Ludwik Uzarowicz: Różnice pomiędzy wersjami
new Znacznik: Link do ujednoznacznienia |
(Brak różnic)
|
Wersja z 10:59, 17 wrz 2021
Ludwik Uzarowicz (ur. 18 lipca 1886 w Sadłowie, zm. 10 maja 1975 w Warszawie) – polski inżynier, prof. mgr inż., pierwszy powojenny prezes Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich.
| Data i miejsce urodzenia |
18 lipca 1986 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 maja 1975 |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
Po ukończeniu szkoły średniej Ludwik Uzarowicz ukończył Seminarium Nauczycielskie w Rypinie 1904 r. W styczniu 1908 r. wstąpił do Szkoły Mechaniczno-Technicznej im. H. Wawelberga i S. Rotwanda w Warszawie, gdzie w lutym 1912 r. otrzymał dyplom inżyniera mechanika. W lipcu 1913 r. uzyskał tytuł inżyniera elektryka paryskiej Ecole Superieure d’Electricite.
Swoją pracę zawodową rozpoczął w 1913 r. w firmie „Bracia Geisler, Okolski i Patschke" w Warszawie w charakterze konstruktora modernizacji odlewni żeliwa i budowy stalowni bessemerowskiej. W latach 1914-1915 pracował w Zakładach Putiłowskich w Petersburgu, a w latach 1915-1917 w firmie "Nobel" także w Petersburgu, a w latach 1917-1919 w firmie "Aksaj" w Rostowie nad Donem jako główny inżynier-mechanik.
Po I wojnie światowej i powrocie do Polski w latach 1919-1939 został wykładowcą i kierownikiem warsztatów i laboratorium obróbki metali w Państwowej „Wyższej Szkole Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. Wawelberga i Rotwanda” i w „Towarzystwie Kursów Technicznych” w Warszawie. Podczas drugiej wojny światowej zatrudniony był w średniej Szkole Technicznej, prowadząc zarazem tajne nauczanie na poziomie szkoły wyższej. W 1945 r. został mianowany rektorem Szkoły Inżynierskiej im. Wawelberga i Rotwanda i rektorem Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej w Warszawie, pozostał na tych stanowiskach do 1951 r.
W 1947 roku otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego, a w 1951 został mianowany profesorem zwyczajnym i kierownikiem Katedry Eksploatacji Obrabiarek Politechniki Warszawskiej.
Działalność społeczna
Działalność społeczna Ludwika Uzarowicza była skoncentrowana przede wszystkim w Stowarzyszeniu Inżynierów Mechaników Polskich, gdzie w latach 1946—1948 był przewodniczącym Zarządu Głównego, a od 1955 r. członek honorowym.
Był jednym ze współzałożycieli Naczelnej Organizacji Technicznej, gdzie uczestniczył w pracach wielu jej komisji i komitetów, m.in. od 1959 r. kierował Komitetem Gospodarki Środkami Trwałymi NOT.
Na dorobek piśmienniczy prof. Ludwika Uzarowicza składa się wiele artykułów opublikowanych na łamach Mechanika, Przeglądu Mechanicznego i Przeglądu Technicznego, poświęconych głównie organizacji warsztatów, metodyce zajęć warsztatowych, kształceniu i dokształcaniu na różnych poziomach wiedzy oraz gospodarce remontowej. Prof. Ludwik Uzarowicz był również współautorem podręczników i poradników, takich jak „Mechanik. Podręcznik do obliczania i konstruowania dla inżynierów, techników i słuchaczy szkół technicznych" t. I—II (1927-1932), „Mechanik. Poradnik techniczny" (1958) czy wielokrotnie wznawiany „Poradnik warsztatowca mechanika" (wyd. 6 w 1971). Z innych jego opracowań na uwagę zasługują: „Technologia obróbki bezwiórowej. Odlewnictwo dla kierunku Mechanicznego" (1962) i „Zagadnienia zużycia i podnoszenia trwałości maszyn" (1965).
Rodzina
Matka Marianna z domu Strzelecka, siostra Zofia i trzech braci: Henryk, Zygmunt, Aleksander oraz sześcioro rodzeństwa przyrodniego. Żona Alina z domu Steckiewicz (1900-1985). Synowie: Andrzej (1922-2002), Wojciech (1923-1978) i Ludwik Michał (1930-1996).
Nagrody i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (1935)
- Order Sztandaru Pracy I klasy (1949)
- Krzyż Oficerski Polonia Restituta (1948)
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1958).
- Członek Honorowy SIMP (1955)
Bibliografia
- Księga SIMP, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1963
- http://bcpw.bg.pw.edu.pl/Content/905/PDF/sylw_prof_084.pdf
- http://www.zsskepe.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=517%3Auzarowicz-ludwik-1886-1975&catid=10%3Aabsolwenci&Itemid=62
- https://www.prawo.pl/akty/m-p-1948-a-67-491,16831730.html