Apelacja (prawo): Różnice pomiędzy wersjami

Sąd odwoławczy może przeprowadzić postępowanie dowodowe. Sąd odwoławczy oddala jednak wniosek dowodowy, jeżeli przeprowadzenie dowodu przez ten sąd byłoby niecelowe w razie konieczności orzeczenia o uchyleniu wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania<ref name="komentarz">{{Cytuj | autorredaktor = Dariusz Świecki (red.) | tytuł = Kodeks postępowania karnego. Tom II. Komentarz aktualizowany |data opublikowany= 2018 |wydawca = LEX/el. | data = 2018}}</ref>{{Brak strony}}.

W postępowaniu karnym prawo wniesienia apelacji przysługuje [[strona postępowania|stronom postępowania]], czyli: [[oskarżony|oskarżonemu]], [[prokurator]]owi, [[oskarżyciel posiłkowy|oskarżycielowi posiłkowemu]], [[oskarżyciel prywatny|oskarżycielowi prywatnemu]], jak również pokrzywdzonemu od wyroku warunkowo umarzającego postępowanie, wydanego na posiedzeniu, podmiotowi zobowiązanemu, a do 2015 r. także [[powód|powodowi]] cywilnemu<ref name="komentarz" />{{Brak strony}}. Apelacja od wyroku sądu okręgowego jako sądu pierwszej instancji, jeżeli nie pochodzi od prokuratora, winna być sporządzona i podpisana przez obrońcę lub pełnomocnika będącego adwokatem bądź radcą prawnym. Natomiast w przypadku wyroku zapadłego w pierwszej instancji przed sądem rejonowym apelację może wnieść także osobiście oskarżony, oskarżyciel posiłkowy lub oskarżyciel prywatny.

Apelację w prawie polskim stosowano pod koniec średniowiecza przed sądami miejskimi i kościelnymi. Do prawa ziemskiego weszła w XVI w. już jako instrument prawny w pełni ukształtowany. Była środkiem służącym do zmiany wydanego wyroku lub jego uchylenia. Toczyła się pomiędzy tymi samymi uczestnikami co w niższej instancji. Złożenie apelacji np. od wyroku sądu grodzkiego oznaczało przekazanie sprawy do Trybunału Koronnego a na Litwie do Trybunału Litewskiego, z jednoczesnym wstrzymaniem wykonania wyroku do czasu ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy. Zdarzało się, że część spraw nim trafiła do Trybunału była w drodze apelacji rozpatrywana przez sądy ziemskie, czemu protestowano, gdyż uważano, że sądy równe sobie nie powinny rozpatrywać swych spraw nawzajem<ref>{{cytuj książkę | autor = Michał Pawlikowski | tytuł = Sądownictwo grodzkie w przedrozbiorowej Rzeczypospolitej | miejsce = Strzałków | rok = 2012 | isbn = 978-83-933262-1-1}}</ref>{{Brak strony}}.