Helena Modrzejewska: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne
d
Linia 28:
 
== Życiorys ==
Była [[Nieślubne dziecko|nieślubnym dzieckiem]] Józefy Bendy, z domu Misel, wdowy po zamożnym kupcu. Według Kazimierza Chłędowskiego jej ojcem był [[Władysław Hieronim Sanguszko]]<ref>[[Kazimierz Chłędowski]], ''Pamiętniki,'' t. 1, Kraków 1957, s. 136.</ref>. Jej przyrodni bracia, Józef i Feliks, także byli aktorami. Pseudonim „Modrzejewska” aktorka przybrała na początku kariery scenicznej. Uczyła się na pensji, a potem u [[Prezentki|sióstr prezentek]]. Związała się z [[Gustaw Zimajer|Gustawem Zimajerem]], dzięki któremu zadebiutowała na scenach prowincjonalnych. Występowała w [[Bochnia|Bochni]], [[Nowy Sącz|Nowym Sączu]], [[Przemyśl]]u, [[Rzeszów|Rzeszowie]] czy [[Brzeżany|Brzeżanach]]. W 1862 r. wystąpiła pierwszy raz we [[Lwów|Lwowie]], gdzie zagrała pierwszypo raz pierwszy w dramacie romantycznym – jako Skierka w ''[[Balladyna|Balladynie]]'' [[Juliusz Słowacki|Słowackiego]]. Od 1863 r. pojawiała się na scenach [[Iwano-Frankiwsk|Stanisławowie]] i [[Czerniowce|Czerniowcach]], występując w kolejnych sztukach Juliusza Słowackiego. W 1865 r. Zimajer próbował zdobyć dla Modrzejewskiej kontrakt w teatrach [[wiedeń]]skich, jednak ze względu na słabą znajomość [[język niemiecki|niemieckiego]], plan się nie powiódł. W tym samym roku zaangażowała się na 4 lata w teatrze w Krakowie, a od 1868 r. zaczęła występować na deskach teatrów warszawskich. Tam przez 8 lat występów osiągnęła status gwiazdy.
 
W 1876 roku wyemigrowała do [[Kalifornia|Kalifornii]] wraz z rodziną oraz przyjaciółmi: Julianem Sypniewskim, Łucjanem Paprockim i [[Henryk Sienkiewicz|Henrykiem Sienkiewiczem]]. Do grupy planującej emigrację początkowo należeli też [[Stanisław Witkiewicz]] oraz [[Adam Chmielowski]] – obydwaj jednak zrezygnowali z wyjazdu. Emigranci osiedlili się w miejscowości [[Anaheim]] w Kalifornii, gdzie prowadzili farmę (z tego okresu wywodzą się ''[[Szkice węglem (nowela)|Szkice węglem]]'' Henryka Sienkiewicza). Interes jednak nie powiódł się, a grupa osadników z czasem rozstała się.