Antoni Zięba (pedagog): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Życiorys: int. |
Korektysta (dyskusja | edycje) m →Publikacje: przeformułowanie |
||
Linia 17:
== Życiorys ==
[[File:Tablica Antoniego Zięby przy Jedności Narodowej 117.jpg|thumb|Tablica upamiętniająca Antoniego Ziębę na pierwszym budynku III liceum (przy ulicy [[Ulica Jedności Narodowej we Wrocławiu|Jedności Narodowej]] 117)]]
Urodził się w 12 maja 1894 roku w Gołonogu (obecnie dzielnica Dąbrowy Górniczej), gdzie ukończył [[szkoła powszechna|szkołę powszechną]]. W wieku 17 lat dostał się do trzyletniego Seminarium Nauczycielskiego w Jędrzejowie. Po jego ukończeniu, mimo poważnemu narażeniu się Rosjaninowi zarządzającemu szkołą w randze dyrektora, działał w podziemnej organizacji wojskowej. W roku 1919 podjął pracę w [[preparanda|preparandzie nauczycielskiej]] w Dąbrowie Górniczej. Niedługo potem wziął udział w kampanii 1920 roku w [[Wojna polsko-bolszewicka|wojnie z bolszewikami]]. W 1921 wziął ślub z Marylą Ruskówną, z którą pracował w preparandzie. W 1924 ukończył studia z polonistyki w Państwowym Instytucie Nauczycielskim w Warszawie i podjął się zorganizowania od podstaw Seminarium Nauczycielskiego Męskiego im. Romualda Traugutta w Dąbrowie Górniczej. W roku 1931 podjął, a dwa lata później ukończył, studia psychologiczno-pedagogiczne w Genewskim Instytucie Pedagogicznym J.J. Rousseau. Po likwidacji seminarium nauczycielskiego w 1936 roku został mianowany wizytatorem wydziału szkolnictwa powszechnego w Kuratorium Okręgu Szkolnego w Brześciu{{odn|Starościak|2000}}. Funkcję tę pełnił do wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]], kiedy został zmobilizowany do dowodzenia transportem amunicji na front. Po wykonaniu zadania został wzięty do niewoli przez żołnierzy [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]], z której udało mu się uciec. Wrócił wtedy do [[Brześć|Brześcia]] i z rodziną przeniósł się do [[Warszawa|Warszawy]].
Tam w porozumieniu z [[Delegatura Rządu na Kraj|Delegaturą Rządu Emigracyjnego na Kraj]] organizował tajne nauczanie. Jako członek [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]] brał udział w [[powstanie warszawskie|powstaniu warszawskim]]. Rok po wojnie przeniósł się do [[Wrocław]]ia, gdzie, znów od podstaw, zorganizował [[Liceum Ogólnokształcące nr III im. Adama Mickiewicza we Wrocławiu|III Liceum Ogólnokształcące]] (pierwotnie znane jako III Gimnazjum).
Linia 29 ⟶ 30:
— Bagatela!… — myślę sobie.|autor=Antoni Zięba|źródło=Pamiętnik pedagoga{{odn|Zięba|1988|s=15–16}}}}
„Ale – wspomniał – nie był to czas na jęki i załamywanie rąk. Trzeba było zakasać rękawy”.|autor=[[Norman Davies]] i [[Roger Moorhouse]]|źródło=[[Mikrokosmos. Portret miasta środkowoeuropejskiego]]<ref>{{Cytuj książkę | autor = [[Norman Davies]] | autor2 = [[Roger Moorhouse]] | tytuł = [[Mikrokosmos. Portret miasta środkowoeuropejskiego]] | wydawca = [[Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak”|Znak]] | miejsce = Kraków | data = 2003 | strony = 468 | isbn = 978-83-240-1781-2}}</ref>}}
W roku 1965 decyzją Wydziału Oświaty Dzielnicowej Rady Narodowej Wrocław-Śródmieście, wbrew woli dyrektora Zięby, który nie był członkiem [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]], liceum zostało przeniesione z pierwotnego budynku przy ulicy [[Ulica Jedności Narodowej we Wrocławiu|Jedności Narodowej]] 117 na ulicę Składową 5. W związku z tym, na rok przed dwudziestoleciem szkoły, odszedł na emeryturę i przeniósł się z żoną do [[Okradzionów|Okradzionowa]] (dzielnica Dąbrowy Górniczej). W 1971 brał udział w obchodach dwudziestopięciolecia szkoły we Wrocławiu. Zmarł 2 października 1986 roku. Spoczywa na cmentarzu w Okradzionowie{{odn|Drozdowski|1996|s=20–22}}. == Rodzina i życie prywatne ==
Linia 35 ⟶ 37:
== Publikacje ==
* ''Pamiętnik pedagoga'', [[Zakład Narodowy im. Ossolińskich|Ossolineum]], Wrocław 1988 (134 strony){{odn|Zięba|1988}}
* ''Pamiętnik pedagogiczny'', Wrocławska Drukarnia Naukowa, Wrocław 1996 (591 stron){{odn|Zięba|1996}}
== Przypisy ==
| |||