Antoni Zięba (pedagog): Różnice pomiędzy wersjami

W wieku 17 lat dostał się do trzyletniego Seminarium Nauczycielskiego w Jędrzejowie. Po jego ukończeniu, mimo poważnemu narażeniu się Rosjaninowi zarządzającemu szkołą w randze dyrektora, działał w podziemnej organizacji wojskowej. W roku 1919 podjął pracę w [[preparanda|preparandzie nauczycielskiej]] w Dąbrowie Górniczej., Niedługo potem wziął udział w kampanii 1920 roku w [[Wojna polsko-bolszewicka|wojnie z bolszewikami]]. W 1921 wziął ślub z Marylą Ruskówną, z którą pracował w preparandzie. W 1924 ukończył studia z polonistyki w Państwowym Instytucie Nauczycielskim w Warszawie i podjął się zorganizowania od podstaw Seminarium Nauczycielskiego Męskiego im. Romualda Traugutta w Dąbrowie Górniczej. W roku 1931 podjął, a dwa lata później ukończył, studia psychologiczno-pedagogiczne w Genewskim Instytucie Pedagogicznym J.J. Rousseau. Po likwidacji seminarium nauczycielskiego w 1936 roku został mianowany wizytatorem wydziału szkolnictwa powszechnego w Kuratorium Okręgu Szkolnego w Brześciu{{odn|Starościak|2000}}. Funkcję tę pełnił do wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]], kiedy został zmobilizowany do dowodzenia transportem amunicji na front. Po wykonaniu zadania został wzięty do niewoli przez żołnierzy [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]], z której udało mu się uciec. Wrócił wtedy do [[Brześć|Brześcia]] i z rodziną przeniósł się do [[Warszawa|Warszawy]].