Atłasowy trzewiczek: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
podmiana przypisu Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017 |
→Produkcja: uzup., źródła/przypisy |
||
Linia 60:
== Recenzje ==
Według francuskiego kompozytora [[Raymond Lefèvre|Raymonda Lefèvre'a]] fascynacja reżysera tekstem literackim zaowocowała teatralną konwencją, potwierdzoną aż do [[Abstrakcja (sztuka)|abstrakcji]], tak w architekturze [[Kadrowanie|kadrowania]], jak i w statycznym przedstawieniu postaci, ''istniejących jedynie przez tekst i dla niego samego''. De Oliveira nie chciał znacząco przekształcać sztuki Claudela i czynić z niej scenariusza do filmu. [[Kinematografia]] jest tu zaledwie ''ochronnym pozorem w służbie nadrzędnej [[Proza|prozy]]''. Stylizacja jest niemalże [[Prowokacja|prowokacją]]. ''Aktorzy, we wspaniałych historycznych kostiumach, nieruchomieją niczym [[Kandelabr|kandelabry]] przed kamerą, która staje się obojętnym i nieruchomym świadkiem''. Twórca nie korzysta w zasadzie z możliwości zmian [[Plan filmowy|planów]]. Tekst Claudela jest wypowiadany tonem [[Deklamacja|deklamatorskiej]] recytacji. Lefèvre wskazuje, że ''ta niekończąca się, wielka masa słów wywołała [w nim] [[Nuda|nudę]] równie bezmierną, co irytującą. [[Georges Brassens]] mówił to samo w o wiele krótszych wierszach''<ref>[[Raymond Lefèvre]], ''Wielka msza słów'', w: ''Film na Świecie'', nr 347-348/1987, s. 77-78, przedruk z: ''Revue du Cinema'', nr 412/1986</ref>.
Jeden z krytyków [[Brytyjski Instytut Filmowy|BFI]] nazwał produkcję ''zniechęcająco monumentalnym przedsięwzięciem'' oraz ''jednym z wielkich "filmów-monstrów"''<ref>{{Cytuj |tytuł = BFI {{!}} Sight & Sound {{!}} Game for a century |data dostępu = 2021-09-24 |opublikowany = old.bfi.org.uk |url = http://old.bfi.org.uk/sightandsound/feature/49496}}</ref>.
Fred Camper z „[[Chicago Reader|Chicago Readera]]” stwierdził, że ten oszałamiająco piękny obraz jest czymś więcej niż historią miłosną. Opowiada on także o próbie podboju planety przez królewską Hiszpanię dla [[Jezus Chrystus|Chrystusa]]. Siła filmu tkwi według niego w napięciu pomiędzy elementami, które wydają się czynić jego bohaterów „prawdziwymi” – wyrazistością zmysłowych kolorów i scenografii oraz długich ujęć – i jednoczesnego przedstawiania ich jako sztucznych konstrukcji<ref>{{Cytuj |autor = Fred Camper |tytuł = The Satin Slipper |data = 1996-08-15 |data dostępu = 2021-09-24 |opublikowany = Chicago Reader |url = http://chicagoreader.com/film/the-satin-slipper/ |język = en-US}}</ref>.
== Przypisy ==
| |||