Aleksander Woźny: Różnice pomiędzy wersjami

Bezpośrednio po rozprawie został zwolniony z aresztu i powrócił do swojej parafii, zostając 24 lutego 1952 jej proboszczem{{r|B}}. Otoczył opieką duszpasterską i materialną rodziny, zwłaszcza wielodzietne oraz niepełne{{r|B}}. W 1954 zorganizował przyparafialną poradnię małżeńską i rodzinną{{r|B}}. Pomagał osobom [[Alkoholizm|uzależnionym od alkoholu]]{{r|B}}. Na [[Plebania|plebanii]] wydzielił specjalny pokój, zwany „kurnikiem”, w którym często nocowali alkoholicy{{r|B}}. W 1968 wystąpił z inicjatywą utworzenia Pogotowia Miłości, parafialnego zespołu początkowo piętnastu osób, z których każda niosła pomoc materialną i duchową dziesięciu chorym lub biednym{{r|B}}. Po latach w parafii rozpoczęło działalność [[hospicjum]] im. św. Jana Kantego, którego styl pracy nawiązywał do Pogotowia Miłości{{r|B}}. Jednocześnie prowadził pracę duszpasterza, będąc spowiednikiem i [[Kierownictwo duchowe|kierownikiem duchowym]] wielu ludzi nauki, m.in. profesorów oraz innych penitentów{{r|B}}. Przed pouczeniem penitenta zawsze chwilę się modlił, a później wygłaszał krótką i trafną naukę{{r|M}}. W latach pięćdziesiątych został ojcem duchownym prywatnego stowarzyszenia religijnego „Rodzina Serca Miłości Ukrzyżowanej”, założonego w 1936 przez kierującą Zakładem Historii Medycyny Akademii Medycznej w Poznaniu, doc. [[Ludmiła Krakowiecka|Ludmiłę Krakowiecką]], córkę organizatora i pierwszego dziekana Wydziału Lekarskiego [[Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu|Uniwersytetu Poznańskiego]], [[Adam Wrzosek|prof. Adama Wrzoska]]{{r|B}}. Przez szereg lat był jej doradcą i kierownikiem duchowym{{r|B}}. Stowarzyszenie to zostało zatwierdzone przez Kościół w 1996 już po jego śmierci{{r|B}}. W latach siedemdziesiątych z jego inspiracji powstały w parafii pierwsze kręgi rodzinne [[Ruch Światło-Życie|Ruchu Światło-Życie]], grupa [[Ruch Odnowy w Duchu Świętym|Odnowy w Duchu Świętym]] „Gabriel”, założona i prowadzona przez ks. Mariana Piątkowskiego, a także wspólnota [[Droga Neokatechumenalna|Neokatechumenalna]]{{r|B}}. Na początku lat siedemdziesiątych podjął starania o budowę nowego domu parafialnego i kościoła{{r|B}}.

 

[[Plik:John Cantius church in Poznan, Aleksander Wozny tomb.jpg|mały|240px|Sarkofag ks. Aleksandra Woźnego w [[Kościół św. Jana Kantego w Poznaniu|kościele św. Jana Kantego w Poznaniu]]]]

Zmarł 21 sierpnia 1983 w [[Szpital Wojewódzki w Poznaniu|Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym przy ul. Juraszów]]{{r|B}}. 24 sierpnia odbyła się ceremonia pogrzebowa, po czym został początkowo pochowany na [[Cmentarz Górczyński w Poznaniu|Cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu]] przy ul. Ściegiennego 35 w kwaterze księży (Iak-4-3){{r|C|O}}. [[Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych]] w nawiązaniu do prośby abp. [[Stanisław Gądecki|Stanisława Gądeckiego]] wyraziła zgodę na przeprowadzenie jego [[Ekshumacja|ekshumacji]], która odbyła się 5 grudnia 2016, kiedy nastąpiło kanoniczne rozpoznanie i [[Elewacja (kult świętych)|elewacja]] jego doczesnych szczątków z cmentarza parafialnego do kościoła św. Jana Kantego w Poznaniu, do specjalnego [[sarkofag]]u{{r|J}}.

[[Plik:Woźny Aleksander.jpg|mały|240px|Pierwotny grób ks. Aleksandra Woźnego na [[Cmentarz Górczyński w Poznaniu|Cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu]]]]

== Publikacje ==

Ks. Aleksander Woźny wygłosił wiele [[Konferencja naukowa|konferencji]], [[Rekolekcje|rekolekcji]] i nauk stanowych. Dzięki zachowanym notatkom, nagraniom magnetofonowym oraz listom od 1994 rozpoczęto wydawanie drukiem jego spuścizny{{r|I|R}}: