Cyryl z Aleksandrii: Różnice pomiędzy wersjami

W momencie wcielenia Logos deifikował, przebóstwił (''theosis'') swoją własną, zepsutą ludzką naturę. W ten sposób Bóg rozpoczął przywracanie ludzkiej naturęnatury do stanu pierwotnego{{odn|McGuckin|1993|s=184}}. ''Czy nie jest rzeczą najbardziej widoczną'' – pisał Cyryl – ''że Jednorodzony stał się takim, jak my, to jest całkowitym człowiekiem, po to, aby uwolnić nasze ziemskie ciało od zepsucia, które je dotknęło? To jest powód, dla którego On raczył stać się identyczny z nami przez tajemnicę zjednoczenia i wziął ludzką duszę czyniąc ją przez to zdolną do przezwyciężenia grzechu, zabarwiając ją niejako domieszką własnej nieśmiertelności''{{odn|Kelly|1988|s=295}}. Przyjęcie przez Logos ludzkiej natury rozpoczęło dynamiczny proces, który umożliwił zbawienie ludzkości. ''Gdyby Logos nie narodził się, tak jak my, według ciała'' – twierdził Cyryl – ''i gdyby nie przeżył takiego samego życia jak my, to nie uwolniłby ludzkiej natury od zepsucia, które odziedziczyliśmy po Adamie, ani nie odwróciłby gnicia naszych ciał''{{odn|Russell|2000| s = 44}}.