Holm (pierwiastek): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Występowanie: Poprawiona literówka Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
gruby błąd |
||
Linia 66:
|objętość molowa = 18,74{{E|−6}} m³/[[mol]]
|izotopy =
{{Pierwiastek infobox/izotop|Ho|163|syn.|
{{Pierwiastek infobox/izotop|Ho|165|100%|stabilny|98}}
{{Pierwiastek infobox/izotop|Ho|166|syn.|1,
{{Pierwiastek infobox/izotop|Ho|166m|syn.|
|zewnętrzne dane MSDS = {{Sigma-Aldrich|457957|ALDRICH|link=tak|data dostępu=2011-10-04}}
|zagrożenia GHS źródło = MSDS
Linia 112:
Zostało to uwieńczone sukcesem w 1879 roku, gdy Cleve stosując ogłoszoną rok wcześniej procedurę Maignaca, wydzielił z próbki [[tlenek erbu(III)|tlenku erbu]] tlenki iterbu i skandu. W wyniku analizy dalszej próbki, oprócz czystego różowego tlenku erbu, otrzymał osady: brunatny i zielonkawy, którym nadał nazwy odpowiednio ''holmia'' i ''thulia''. Były to tlenki nowych pierwiastków: holmu i [[tlenek tulu(I)|tulu]].
[[Jacques-Louis Soret]] i [[Marc Delafontaine]] przeprowadzili rok wcześniej spektroskopową analizę tlenku erbu i zaobserwowali pasma absorpcyjne pierwiastka X. Nie przedstawili jednak danych potwierdzających istnienie tego pierwiastka do chwili, gdy Cleve ogłosił odkrycie holmu, zawartego w jego tlenku.
Chemicznie czysty tlenek holmu otrzymano dopiero w 1911 roku, a czysty holm
== Izotopy ==
Linia 351:
| <sup>166</sup>Ho
|
| 26,
| β-
|-----
|