Borowiacy Tucholscy: Różnice pomiędzy wersjami

Główne miejsca zamieszkania Borowiaków to okolice [[Czarna Woda (miasto)|Czarnej Wody]], [[Osieczna (województwo pomorskie)|Osiecznej]], [[Osówek (powiat starogardzki)|Osówka]], [[Szlachta (województwo pomorskie)|Szlachty]] i [[Śliwice (województwo kujawsko-pomorskie)|Śliwic]]. Borowiacki obszar etnograficzny graniczy z obszarem [[Kociewie|kociewskim]] na wschodzie<ref>[http://www.minrol.gov.pl/index.php?/pol/Jakosc-zywnosci/Produkty-regionalne-i-tradycyjne/Lista-produktow-tradycyjnych/woj.-pomorskie/Kociewskie-kluski-ziemniaczane Kociewskie kluski ziemniaczane]</ref>, z [[Kaszuby|kaszubskim]] ([[Zabory|Zaboracy]] zwani też Krubanami ([[język kaszubski|kaszb.]] ''Krëbanë'')) na północnym zachodzie i [[Krajna|krajeńskim]] na południu, aczkolwiek trzeba pamiętać o tym, że Borowiacy Tucholscy dawniej również mówili po kaszubsku (w północnej części pow. tucholskiego i w pd. części pow. chojnickiego jeszcze na początku XX wieku). Ze zmieszania cech pomorskich (kaszubskich) i (wielko)polskich powstało to, co obecnie określa się gwarą borowiacką, która w przeszłości była jednakże tylko jedną z gwar języka kaszubskiego. Obecnie gwara ta istnieje tylko szczątkowo wśród najstarszej ludności. W przeszłości obszar zamieszkania Borowiaków przeplatał się z obszarem zwanym Kosznajderią ([[język kaszubski|kaszb.]] ''Kòsznéderëjô'') bądź Kośniewiem ([[język dolnoniemiecki|dolnoniem.]] ''Koschnewee''), zamieszkanym przez posługującą się gwarą kosznajderską (niem. ''Brahe-Mundart'') [[język dolnoniemiecki|języka dolnoniemieckiego]] ludność zwaną [[Kosznajderia|Kosznajdrami]] ([[język kaszubski|kaszb.]] ''Kòsznédrë''). Wspólne wyznanie katolickie przeważającej części Borowiaków i Kosznajdrów ułatwiało zawieranie małżeństw przedstawicieli obydwu grup etnicznych<ref name="Stefan Ramułt"> Stefan Ramułt, ''Słownik języka pomorskiego czyli kaszubskiego'', Akademia Umiejętności, Kraków 1893; ponowne wydanie scalone i znormalizowane przez Jerzego Tredera, Gdańsk, 2003</ref>.

 

 

Charakterystyczną cechą architektury borowiackiej są drewniane domy z dużym, spadzistym dachem pokrytym dranicą, wykonaną z ręcznie łupanych desek z drewna iglastego<ref>[http://bydgoszcz.wyborcza.pl/bydgoszcz/56,48722,22080255,borowiacy-tucholscy,,16.html Borowiacy Tucholscy]</ref>.