Eleonora Plutyńska: Różnice pomiędzy wersjami

Urodziła się 12 listopada 1886 roku w Wiedniu jako córka Heleny z Wolskich oraz [[Stanisław Szczepanowski|Stanisława Szczepanowskiego]].<ref>{{Cytuj |tytuł = Wystawa "Eleonora Plutyńska. W poszukiwaniu zaginionych splotów" |data dostępu = 2021-06-06 |opublikowany = Niepodległa - stulecie odzyskania niepodległości |url = https://niepodlegla.gov.pl/wydarzenia/wystawa-eleonora-plutynska-w-poszukiwaniu-zaginionych-splotow/ |język = pl}}</ref> Jej młodszą siostrą była artystka [[Wanda Szczepanowska]]<ref>{{Cytuj |autor = Magdalena Stopa, Zofia Stopa |tytuł = Eleonora Plutyńska - W poszukiwaniu zaginionych splotów |data = 2019 |data dostępu = 2021-06-06 |isbn = 978-83-954673-0-1 |miejsce = Dziecinne |wydawca = Fundacja OKOLICA |s = 3-4 |oclc = 1135396835 |url = https://fundacjaokolica.pl/wp-content/uploads/2020/10/fo19_ep_janow_katalog_fin_email_etc.pdf}}</ref>. Od 1902 uczęszczała na trwające dwa lata [[Wyższe Kursy dla Kobiet|Kursy Malarstwa i Rysunku dla Kobiet]] im. [[Adrian Baraniecki|Adriana Baranieckiego]], jej nauczycielem był m.in. prof. [[Józef Siedlecki]]. W 1910 wyjechała do [[Paryż]]a i studiowała na [[Académie de la Grande Chaumière]] u [[Olga Boznańska|Olgi Boznańskiej]], od 1912 podróżowała po [[Europa|Europie]] i odwiedzając najsłynniejsze muzea czerpała wiedzę dotyczącą technik malarskich. Na drodze jej podróży znalazły się m.in. [[Włochy]], [[Wielka Brytania]], [[Holandia]] i [[Belgia]]. W 1923 rozpoczęła studia w warszawskiej [[Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie|Szkole Sztuk Pięknych]] u prof. [[Karol Tichy|Karola Tichego]] w Pracowni Tkaniny oraz u [[Józef Czajkowski|Józefa Czajkowskiego]] i [[Wojciech Jastrzębowski (artysta)|Wojciecha Jastrzębowskiego]] na Wydziale Architektury Wnętrz, dyplom obroniła w 1934<ref>{{Cytuj |tytuł = Eleonora Plutyńska: w poszukiwaniu zaginionych splotów – Heliotrop Vintage |data dostępu = 2021-06-06 |url = https://heliotropvintage.pl/2019/07/eleonora-plutynska-w-poszukiwaniu-zaginionych-splotow/ |język = pl-PL}}</ref>. Od 1926 należała do [[Spółdzielnia Artystów ŁAD]], rok później została asystentem farbiarstwa w Pracowni Tkaniny Szkoły Sztuk Pięknych. W 1929 została zaangażowana do grupy organizatorów ekspozycji ŁADu na [[Powszechna Wystawa Krajowa|Powszechnej Wystawie Krajowej]] w Poznaniu. Po ukończeniu studiów rozpoczęła prace związane z odrodzeniem tkactwa ludowego w [[Sokółka|Sokółce]] i [[Janów Podlaski|Janowiepow. Podlaskimsokólski]]<ref>{{Cytuj stronę |url=http://www.regiony.kulturaludowa.pl/publikacja/47-Podlasie---Tkactwo-dwuosnowowe.html |tytuł=Podlasie - Tkactwo dwuosnowowe, Regionalna Encyklopedia Kultury Ludowej |data dostępu=2013-03-28 |archiwum=https://web.archive.org/web/20130709221329/http://www.regiony.kulturaludowa.pl/publikacja/47-Podlasie---Tkactwo-dwuosnowowe.html |zarchiwizowano=2013-07-09 }}</ref>, zbierała doświadczenie, które postanowiła wykorzystać tworząc przy tworzeniu tkanin artystycznych. W 1934 uczestniczyła na zlecenie Katedry Etnografii [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytetu Wileńskiego]] w reaktywacji ośrodka tworzącego dywany grodzieńskie z użyciem tkaniny dwuosnowowej. Od 1935 kierowała kursami farbiarstwa roślinnego w Muzeum Rzemiosł i Sztuki Stosowanej i w Szkole Przemysłu we Lwowie. Podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]] prowadziła warsztat tkacki w [[Zalesie Górne|Zalesiu Górnym]], po wyzwoleniu stała się członkiem [[Związek Polskich Artystów Plastyków|Związku Polskich Artystów Plastyków]]. Od 1945 współpracowała z Wydziałem Wytwórczości Ministerstwa Przemysłu Lekkiego oraz z [[Instytut Wzornictwa Przemysłowego|Biurem Nadzoru Estetyki Produkcji]], równocześnie ponownie nawiązała współpracę z tkaczkami z okolic Białegostoku<ref>[http://www.poranny.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20070409/REGION04/70409024 Martyna Tochwin, Niedoścignione tkaniny Eleonory, Poranny.pl 9 kwietnia 2007]</ref>. W 1946 została zastępcą profesora i wykładowcą w Katedrze Tkaniny Artystycznej [[ASP w Warszawie|Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie]] i pełniła tę funkcję do 1961. W 1948 zaangażowała się w utworzenie ośrodka tkackiego w [[Janów (województwo podlaskie)|Janowie k. Sokółki]], dwa lata później dzięki jej kursom tkaczki z okolic Białegostoku zaczęły tworzyć nowy typ dywanów sokólskich w oparciu o tkaninę podwójną<ref>[http://www.zielonewrota.pl/art_v.php?art=939&p Zielone Wrota, Tkanina dwuosnowowa]</ref>. W 1956 została [[Profesor uczelni|profesorem nadzwyczajnym]] na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, trzy lata później była współautorką książki ''„Tkanina polska”''. Ostatnim projektem artystki była seria wzorów z motywami ludowymi stworzona w 1968 dla Instytutu Wzornictwa Przemysłowego.