Wikipedysta:Matrek/brudnopis/VS6: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Matrek (dyskusja | edycje)
Matrek (dyskusja | edycje)
Linia 89:
„Shōhō” był dość nowoczesnym okrętem, został jednak pierwszym lotniskowcem utraconym przez Japonię podczas wojny<ref name=Toll-Shoho/>. Uderzenie adm. Fletchera na „Shōhō” samolotami z „Yorktowna” jakkolwiek użyteczne, było marnowaniem sił i środków. Grupa „Yorktowna” uderzyła bowiem na okręt który miał być dużym japońskim lotniskowcem, okazał się zaś jedynie lotniskowcem lekkim, podczas gdy atak ten pozostawił sam zespół „Yorktowna” odsłoniętym na atak japoński<ref>Parshall, J., Tully, A.: ''Shattered Sword'', s. 95</ref>{{#tag:ref|Według opisu Jimmy'ego Flatleya z eskadry myśliwskiej VF-42: „Widok ciężkich bombowców druzgocących ten lotniskowiec był tak okropny, że aż fizycznie chory. Podążały [bombowce] jeden za drugim w 3 lub 4-ro sekundowych interwałach, a potężne eksplozje dosłownie rozrywały wielki okręt na części.<ref name=Toll-Shoho/>”. Flatley wyrażał później niezadowolenie że wszystkie bombowce i samoloty torpedowe „Yorktowna” zaatakowały „Shōhō”, pozostawiając zupełnie nieatakowanymi towarzyszące mu okręty eskorty. Uznał to za ''overkill''<ref name=Toll-Shoho/>|group=uwaga}}. W natychmiastowym jednak efekcie ataku, dowodzący z [[Rabaul]] operacją MI admirał [[Shigeyoshi Inoue]], zawiesił lądowanie w [[Port Moresby]] i nakazał wycofanie się jednostek inwazyjnych na północ<ref name=Toll-Shoho/>.
 
O 1615, w poszukiwaniu zespołu Fletchera, adm. Hara wysłał grupę uderzeniową swoich samolotów na zachód. „Yorktown” znajdował się wówczas jedynie 170 mil na zachód od japońskich okrętów, jednak samoloty 5. Dywizjonu minęły go od północy, gdyż amerykańskie jednostki były wówczas przykryte ciężkimi chmurami<ref name=Toll-Coral5>Ian W. Toll: Pacific Crucible, s. 347-349</ref>. Nie znalazłwszy okrętów United States Navy, samoloty zawróciły i przelatując wkrótce nad Yorktownem, niektóre z nich pomyliły go z japońskim okrętem i podjeły próbę lądowania na CV-5<ref name=Toll-Coral5/>. Po początkowej konsternacji, niszczyciele eskorty otworzyły gwałtowny ogień przeciwlotniczy, jednak został on wkrótce wstrzymany, gdyż w powietrzu znajdowało się także kilka powracających amerykańskich maszyn<ref name=Toll-Coral5/>. Samoloty wracały jednak już po zmroku, toteż miały problemy z trafieniem na własny okręt. Japońskie okręty włączyły co prawda światła, aby ułatwić im lokalizację własnych pokładów, jednak jedynie 21 z 29 samolotów które wystartowały po południu, zdołało21 bezpieczniemaszyn wylądować,zostało straconych – co miało swoje konsekwencje następnego dnia<ref name=Toll-Coral5/>.
 
===== III dzień operacji =====
O świcie „Lexington” wypuścił w powietrze 18 Dauntlessów celem poszukiwania japońskiego zespołu, zaraz potem z obu okrętów wystartowały myśliwce CAP<ref name=Toll-Coral6>Ian W. Toll: Pacific Crucible, s. 351-354</ref>.
[[plik:BattleCoralSea Shokaku g17031.jpg|x250px|thumb|„Shokaku” w trakcie ataku bombowców nurkujących. Biała plama na dziobie okrętu powstała w wyniku eksplozji bomby zrzuconej przez SBD Dauntless eskadry USS „Yorktown”]]