Księstwo bełskie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
drobne redakcyjne |
||
Linia 60:
|uwagi = teren etnicznie przejściowy
}}
'''Księstwo bełskie''' ({{w języku|uk|Белзьке князівство}}) – [[Ruś Kijowska|staroruskie]] udzielne [[księstwo]] ze stolicą w [[Bełz|
== Położenie geograficzne ==
Linia 74:
Teren w przewadze znajdował się na obszarze tzw. [[Grody Czerwieńskie|Grodów Czerwieńskich]]. [[Peryferia|Obszar peryferyjny]] względem stołecznego dla [[Rurykowicze|Rurykowiczów]] [[Kijów|Kijowa]] i podbity przez nich dopiero u schyłku X wieku, czyli późno w chronologii ich podbojów; z tego powodu teren ten nieustannie był areną styku i mieszania się kultur łacińskiej i greckiej.
W 1240 roku zostało zniszczone przez [[Tatarzy|Tatarów]]. Początkowo istniało w wasalnej zależności od [[Księstwo włodzimierskie|księstwa włodzimierskiego]]. Po klęsce [[Aleksander Wsiewołodowicz|Aleksandra Wsiewołodowicza]] i zdobyciu księstwa w 1234 przez [[Daniel Halicki|Daniela Halickiego]], w latach 1234–1340 księstwo było zależne od [[Księstwo halicko-wołyńskie|księstwa halicko-wołyńskiego]], po śmierci [[Bolesław Jerzy II|Bolesława Trojdenowicza]] (w 1340) w latach 1340–1377 przeszło pod [[Jerzy Narymuntowicz|Jerzego Narymuntowicza]] i do zależności od [[Wielkie Księstwo Litewskie|Wielkiego Księstwa Litewskiego]], w 1378 podporządkowane Węgrom, przekazane w r. 1387 księciu halickiemu [[Ścibor ze Ściborzyc|Ściborowi ze Ściborzyc]]<ref>Dvořáková, Daniela. ''Rytier a jeho kráľ. Stibor zo Stiboríc a Žigmund Lucemburský''. Budmerice, Vydavatel’stvo Rak 2003, {{ISBN|978-80-85501-25-4}}.</ref>, zdobyte przez [[Jadwiga Andegaweńska|Jadwigę]], ale w 1388 przekazane [[Księstwo
== Przypisy ==
|