Tadeusz Wiktor Fenrych: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne
→‎Życiorys: akt., źródła/przypisy, wikizacja
Linia 25:
 
== Życiorys ==
Tadeusz Wiktor Fenrych urodził się w Poniatowie w rodzinie Władysława Edwina i Haliny z Feldmanów. Miał piątkę rodzeństwa: Stanisława (1883), Marię (1885), Kazimierę (1887), Władysława (1891) oraz Zofię (1901)<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Zofia Fenrych |tytuł = Tadeusz, Stanisław i Władysław Fenrychowie |data = 2019 |miejsce = Warszawa |wydawca = IPN |s = s. 5-6}}</ref>. Uczęszczał w Trzemesznie do gimnazjum, a następnie w [[Szamotuły|Szamotułach]] do średniej szkoły rolniczej. W Kuthen-Anhalt (Niemcy) ukończył Wyższą Szkołę Budowy Maszyn ze stopniem inżyniera. W czasie edukacji szkolnej młodego Tadeusza Fenrycha, w 1905 r. zmarł jego ojciec Władysław Edwin<ref name=":0" />. W latach 1908–1909 odbył obowiązkową służbę wojskową w artylerii [[Armia Cesarstwa Niemieckiego|Armii Cesarstwa Niemieckiego]], jako [[jednoroczny ochotnik]]. W 1914 został zmobilizowany i w stopniu [[podporucznik]]a walczył na [[Front zachodni (I wojna światowa)|froncie zachodnim]]. Po kapitulacji Niemiec podjął pracę w administracji majątku rolnego w [[Opieszyn]]ie (obecnie w granicach Wrześni).
 
W listopadzie i grudniu 1918 z polecenia Rady Ludowej we [[Września|Wrześni]] kierował Wydziałem Gospodarki Wojennej. Pomocnik powiatowego komendanta Straży Ludowej [[Kazimierz Grudzielski|Kazimierza Grudzielskiego]] od 18 grudnia 1918. Jako oficer operacyjny wchodził w skład sztabu i był jednym z organizatorów frontu północnego [[Powstanie wielkopolskie|powstania wielkopolskiego]]. Mianowany po powstaniu adiutantem i oficerem operacyjnym sztabu [[15 Wielkopolska Dywizja Piechoty|2 Dywizji Strzelców Wielkopolskich]] w Gnieźnie. Powierzono mu w kwietniu 1919 zorganizowanie pierwszej wielkopolskiej szkoły aspirantów oficerskich piechoty w Gnieźnie. Adiutant inspektora piechoty przy Dowództwie Głównym w [[Poznań|Poznaniu]] od lipca 1919, a zastępca dowódcy Okręgu Generalnego w Poznaniu od 1920. Dowódca szkoły podoficerskiej w [[Inowrocław]]iu od listopada 1920, a batalionu szkolnego w Śremie od sierpnia 1921. Inspektor garnizonów: w Inowrocławiu, [[Jarocin]]ie i Pleszewie od 1922. W końcu 1922 został przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów rezerwy artylerii. W 1924 był oficerem rezerwowym [[7 Pułk Artylerii Ciężkiej (II RP)|7 Pułku Artylerii Ciężkiej]] w Poznaniu{{odn|Rocznik Oficerski|1924|s=710, 769}}. W grudniu 1923 został powołany do służby czynnej, przemianowany na oficera zawodowego w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 maja 1925 i przydzielony do [[Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VII|Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII]] w Poznaniu na stanowisko kierownika Referatu Historycznego.
Linia 47:
* {{Cytuj stronę|url=http://www.wbc.poznan.pl/Content/56603|tytuł=Rocznik Oficerski Rezerw 1934|rok=1934|opublikowany=Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa|data dostępu=2016-06-11|odn={{odn/id|Rocznik Oficerski Rezerw|1934}}}}
* {{Cytuj książkę|nazwisko=Gąsiorowski|imię=Antoni|nazwisko2=Topolski [red.]|imię2=Jerzy|tytuł =Wielkopolski Słownik Biograficzny|data=1981|wydawca=Państwowe Wydawnictwo Naukowe|miejsce=Warszawa-Poznań|isbn=83-01-02722-3|strony=180}}
*Zofia Fenrych, ''Tadeusz, Stanisław i Władysław Fenrychowie'', Wyd. [[Instytut Pamięci Narodowej]], Poznań 2019, ISBN 978-83-8098-566-7, [https://ipn.gov.pl/download/1/404064/broszury-tekst-Fenrychowie-DRUK.pdf wersja zdigitalizowana].
 
{{Kontrola autorytatywna}}