Lady Pank: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m WP:REFDUPL: wstawiam informacje o powtórzonym przypisie ":108" |
|||
Linia 43:
1 kwietnia 1984 wystąpili w [[Sala Kongresowa|Sali Kongresowej]] z okazji 100. wydania ''[[Lista przebojów Programu Trzeciego|Listy przebojów Programu Trzeciego]]''{{r|Gwiazdy polskiej muzyki lat 80. vol 1.}}. W tym samym roku wystąpili na ''Rock Arenie'' w Poznaniu i na festiwalu ''Rock nad Bałtykiem''{{odn|Grzesiek|2013|s=101}}, a na [[XXI Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu|21. KFPP]] w [[Opole|Opolu]] zaprezentowali m.in. premierowy utwór „To jest tylko rock and roll”{{odn|Grzesiek|2013|z=95}}. W tym czasie znane stały się liczne zabawy w hotelach organizowane przez Borysewicza{{r|Gwiazdy polskiej muzyki lat 80. vol 1.}}<ref name=":16"/>. Latem nakładem [[Savitor]]u wydali album pt. ''[[Ohyda]]''<ref name=":18">{{odn|ref=nie|Grzesiek|2013|s=102}}</ref>, który nagrywali jeszcze w 1983<ref name=":17">{{odn|ref=nie|Grzesiek|2013|s=92}}</ref>. Na listach przebojów znalazły się utwory, m.in.: „Zabij to”, „A to ohyda” czy „Tango stulecia”<ref name=":20"/>. W ramach promocji płyty nakręcili z reżyserem Jerzym Fedakiem telewizyjny program fabularyzowany pt. ''Blady pank to ohyda'', podczas którego zaprezentowali swoje piosenki<ref name=":21">{{odn|ref=nie|Grzesiek|2013|s=113}}</ref>. Program został wyemitowany premierowo przez [[TVP3 Katowice|katowicki oddział TVP]]<ref name=":23">{{odn|ref=nie|Grzesiek|2013|s=116}}</ref>. Oprócz tego, na prośbę [[Maria Koterbska|Marii Kotersbkiej]], która wówczas obchodziła swoje 60. urodziny, nagrali swoją interpretację jej „Augustowskich nocy”, którą następnie wydali na singlu<ref name=":21"/>; piosenka dotarła do szóstego miejsca ''Listy przebojów Programu Trzeciego''<ref name=":20"/>. Poza tym dla żartu wykonali [[cover]] „Białej flagi” [[Republika (zespół muzyczny)|Republiki]]{{r|Gwiazdy polskiej muzyki lat 80. vol 1.}}. Wówczas zaczęła tworzyć się rywalizacja Lady Pank z Republiką, zorganizowana przez fanów obu grup<ref name=":17"/>. Sami muzycy znali się prywatnie i nie wywoływali konfliktów<ref name=":22">{{odn|ref=nie|Grzesiek|2013|s=120–121}}</ref>, co później przypieczętowano tekstami [[Grzegorz Ciechowski|Grzegorza Ciechowskiego]] do albumu pt. ''[[Tacy sami (album Lady Pank)|Tacy sami]]''{{r|Gwiazdy polskiej muzyki lat 80. vol 1.}}. Ponadto w 1984 dużo koncertowali po Polsce<ref name=":26">{{odn|ref=nie|Grzesiek|2013|s=118}}</ref>. 23 listopada na koncercie w Katowicach odebrali [[Certyfikat sprzedaży w przemyśle muzycznym|złote płyty]] za albumy ''Lady Pank'' i ''Ohydę''<ref name=":26"/>; pierwszy sprzedał się w nakładzie 220 tys. oficjalnych sztuk, a drugi – 150 tys. egzemplarzy<ref name=":25">{{odn|ref=nie|Grzesiek|2013|s=122}}</ref>. W tym czasie trójmiejska firma Karolina we współpracy z Polskim Stowarzyszeniem Jazzowym wydała kasetę pt. ''Live'', zawierającą zapis filmowy koncertu Lady Pank w Hali Gwardii w 1983<ref name=":25"/>. Poza tym drugi rok z rzędu triumfowali w plebiscycie magazynu „[[Non Stop]]”, wygrywając w kategorii „zespół wokalno-instrumentalny”{{odn|Grzesiek|2013|s=128}}. Również w 1984 premierę miał pierwszy odcinek serialu TVP ''[[O dwóch takich, co ukradli księżyc (serial animowany)|O dwóch takich, co ukradli księżyc]]'', do którego Borysewicz, wspomagany wokalnie przez Panasewicza, nagrał muzykę<ref name=":23"/>.
Na początku [[1985 w muzyce|1985]] nagrali piosenkę „[[Sztuka latania (utwór)|Sztuka latania]]”{{odn|Grzesiek|2013|s=131}}, z którą dotarli do pierwszego miejsca na ''[[Lista przebojów Programu Trzeciego|Listy przebojów Programu Trzeciego]]''<ref name=":27">{{odn|Grzesiek|2013|s=132–133}}</ref> i która – obok piosenki „Banalna rzecz – C’est la vie" – ukazała się na składance utworów różnych wykonawców, także zatytułowanej [[Sztuka latania (album)|''Sztuka latania'']]<ref>{{Cytuj |tytuł = Składanka: Sztuka Latania – EPKA. Studio Czarnej Płyty |data dostępu = 2019-08-06 |opublikowany = epka.sklep.pl |url = https://epka.sklep.pl/produkt/5890/Sztuka-Latania.htmlx}}</ref>. W tym czasie nagrali także utwór „Raport z N.”<ref name=":27"/>, poza tym pracowali nad anglojęzycznymi wersjami swoich przebojów, które przygotowali z myślą o koncertach za granicą<ref name=":29">{{odn|ref=nie|Grzesiek|2013|s=134–135}}</ref>. Efektem sesji nagraniowej był album pt. ''[[Drop Everything]]'', będący anglojęzycznym wydaniem ich debiutu z 1983, nad którym pracowali z tłumaczem, Tomem Wachtelem<ref name=":29"/>. Po zaprezentowaniu płyty przez promotora Grzegorza Kuczyńskiego na targach muzycznych „[[Midem]]” w [[Cannes]] zespołowi zaproponowano wydanie płyty w [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]]{{odn|Grzesiek|2013|s=138–140}}. W marcu muzycy wyjechali do USA, gdzie odbyli trzytygodniową trasę promocyjną{{odn|Grzesiek|2013|s=152}}, obejmującą kilka koncertów (m.in. dwa w [[Los Angeles]]) oraz serię wywiadów<ref name=":30">{{odn|ref=nie|Grzesiek|2013|s=141–143}}</ref>, a także występ w programie ''American Bandstand''{{odn|Grzesiek|2013|s=147}}. Wydaną na amerykańskim rynku płytę promowali singlem „[[Minus Zero]]”, do którego zrealizowali teledysk w reż. [[Zbigniew Rybczyński|Zbigniewa Rybczyńskiego]]<ref name=":30"/>. O ich pobycie w USA pisała amerykańska prasa{{odn|Grzesiek|2013|s=148}}, m.in. „[[Newsweek]]” i „[[The Washington Post]]”{{odn|Grzesiek|2013|s=158}}. Po powrocie do Polski wylansowali kolejny przebój: „Someone’s Round the Corner”, z którym dotarli do pierwszego miejsca na ''Liście przebojów Programu Trzeciego''<ref name=":20"/>. Jeszcze w pierwszej połowie 1985 wystąpili jeszcze na ''Rock Arenie'' w Poznaniu oraz podczas koncertu „Mikrofon i Ekran” w ramach [[XXII Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu|22. KFPP w Opolu]], gdzie zagrali numery „Raport z N.” i „Czas na mały blues”<ref name=":31">{{odn|ref=nie|Grzesiek|2013|s=160–161}}</ref>. W drugiej połowie roku, w promocji za granicą, zagrali koncert w ''Camden Palace'' w [[Londyn]]ie<ref name=":31"/>, a także wystąpili na festiwalu ''[[Ruisrock]]'' w Finlandii oraz na 7. Festiwalu Młodzieży i Studentów w [[Moskwa|Moskwie]]{{odn|Grzesiek|0213|s=162–163}}. Po powrocie do Polski z zespołu odszedł Jarosław
W grudniu 1985 rozpoczęli nagrania nowego albumu{{odn|Grzesiek|2013|s=182}}. Pod koniec roku wydali świąteczny utwór „Gwiazdkowe dzieci”<ref name=":35">{{odn|ref=nie|Grzesiek|2013|s=184}}</ref>. W 1986 wydali singel „[[Sly]]” / „This Is Only Rock’n’Roll”, którym zamknęli rozdział anglojęzycznych nagrań Lady Pank<ref name=":33">{{odn|ref=nie|Grzesiek|2013|s=180–181}}</ref>. Poza tym planowali nagranie drugiej anglojęzycznej płyty z myślą o kontynuowaniu kariery za granicą, jednak nagrania nigdzie nie ujrzały światła dziennego<ref name=":33"/>. W tym czasie muzycy ostatecznie zrezygnowali z dalszych prób robienia kariery w USA, głównie z powodu nieznajomości języka angielskiego{{r|Gwiazdy polskiej muzyki lat 80. vol 1.}}. 30 marca 1986 wystąpili z utworem „Minus Zero” na ''Tokio Music Festival'', na którym odebrali dwa wyróżnienia – za wykonanie oraz kompozycję{{odn|Grzesiek|2013|s=192}}{{r|Gwiazdy polskiej muzyki lat 80. vol 1.}}. Wiosną zagrali kolejną serię koncertów po Polsce{{odn|Grzesiek|2013|s=194}}, w tym czasie zaczęli odczuwać mniejszy popyt na swoje występy ze strony publiczności, co objawiało się m.in. wolniejszą sprzedażą puli biletów<ref name=":37">{{odn|ref=nie|Grzesiek|2013|s=196–197}}</ref>. Jednocześnie w zespole narastał konflikt między Kwapiszem a Mogielnickim, który nasilił się w maju podczas pobytu Lady Pank w [[Cottbus]], gdzie wystąpili na Spotkaniach Przyjaźni Młodzieży NRD i Polski<ref name=":37"/>. Również w 1986 wydali [[O dwóch takich, co ukradli księżyc (album)|pierwszy album z serii ''O dwóch takich, co ukradli księżyc'']].
| |||