Księstwo Dolnopanońskie: Różnice pomiędzy wersjami

Szybko okazało się, że prawdziwe zagrożenie nie pochodzi z Moraw, lecz od nowoprzybyłychnowo przybyłych na mapę średniowiecznej Europy – [[Węgrzy|Węgrów]]. Madziarzy w 894 r. najechali Panonię i w krótkim czasie dokonali jej grabierzy i spustoszenia, posługując się brutalną przemocą. Od tego momentu rozpoczął się kolejny rozdział w historii niziny Panońskiej. W obliczu nowego zagrożenia, Frankowie i Morawianie, już na jesień 894 r. (krótko po śmierci Świętopełka) zawarli pokój''{{Odn|Gračanin|Pisk|2015|s=357}}''. Dalszym krokiem Arnulfa z Karyntii, mającym na celu wzmocnienie obrony państwa, było powierzenie Braslavowi, w 896 r., obrony Księstwa Dolnopanońskiego''{{Odn|Gračanin|Pisk|2015|s=358}}'', wraz z niegdysiejszym krajem Pribiny i Kocela{{Odn|Budak|Raukar|2006|s=105}}. Wtedy to, pierwszy raz od ustanowienia frankijskiej władzy, obszar na południe i na północ od Drawy znalazł się w rękach jednego księcia. Nie jest znana rola Braslava w konflikcie z Węgrami. Źródła milczą, czy Braslav musiał stawić opór Węgrom, kiedy ci, późnym latem 900 r., pustoszyli północną Panonię. Nie ma wątpliwości, że pod węgierskim naporem frankijska administracja doświadczyła ostatecznego załamania na początku X w., a wraz z nią upadło Księstwo Dolnopanońskie i Błatneńskie''{{Odn|Gračanin|Pisk|2015|s=358}}''. Siły księstw plemiennych nie mogły się równać z węgierską konnicą. Braslav znika z kart historii w ciągu kolejnych lat postępującej węgierskiej migracji. Madziarzy z centralnych obszarów Panonii często wędrowali w kierunku Italii (w latach 919, 921, 922, 926{{Odn|Šanjek|2003|s=67}}), ale ich główny szlak prowadził przez [[Ptuj]], [[Celje|Celja]] i [[Dolina Vipavska|dolinę Vipavską]], tak więc Sisak wraz z okolicą pozostawał poza ich głównym obszarem zainteresowania{{Odn|Budak|Raukar|2006|s=105}}. Dzięki temu ośrodek mógł zostać oszczędzony, choć wydaje się nieprawdopodobne, aby Węgrzy nigdy nie najechali tak ważnej lokacji{{Odn|Šanjek|2003|s=68}}. Złupienie Księstwa Dolnopanońskiego w czasie, kiedy Węgrzy, z powodu swojego koczowniczego trybu życia nie byli w stanie stworzyć organizacji państwowej, zaowocowało pozostawieniem obszaru między Drawą i Sawą bez władzy{{Odn|Šanjek|2003|s=67}}.