Francja Vichy: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Lebrun podpisał tą ustawę Znaczniki: VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
drobne merytoryczne |
||
Linia 76:
Zgodnie z warunkami zawieszenia broni podpisanego przez gen. [[Charles Huntziger|Charles’a Huntzingera]] ze strony francuskiej i gen. [[Wilhelm Keitel|Wilhelma Keitla]] ze strony niemieckiej w dniu 22 czerwca 1940, blisko 2/3 powierzchni Francji znalazło się pod okupacją niemiecką. Pozostała część Francji, jej protektoraty i kolonie miały pozostać nieokupowane przez Niemców i Włochów. Vichy zachowała we [[Francja metropolitalna|Francji metropolitarnej]] liczącą ok. 105 tys. żołnierzy armię bez ciężkiego sprzętu (czołgów, samochodów pancernych, ciężkiej artylerii), które zostały w większości wydane [[III Rzesza|III Rzeszy]] lub ewakuowane na terytoria zamorskie i liczącą ponad 200 tysięcy żołnierzy armię w [[Algieria Francuska|Algierii Francuskiej]] oraz koloniach ([[Francuska Afryka Zachodnia]] i [[Francuska Afryka Równikowa|Równikowa]], [[Syria i Liban]], [[Indochiny Francuskie]]). Francja pozostawała również w posiadaniu czwartej co do siły (po Royal Navy, US Navy i Nippon Kaigun) floty wojennej świata, rozmieszczonej częściowo w [[Tulon]]ie, częściowo w portach Afryki Francuskiej ([[Al-Marsa al-Kabir|Mers-el-Kebir]] koło [[Oran]]u, [[Dakar]]).
Zebrane w [[Tuluza|Tuluzie]] Zgromadzenie Narodowe Republiki (Senat i Izba Deputowanych łącznie) udzieliło 10 lipca 1940 r. nadzwyczajnych pełnomocnictw premierowi, marszałkowi Pétain, który na ich podstawie ogłosił się „głową państwa francuskiego”. Ustawa o pełnomocnictwach została uchwalona przygniatającą większością głosów (569 głosów „za” przy 80 „przeciw”<ref>Z czego 62 radykałów i socjalistów.</ref> przy 30 wstrzymujących się od głosu). Tego samego dnia prezydent Republiki [[Albert Lebrun]], nie składając jednak formalnej rezygnacji, przekazał swoje uprawnienia na rzecz Pétaina<ref>{{Cytuj |tytuł = Albert Lebrun |data dostępu = 2021-09-21 |opublikowany = elysee.fr |url = https://www.elysee.fr/en/albert-lebrun |język = en}}</ref>, który następnego dnia zdymisjonował prezydenta i ogłosił się głową państwa<ref>{{Cytuj |tytuł = President Albert Lebrun |data dostępu = 2021-09-21 |opublikowany = Gemeente De Panne |url = https://www.depanne.be/product/3339/president-albert-lebrun |język = nl}}</ref>. [[III Republika Francuska]] dobiegła w ten sposób kresu – rozpoczął się okres Francji Vichy. Vichy ogłosiła [[państwo neutralne|neutralność]] w toczącej się wojnie.
We władzach najważniejszą rolę odgrywał początkowo mianowany „zastępcą szefa państwa” [[Pierre Laval]] – zdecydowany zwolennik kolaboracji. W roku 1941 Pétain, próbując rozszerzyć swą samodzielność, odsunął od władzy proniemieckiego Lavala, powierzając jego obowiązki admirałowi [[François Darlan]]owi, który dysponował jedynym realnym atutem Francji Vichy – [[Marine nationale|francuską marynarką wojenną]]. W 1941 Vichy podpisało układ z [[Stany Zjednoczone|USA]]. W listopadzie 1942 po rozpoczęciu okupacji przez [[Wehrmacht]] „strefy nieokupowanej”, rozbrojeniu armii francuskiej we Francji metropolitarnej oraz po przejściu admirała Darlana oraz oddziałów w Algierii i koloniach na stronę [[alianci (II wojna światowa)|aliantów]] faktyczną władzę w administracji Vichy uzyskał Pierre Laval, który po zamordowaniu admirała przez monarchistę zlikwidował jego stanowisko (minister pełnomocny rządu) i objął rządy niemalże [[Dyktatura|dyktatorskie]].
|