Oblężenie Gdańska (1807): Różnice pomiędzy wersjami

Od 2823 marcastycznia 1793 roku [[Gdańsk]] znajdował się pod [[Zabór pruski|zaborem pruskim]]. W [[Berlin]]ie z niepokojem obserwowano sukcesy polityczne i militarne [[I Cesarstwo Francuskie|Francji]] pod rządami [[Napoleon Bonaparte|Napoleona]], który 16 lipca 1806 roku utworzył [[Związek Reński|Konfederację Reńską]] i ogłosił się jej protektorem{{odn|Zajewski|1993|s=100.}}. Rząd [[Królestwo Prus|pruski]] wystosował w sierpniu ultimatum wzywające Francję do wycofania się za [[Ren]], a w październiku [[Fryderyk Wilhelm III Pruski|Fryderyk Wilhelm]] wypowiedział wojnę i ogłosił powstanie [[IV koalicja antyfrancuska|IV koalicji]]{{odn|Zajewski|1993|s=100.}}. Tymczasem świetna ongiś armia pruska nie była zdolna do walki. W bitwach pod [[Bitwa pod Jeną-Auerstedt|Jeną i Auerstedt]] poniosła klęskę{{odn|Haffner|1996|s=110.}}. W kilka dni później (27 października) padł Berlin, a Prusacy uciekali przed Francuzami pokonując 90 km w 32 godziny{{odn|Zajewski|1993|s=101.}}. Lecz po sforsowaniu [[Odra|Odry]] tempo natarcia spadło ze względu na wydłużenie się linii zaopatrzenia (brakowało chleba, furażu, medykamentów), a ponadto ku [[Wisła|Wiśle]] zbliżały się armie rosyjskie idące na pomoc pobitemu sojusznikowi. Armie [[Levin August von Bennigsen|Bennigsena]] (62 tysiące żołnierzy) i [[Friedrich von Buxhoeveden|Buxhoevedena]] (40 tysięcy) były poważnym problemem dla Napoleona, tym więcej, że Prusacy opanowali strach i wzmogli opór{{odn|Zajewski|1993|s=101.}}. Monarchia pruska przywiązywała ogromną wagę do obrony Gdańska, która miała być pokazem lojalności i przywiązania gdańszczan do dworu [[Hohenzollernowie|Hohenzollernów]]{{odn|Zajewski|1993|s=102.}}.