Michał Biernacki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
wstawienie {{Kontrola autorytatywna}} |
m →Życiorys: ort. |
||
Linia 24:
[[File:Pałac w Mokotowie w początkach bieżącego stulecia (61566).jpg|thumb|left|[[Pałac Szustra]], siedziba Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego, 1897]]
W 1897 r. osiedlił się w Warszawie, gdzie w tutejszym Konserwatorium objął klasę teorii muzyki, a jednocześnie zaczął pisywać stałe recenzje z ruchu koncertowego stolicy w ''[[Echo Muzyczne, Teatralne i Artystyczne|„Echu Muzycznym i Teatralnym”]]''. W latach 1897-1906 prowadził chóry [[Warszawskie Towarzystwo Muzyczne im. Stanisława Moniuszki|Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im. Stanisława Moniuszki]], pracując równocześnie w szkole muzycznej tegoż Towarzystwa, ucząc teorii, a następnie harmonii i fortepianu{{odn|Gawroński|1996|s=21}}.
W 1901 r. ukazał się jego podręcznik ''Zasady muzyki'', który miał 8 wydań i przekład na język rosyjski. W latach 1911-1914 był dyrygentem chóru Towarzystwa Miłośników Śpiewu Chóralnego przy kościele ewangelicko-augsburskim
Bogata twórczość kompozytorska Biernackiego, była nagradzana w kraju, i za granicą. Do ważniejszych kompozycji należą: poemat symfoniczny ''Alea iacta est'', ''Tarantela'' na orkiestrę, 2 suity skrzypcowe, utwory chóralne (m.in. ''Kantata Kościuszkowska'', msze), pieśni solowe, opracowania pieśni ludowych, utwory fortepianowe i wiolonczelowe{{r|rmf}}.
| |||