Comiket: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Braniewiak (dyskusja | edycje) lit. |
rozbudowa na bazie nowego źródła |
||
Linia 18:
|www = http://www.comiket.co.jp/
}}
{{Nihongo|'''Comiket'''|コミケット|Komiketto}}, właśc. {{Nihongo|'''Comic Market'''|コミックマーケット|Komikku Māketto}} – największe na świecie [[targi]] [[dōjinshi]], odbywające się dwa razy w roku w [[Tokio]]{{odn|Galbraith|2017|s=42}}{{odn|Lam|2010|s=232}}.
W pierwszych targach zorganizowanych w 1975 roku uczestniczyło
== Historia ==
[[Plik:Comicmarket62 00.JPG|mały|Sprzedaż dōjinshi podczas Comiket 62 (sierpień 2002)]]
[[Plik:Cosplay at Comiket 84.jpg|mały|Pokazy cosplayu podczas Comiket 84 (sierpień 2013)]]
[[Plik:3, 2, 1... Fight! (29648964575).jpg|mały|Kolejka przed [[Tokyo Big Sight]] podczas Comiket 90 (sierpień 2016)]]
Wraz z rosnącą popularnością mang w latach 60. XX wieku pojawił się rynek publikacji amatorskich. W 1966 roku założone zostało czasopismo „COM”, w którym grupy [[dōjin]] mogły publikować swoje prace i zamieszać ogłoszenia. Po zamknięciu czasopisma w 1971 roku fani mangi zaczęli uczestniczyć w [[Konwent fanów|konwentach]] (wzorowanych na podobnych wydarzeniach w Stanach Zjednoczonych) takich jak Nihon Manga Taikai, które, choć składały się głównie z prelekcji prowadzonych przez profesjonalnych [[Mangaka|mangaków]] oraz projekcji [[anime]], pozwalały w ograniczonym zakresie na sprzedaż dōjinshi{{odn|Tamagawa|2012|s=111}}. Na konwentach panował jednak wyraźny podział na profesjonalistów i amatorów, a organizatorzy mieli decydujący wpływ na kształt wydarzeń, co stało się przedmiotem krytyki ze strony części uczestników. Niektórym grupom dōjin odmawiano możliwości sprzedaży swoich prac{{odn|Tamagawa|2012|s=112}}.
Linia 31 ⟶ 32:
Niezadowoleni z dotychczasowych konwentów fanów, członkowie koła dōjin o nazwie Meikyū zdecydowali się zorganizować targi dōjinshi, na których wszyscy twórcy mogliby bez ograniczeń sprzedawać swoje publikacje{{odn|Tamagawa|2012|s=111–112}}. Pierwsza edycja Comic Market odbyła się 21 grudnia 1975 roku w Tokio i wzięły w niej udział 32 koła oraz ok. 700 osób<ref name="Chronology" />. Targi były reklamowane w magazynach z [[shōjo-manga|mangami shōjo]], których członkowie Meikyū byli fanami{{odn|Galbraith|2014|s=207}}, a 90% gości stanowiły uczennice gimnazjów i liceów<ref name="Chronology" />. Wśród pierwszych grup uczestniczących w targach były głównie koła publikujące oryginalne prace, a także koła recenzujące mangi, [[fanklub]]y profesjonalnych mangaków oraz szkolne koła miłośników mangi{{odn|Tamagawa|2012|s=114–115}}. Pod koniec lat 70. popularność wśród osób dorosłych zaczęły zyskiwać seriale anime takie jak ''[[Uchū senkan Yamato]]'' i ''[[Kidō Senshi Gundam]]'', czemu towarzyszyło pojawienie się kół tworzących nieoficjalnie publikacje z bohaterami z tych produkcji ([[fan fiction]]){{odn|Tamagawa|2012|s=116}}. W twórczości kobiet uczestniczących w targach narodził się wówczas gatunek [[yaoi]], przedstawiający seksualne relacje między męskimi postaciami z mang i anime. W następnych latach fanowskie parodie stały się najpopularniejszą kategorią dōjinshi{{odn|Ishikawa|2007|s=45–46}}{{odn|Galbraith|2014|s=207}}.
W latach 70. stopniowo rosła liczba mężczyzn będących fanami mang shōjo, ale pozostawali oni mniejszością uczestników Comiketu. Sytuacja ta zaczęła się zmieniać w roku 1979. Wówczas, w odpowiedzi na przeważającą liczbę publikacji dla dziewcząt i kobiet, kilku mangaków, w tym [[Hideo Azuma]], zapoczątkowało gatunek [[lolicon]]u. Tworzone przez nich dōjinshi pod względem stylistyki przypominały mangi shōjo, jednak przedstawiały żeńskie postacie w seksualnych sytuacjach{{odn|Galbraith|2014|s=207}}. Już dwa lata później targi odwiedzało ok. 9 tys. osób, z których większość stanowili mężczyźni. „Lolicon boom” trwał do
Choć Comiket był początkowo postrzegany jako miejsce, w którym amatorzy mogli doskonalić swoje umiejętności w tworzeniu mang przed rozpoczęciem profesjonalnej kariery, w latach 80. podział na twórców profesjonalnych i amatorów zaczął się zacierać. Niektórzy autorzy dōjinshi (np. [[Rumiko Takahashi]], grupa [[Clamp]]) nadal kontynuowali uczestnictwo w targach pomimo osiągnięcia sukcesu na rynku wydawniczym. Comiket zapewniał twórcom możliwość realizacji wolności twórczej bez ograniczeń nakładanych przez firmy wydawnicze, dlatego na początku lat 90. swoje prace zaczęli tu publikować także profesjonalni mangacy niezwiązani wcześniej z rynkiem dōjinshi{{odn|Ishikawa|2007|s=48–49}}.
Comiket w pierwszych latach był organizowany w różnych lokalizacjach, jednak w 1996 roku został ostatecznie przeniesiony do [[Tokyo Big Sight]], największego centrum kongresowego w Japonii. W związku z ciągle rosnącą liczbą uczestników, w owym czasie spowodowaną popularnością anime ''[[Neon Genesis Evangelion]]'', w 1997 roku letni Comiket po raz pierwszy odbywał się przez trzy dni (udział wzięło w nim około 33 tys. kół i 400 tys. gości){{odn|Lam|2010|s=239}}<ref name="Chronology" />.
W 2020 roku w związku z [[Pandemia COVID-19|pandemią COVID-19]] 98. edycja Comiketu została odwołana, a 99. przeniesiona na następny rok<ref>{{Cytuj |url = https://www.animenewsnetwork.com/news/2020-07-12/comic-market-99-event-plans-move-from-winter-2020-to-golden-week-2021/.161732 |tytuł = Comic Market 99 Event Plans Move from Winter 2020 to Golden Week 2021 |data = 2020-07-12 |opublikowany = [[Anime News Network]] |język = en |data dostępu = 2020-07-28}}</ref>.
Linia 45 ⟶ 46:
* {{Cytuj |odn = tak |autor = Mark McLelland, Vera Mackie |tytuł = Routledge Handbook of Sexuality Studies in East Asia |wydawca = Routledge |miejsce = New York |data = 2014 |isbn = 9780415639484 |język = en |autor r = Patrick W. Galbraith |rozdział = [https://www.academia.edu/9786330/Otaku_Sexuality_in_Japan Otaku Sexuality in Japan]}}
* {{Cytuj |odn = tak |autor = Patrick W. Galbraith |tytuł = The Politics of Imagination: Virtual Regulation and the Ethics of Affect in Japan |url = https://dukespace.lib.duke.edu/dspace/handle/10161/14371 |opublikowany = Duke University |data = 2017 |opis = PhD thesis |język = en}}
* {{Cytuj |odn = tak |autor = Satomi Ishikawa |tytuł = Seeking the self: individualism and popular culture in Japan |data = 2007 |isbn = 978-3-03910-874-9 |miejsce = New York |wydawca = Peter Lang |oclc = 140103062 |język = en}}
* {{Cytuj |odn = tak |autor = Fan-Yi Lam |tytuł = Comic Market: How the World's Biggest Amateur Comic Fair Shaped Japanese Dōjinshi Culture |czasopismo = Mechademia |data = 2010 |issn = 2152-6648 |wolumin = 5 |numer = 1 |s = 232–248 |język = en}}
* {{Cytuj |odn = tak |autor = Mizuko Ito, Daisuke Okabe, Izumi Tsuji |tytuł = Fandom Unbound: Otaku Culture in a Connected World |miejsce = New Haven |wydawca = Yale University Press |data = 2012 |isbn = 9780300158649 |język = en |autor r = Hiroaki Tamagawa |rozdział = Comic Market as Space for Self-Expression in Otaku Culture}}
|