuje nie wykonać tego rozkazu lub użyje przebiegłego języka, aby się z nim spierać, zostanie potraktowany surowo''. Dekret ten początkowo podyktowany był przede wszystkim względami wojskowymi. Pozwalał chorągwiom odróżnić sprzymierzone wojska chińskie od wroga. Nigdy jednak nie został odwołany i obowiązek golenia głów przez mężczyzn przetrwał do upadku Qing{{odn|Rowe|2009| s = 23–23}}.
 
Dorgon prawdopodobnie nie docenił stopnia oporu, który wywołał nakaz golenia głów mężczyzn [[Chińczycy Han|Han]]. Chińczycy uważali swoją tradycyjną fryzurę za odzwierciedlenie ich tożsamości kulturowej i uznali golenie czoła za formę naruszenie obowiązku synowskiego wobec rodziców, którzy przekazali im swoje ciała. Na wyżynach środkowych Chin lokalne elity, które już wcześniej zaakceptowały przybycie administracji Qing, odpowiedziały na żądanie golenia głów buntem. Wycofały się do górskich fortec i broniły się, często do ostatniego żołnierza, przez kolejne pięć lat{{odn|Rowe|2009| s = 23}}.
 
== Dynastia Qing w XVII i XVIII wieku ==