Edmund Wierciński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Link do Polony |
m →Życiorys: link |
||
Linia 27:
Edmund Wierciński urodził się w majątku Jurgowo (w okolicy [[Izabelin (Białoruś)|Izabelina]], w dzisiejszym [[rejon wołkowyski|rejonie wołkowyskim]]). Ojciec Mieczysław, inżynier, pracował przy budowie kolei. Zarówno on, jak i matka, Ernestyna z Zieleniewskich, byli potomkami uczestników [[Powstanie styczniowe|powstania styczniowego]]. Pielęgnowane przez rodziców wartości patriotyczne w znaczącym stopniu ukształtowały życie Edmunda.
Wierciński edukację rozpoczął w [[szkoła realna|szkole realnej]] w [[Wilno|Wilnie]]. Będąc tam uczniem, współorganizował w 1913 z członkami konspiracyjnej organizacji niepodległościowej „Wyzwolenie” tajne przedstawienie [[Dziady część III|III części]] ''[[Dziady (dramat)|Dziadów]]'' [[Adam Mickiewicz|Adama Mickiewicza]]. Po wybuchu [[I wojna światowa|I wojny światowej]] przebywał w [[Tomsk]]u na [[Syberia|Syberii]], gdzie ukończył szkołę i rozpoczął studia prawnicze, a w teatrze amatorskim korporacji studenckiej wystawił ''Dziady'' (1917). Po powrocie do [[Warszawa|Warszawy]], od 1921 związany był z [[Teatr Reduta|„Redutą”]] [[Juliusz Osterwa|Juliusza Osterwy]] (od 1924 objął „kierownictwo pracy”). Grał m.in. Geniusza – ''Wyzwolenie'' i [[Wernyhora|Wernyhorę]] – [[Wesele (dramat)|''Wesele'']] [[Stanisław Wyspiański|Stanisława Wyspiańskiego]], don Fernanda – ''[[Książę Niezłomny]]'' [[Juliusz Słowacki|Juliusza Słowackiego]] według [[Pedro Calderón de la Barca|Pedro Calderóna]].
Debiutował jako reżyser ekspresjonistyczną inscenizacją ''Snu'' [[Felicja Kruszewska|Felicji Kruszewskiej]] (1927, także rola Zielonego Pajaca). Później jako aktor i reżyser współpracował z [[Teatr Nowy w Poznaniu|Teatrem Nowym w Poznaniu]] (w latach 1927–1928), [[Teatr Wielki w Łodzi|Teatrem Wielkim w Łodzi]] i [[Teatr Skarbkowski|Teatrem Skarbkowskim]] we [[Lwów|Lwowie]] (lata 1930–1931 i 1932), scenami stołecznymi (1931 – [[teatr Melodram]], 1932–1933 [[Teatr Nowe Ateneum]], 1934–1939 teatry TKKT). Podczas [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|okupacji niemieckiej]] działał w konspiracji w Warszawie (współorganizował z [[Bohdan Korzeniewski|Bohdanem Korzeniewskim]] Tajną Radę Teatralną, prowadził studyjne zespoły teatralne, organizował wraz z żoną audycje poetycko-muzyczne). Po zakończeniu wojny już nie występował; w latach 1945–1946 prowadził z Korzeniewskim Scenę Poetycką przy Teatrze Wojska Polskiego w [[Łódź|Łodzi]] (wystawił w 1946 r. ''Elektrę'' [[Jean Giraudoux|Jeana Giraudoux]]), a następnie reżyserował w Krakowie i [[Katowice|Katowicach]] (1946–1947), w Warszawie (1947–1948 i 1952–1955 [[Teatr Polski w Warszawie|Teatr Polski]]) i [[Wrocław]]iu (1949–1952).
| |||